woensdag 3 januari 2018

Zak eens lekker door.

Toen ik bij de heel mooie tentoonstelling van Ans Markus was, merkte ik dat een oud gevoel boven was komen drijven. Niet goed genoeg. Lelijk. Dik. Stom. Kan niks.

Of ik mijn tas in een kluis kon doen, want er was ook een glas-tentoonstelling. Misschien zwaaide ik wel per ongeluk met mijn tas (had mijn kleinste tas meegenomen, 1 lipstick en een portemonnee en vol!) een kostbaar glaswerk om. Ik vertaalde dat, dat ik te stom was om daar in het wild rond te lopen. Dus deed braaf mijn minitasje in een kluis. Ook mijn jas had ik al uitgedaan, maar dat was meer omdat het binnen warm was en ik anders straks stond te bibberen bij de bushalte. Ik voelde me direct niet 'vrij' maar schuifelde voorzichtig langs alles wat los stond.

Verder zag ik allerlei "dames". Von kopf bis Fuss zum mode eingesteld" zeg maar. Mooie schoenen, mooie kleding, haren in een goede coupe, dure bril. En ook dat porde mijn gevoel dat ik maar een ouwe lelijke te dikke schooier was weer enorm op. Wat deed ik daar. Dit was voor de beautiful people en he...dat ben ik niet. Ik hoor daar niet.

Toen er in een apart zaaltje een film werd vertoond over Ans Markus, zag ik met mijn onzekere brein dat er van die klapstoeltjes stonden en direct vertaalde ik dat in: "Oh....daar zak ik dus zo door. Lig ik daar met je goedkope broek en schoenen en trui die je al jaren hebt als een stomme onhandige sukkel en nog met een te dikke reet om op zo'n elegant Amstelveens stoeltje te kunnen passen". Ga terug naar je eigen dorp.





Foto van Pixabay

Dus ben ik niet gaan kijken en wilde ik eigenlijk alleen nog maar me,  net als de vrouwen op haar schilderijen,  verstoppen onder windsels. Nou ja, in mijn geval een aantal grote hoeslakens. Of dikke moltons. Weg. Onzichtbaar. Want hoe dik ik ook ben, toch ben ik onzichtbaar. Maak ik me onzichtbaar. Ingewikkeld he.

Toen ik later nog even in de Bijenkorf een kijkje nam, voelde ik me helemaal niemand en niks. Oh leuk..opruiming! Een Fins Design waxinelichtjeshouder nu maar voor € 85,--. Koopje!

Gelukkig kon ik dat allemaal wel relativeren, want ik heb niets nodig. Heb een hele doos vol met waxinelichtjeshouders. In kerstkleuren. In gewone kleuren. Genoeg. En ik weet ook dat ik, als ik goed zoek, bij de Kringloop dat soort dingen ook zo kan vinden.
Dan kalmeert mijn brein gelukkig wel en prijs ik me gelukkig dat ik dat kan zien of inzien. Dat mijn geluk niet zit in het kunnen kopen van spullen. Hoe mooi of aantrekkelijk ook. Want binnen een dag is de lol er al weer vanaf. Ben je gewend aan je nieuwe dingetje.

Dus nam me voor om vandaag een ontspan-dag te plannen. Doe alleen maar fijne en opbouwende dingen. Ga douchen met een heerlijke geur. Omdat het kan en mag. Verzorg je voet (storm op komst he....teen doet pijn). Wees zacht voor jezelf. 

En de volgende keer ga je wel op een fragiel stoeltje zitten!










17 opmerkingen:

jezebelle zei

oh lieve mevrouw, zo jammer voor u ,lees misschien es een stukje in laura inglass het kleine huis ..daar word ik altijd zo gelukkig van die eenvoud en die dame's met al die sjieke kleding en zo ,dat is heel vaak uiterlijke schijn hoor ,ik heb een vriendin en haar zus is rijk gehuwd en dan lig je daar aan het zwembad (van een club med!)met de andere rijke vrouwen , de mannen op stap (minnares of sport of werk of de vrienden)kinderen
op paardrijles of zo eenzaam zijn ze vooral en elke week naar de kapper en een jeansbroek van 200€ maakt je niet gelukkiger hoor of naar een sterren-restaurant met manlief en niet praten tegen elkaar elk op z'n scherm ! ooit werkte ik in een restaurant en als er een koppel binnenkwam zo rond de 40/50j dat erg verliefd en zoenerig deed weet je wat de chef zei ? "getrouwd!,maar niet met elkaar!"lieve groet! jezebelle

Iris Papilio zei

Soms heb ik ook het gevoel als ik in een winkel ben of op een beurs.. hier hoor ik niet.. Komt gewoon omdat ik er dan echt niks aan vind. Ik heb nog maar een keer in mijn leven iets gekocht bij de Bijenkorf, dat was een leren tas voor de verjaardag van mijn dochter, die wilde ze zo graag hebben. Is al jaren geleden en ik ben er daarna nooit meer geweest. En bij V&D kwam ik ook nooit..
Maar goed dat je naar Ans Markus bent gegaan! Maar echt.. volgende keer gewoon gaan zitten! :-)

Anoniem zei

Hoe dik ben je eigenlijk?
Of ben je alleen maar dik in je hoofd????
Zo nee: eet de helft.

Iris Papilio zei

Wat een nare reactie... en dan nog anoniem! Bah!

Anoniem zei

Je oude ik is nog als je schaduw- stiekem aanwezig. Je gedachten zijn NIET WAAR!
Echt!

Neeltje zei

Lieve gematigde optimist,
Ik lees altijd bij je , maar reageer nooit... daar wil ik nu even van afwijken... want ik lees bij je, omdat ik je zo'n wijze, integere vrouw vind, die door allerlei tegenslag aan het worstelen is maar dat met stijl doet.... en die ik zeker boven zie komen!
Het is wel grappig, ik woon zelf in Amstelveen en herken zeker de beschrijving van de dames die je bent tegen gekomen... maar weet dat achter alle die mooie gestylde koppies ook een verhaal zit het is niet allemaal goud wat er blinkt... maar dat weet je natuurlijk zelf ook wel!
Ik wil je eigenlijk alleen een hart onder de riem steken... weet dat je prima bent zoals je bent, neem je ruimte in letterlijk en figuurlijk.....dik of dun.. het maakt niet uit... als je maar redelijk gezond bent en echt kunt genieten... jammer dat je die film van Ans Markus niet hebt kunnen kijken want juist zij heeft zich ook zo onzeker gevoeld!
Ik wens je alle sterkte en veel liefs vanuit Amstelveen, waar ook mensen wonen die waxinelichtjes houders van 85 euro veels te duur vinden!
Cornelie

Anoniem zei

Jammer dat je jezelf dikker denkt dan dat je bent.
Ik kan me nog herinneren dat je aan het afvallen was en daar zo veel vreugde aan beleefde.
Wat kleding betreft ook. Als je één mooie broek + trui en sjaal in de kast hebt hangen ,weet je altijd dat als je ergens naar toegaat je er sober en netjes uit kan zien. Sjaals zijn te verwisselen , je kan goed breien , brei een apart siersjaaltje.
je hoeft er niet zo bij te lopen zoals je het beschrijft , of je schrijft het zwaar overdreven. Astrid

Anoniem zei

Het was echt niet lullig bedoeld ...
Sommige mensen dénken alleen maar dat ze dik en stom zijn, terwijl dat helemaal niet zo is.
En als je wel te dik bent, dan moet je minder eten of er vrede mee hebben.
Mijn naam is Marijke van Huizen.(ipv anoniem)

Loudi zei

Tja, die gedachten, het is zooo jammer. Ik ben ook dik, maar
als ik naar een museum ga bekijk ik de tentoonstelling, niet de eventueel aanwezige chique uitziende dames.
Bij de Bijenkorf heb ik af en toe eens een afgeprijsde zijden sjaal gekocht, of een mooie tas. Heb ik al vele jaren plezier van.
Begrijp ook niet goed waarom je oude kleren aantrekt als je je daar niet prettig in voelt.
En iedereen werd gevraagd zijn/haar tas af te geven vanwege de glas-tentoonstelling. Maar dat weet je zelf ook wel.

Anoniem zei

Natuurlijk ga jij de volgende keer op dat stoeltje zitten!

Ellen1979 zei

Als een medewerker gaat vragen of mijn tas in een kluisje kan dan hoef ik ook al niet meer naar binnen. Ik heb daar zo'n ontzettende hekel aan. De toon. Zet kunst dan zo neer dat het niet kan vallen. Kunst moet toch niet zijn om voorzichtig mee te moeten doen. Ik vind dat geen ontvangst. Ik snap dat je daar een naar gevoel van krijgt.

Ooit heb ik een bon gekregen van een kunsthandel. Op de website stond dat kinderen niet welkom waren. Dan ga ik dus niet. Ik wil geen kunst in huis hebben waar mijn kinderen nare gedachten bij krijgen of het echt heel stom vinden. Dus hoef ik die kunst niet. De handel kreeg alleen geld voor de bon, als ik daar wat zou uitzoeken. Ik ben wel drie keer door ze gebeld. Maar ze leken het niet snappen. Uiteindelijk wilden ze wel op een dinsdagavond de deur een uur alleen voor ons gezin open doen, als we dan dan maar niet doorvertelden. Foto's maken mocht ook niet. We hebben vriendelijk bedankt. In eerste instantie had ik er ook buikpijn van en dezelfde gevoelens die jij omschrijft. Ik heb het kunnen ombuigen. Dan geen kunst van dat bedrijf. Je krijgt mijn geld niet. Ik ga daar niet meer heen, en zoek wel iets dat beter bij mij past. Mijn zus heeft via via dezelfde bon bedankt het ook niet uitgegeven. :-) We hebben er nu samen om kunnen lachten.

Anoniem zei

Ik heb dat ook in zo'n museum, en ik ben zo slank als een den. Jas uit en iedereen ziet de afkomst van mijn derdehandse kleding. Die ik kies uit recyclingoverwegingen, niet zozeer uit geldgebrek. Maar toch onhandig en verlegen er mee in een museum. Nu wen ik er aan. Amstelveen is dan ook wel het hol van de leeuw wat dat betreft..

pourquoi pas ??? zei

Ik loop vaak in goedkope kleding, denk aan een C&Atje en meestal best wel jaren oud. Jammer dan. Ik kies daarvoor. Heb er ook geen moeite mee. En kapsones-achtig doen kan ik toch als de beste hoor is helemaal niet moeilijk, gewoon goed oefenen.

pourquoi pas ??? zei

Heb je een mail gestuurd.

Petr@ zei

Jammer, zie het maar als een tijdelijke dip door de omstandigheden.
Ik denk dat iedereen wel begrijpt wat je bedoelt. We voelen ons allemaal wel eens de mindere, de sukkel, zeker bij een gelegenheid met kaklui (een goed gezegde luidt: van boven bont, van onderen stront)
Maar je bent hartstikke goed bezig!
Ik heb bewondering voor je!
Liefs

mirjam zei

Wat je beschrijft is herkenbaar gek genoe maar ik denk dat je als je dat zou willen, zelf best door zou kunnen doorgaan voor een Amsteveense dame. Maar waarom zou je dat moeten willen? Alleen als je daar self zin in hebt. Een museum/galerie is er wat mij betreft voor iedereen die interesse heeft in wat er tentoongesteld wordt, geen plek om zelf te gaan staan “shinen” of om bezoekers een ongemakkelijk gevoel te geven dat ze teveel zijn. Het moet uitnodigend zijn met ruimte om normaal te kunnen bewegen en toch te kunnen genieten van het moois. Gelukkkig zijn er veel plekken waar dat prima kan, het ligt niet aan jou. Volgens mij ben je een prachtmens. Mijn advies: gewoon wegwezen als je het niet naar je zin hebt, er is nog zoveel moois te zien op fijne plekken!

franca zei

O, lieve lieve dame, Hoe goed ken ik dit gevoel.
Zelfs in "gewone" winkels denk ik vaak niet zo netjes te zijn als de andere ( echte) dames.
Ik ben niet dik ( hoewel sommige me misschien inmiddels stevig noemen), maar heb lange haren ( meestal in een nette knot), weinig make-up en heel gewone kleren.
Niet omdat het niet anders zou kunnen, maar omdat ik dit ben.

Ondanks dat ik dan probeer te denken:" maar alles is toch goed, ik ben toch goed genoeg".
Zegt mijn gevoel vaak wat anders.
Wij ( als dames die inmiddels toch heel wat voor elkaar gekregen hebben, qua werk, maar ook het opvoeden van een paar prachtige kinderen), moeten echt gaan leren om meer zelfvertrouwen te krijgen!
Ik ga mijn best doen!
Veel succes voor jou!
groetjes, Franca.