dinsdag 27 februari 2018

Traan-oog, snotneus, loop-oor

Voel me vandaag alsof ik door een bulldozer ben overreden.

Dat is gelukkig niet zo. Gisteren op weg naar mijn afspraak, in bovenstaande conditie - alles door de koude wind op de fiets -  viel ik met fiets en al om. Heel stom, want ik fietste zo klungelig (drie weken niet meer op de fiets gezeten) en met weinig energie in de benen, dat ik op de oprit naar een bruggetje niet genoeg vaart maakte en dus omviel. Het was of achteruit rijden - wat niet kan met een fiets - of opeens Danoontje Powerrrrrrrrrrrrrr of omvallen. En dus viel ik om.

Afbeeldingsresultaat voor bicycle falling gif

Gelukkig reed er niemand voor of achter me (voorjaarsvakantie en heul koud), maar man...mijn ego kreeg de grootste deuk. Mijn kekke alpinopetje rolde af (nog net niet het water in), de fiets lag bovenop me, ik dacht alleen maar; als mijn jas maar niet kapot is en zag al dat ik me aan de brugrailing kon optrekken om op te staan. Als een bejaarde. Instant rollator.

Wat ik heel bijzonder vond is dat een jongen voorbij fietste en afstapte en me vroeg of alles in orde was. Ik schat in dat hij een jaar of 16 was. Maar zo zorgzaam.

De fiets was in orde, en blij dat ik toch(vraag me niet waar ik de moed vandaan haalde, want al maandenlang ben ik bang om te vallen met de fiets) wederom klungelig durfde op te stappen en verder te fietsen.

Maar de grootste les is dus dat ik weer kon opstaan en verder rijden en juist niet bang werd om ooit nog te fietsen. En dat er iemand naar me omkeek. En dat ik er gewoon nog ben.

De sessie bij de psycholoog verliep wel wat beter, maar alsnog kon ik me niet aan de indruk onttrekken dat ik leidend was in hoe het gesprek ging. Ik weet ook dat mijn sessies bijna 'vol' zijn als in maximum bereikt dus nu weer zoeken naar iemand anders is aan de orde als ik nog een verwijsbrief krijg voor dit jaar. In de basiszorg zit niet zoveel 'psychologische zorg'.

En vanochtend dan toch met een rotgevoel wakker. En koppijn. Wat ik zelden heb. Alsof alle spanning van dat moment er nu pas uitkomt. Dus me maar voorgenomen extra zacht te zijn voor mezelf, want he...niemand anders doet het. Dus een lekker kopje koffie gemaakt. Douchen met Hamman Rituals geur - altijd opwekkend, want ik ruik de hele dag naar Rozemarijn.

Gisterenavond belde mijn moeder me en haar eerste vraag was 'hoe gaat het met je' , waarop ik zei dat het wel beter ging. "Nou fijn" en vervolgens was het haar bedoeling dat ik weer een uur lang alleen maar naar haar verhalen luisterde. Die ik al eerder had gehoord en die ze langdradig begon te delen.
Het lukte om af en toe ook iets te vertellen over wat ik had meegemaakt - lees gewoon inbreken en het gesprek overnemen op een voor mij tamelijk asociale manier, maar anders dendert ze gewoon door en door en door. Ik heb niet de illusie dat ik haar gedrag kan veranderen, want zelf heeft ze er geen last van. Dus dan kan ik alleen maar veranderen hoe ik zelf hiermee omga. En zoals iemand me al heel wijs zei: sommige mensen zijn gewoon beperkt.

Nee, kon en wilde haar niet vertellen dat ik van mijn fiets af was gedonderd. Of dat ik te bang ben om op te stappen. Of af.

Allez; verder met de dag. Nu geen sprake meer van tranende ogen, snotterige neuzen of lopende oren. En dat is wel weer prettig. Geen griepprik gehaald en - even afkloppen - nog niet ziek geweest. Of verkouden. Maar ja...mijn contacten met anderen zijn beperkt, dus zoveel contact met ziektekiemen is er niet. Dat is dan weer een voordeel!

Wat altijd helend werkt: net even een half uurtje wat klimop gesnoeid. Voor de rest is alles stijfbevroren en die klimop groeit sowieso tegen de klippen op. Dus nu wat snoeien kan geen kwaad. En is goed voor het humeur. Dat is bezig zijn altijd. Vooral bezig zijn met je handen.

En morgen is er gewoon weer een dag Deo volente.

Nu nog even verder met het rokje van dochter. Ook goed voor verstand op nul.










16 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik ben erg blij dat je niets gebroken hebt of beschadigd! Maar toch sterkte met de beurzigheid en de schrik en de fiets-angst. Ik denk aan je!
Marijke.

Anoniem zei

Heel goed dat je toch weer op je stalen ros bent geklommen.

izerina zei

Gelukkig goed afgelopen.

mirjam kakelbont zei

Wat ben ik blij dat je niets aan je val hebt overgehouden. Je had geen andere keus om weer op je fiets te stappen en dat was maar goed ook: nu ben je er doorheen. Onze moeders zouden zussen kunnen zijn...

pourquoi pas ??? zei

Zo zie je maar weer dat angsten erger zijn dan als het echt gebeurt. Ik hoop dat het niet je angst groter heeft gemaakt. Ik ben natuurlijk ook blij dat je niets gebroken hebt, nou ja behalve je trots.

klaproos zei

oh jee, dat was een knaller,
wat lief zo'n jongen.... ontroerend terwijl het de normaalste zaak van de wereld zou moeten zijn hé...
gelukkig is het goed afgelopen
xxx

Petr@ zei

Pfff dat is gelukkig goed afgelopen!
Stoer dat je toch verder bent gefietst!
Ik ben ook bang om te vallen met de fiets hoor, net lopend boodschappen gedaan met de fiets aan de hand want er ligt een laagje sneeuw. Dan ga ik zo verkrampt fietsen dat je juist valt.

Iris Papilio zei

Pfff gelukkig goed afgelopen die val! Ik heb vorige week gefietst, alleen naar het centrum, allerlei kleine boodschapjes, dus veel op- en afstappen.. grrr rotknie, ging niet lekker. Maar komt wel weer goed.
Gelukkig dat er ook niks qua kleding kapot was én dat je gewoon weer opstapte! Top! De jeugd is zo slecht nog niet hè.. lief zo'n joch!
Hoop toch dat je een andere psycholoog kunt krijgen. Maar ja, die stomme gezondheidszorg hier hè..
En je moeder.. niet leuk zo'n gesprek waarbij je zelf zowat niet aan praten toekomt. Ach ja, ze wil natuurlijk ook haar verhaal kwijt.
Sterkte, je zult heus wel spierpijn hebben/krijgen.

Nietzomaarzooo zei

Dank je wel.

Nietzomaarzooo zei

Ja, vind ik ook wel, maar lopen naar de afspraak was te ver om op tijd te komen. En ik heb een hekel aan te laat komen. Haha...dus altijd vallen/fietsen als je ergens op tijd moet zijn. :)

Nietzomaarzooo zei

Ja zeker!

Nietzomaarzooo zei

Mijn moeder heeft wel een zus, maar mijn nicht is niet roodharig (en zo leuk).

Nietzomaarzooo zei

Ja, goede les. Misschien dat het Universum vond dat dit valpartijtje even nodig was & zachte landing.

Nietzomaarzooo zei

Juist omdat ik weet dat het voor een gemiddelde puber niet zo eenvoudig is om de stoerheid te laten varen, waardeer ik het extra.

Nietzomaarzooo zei

Dat verkrampte fietsen dat maakt juist dat je omkiepert zeg ik uit ervaring. Maar fietsen met gladheid is ook niet mijn ding.

Nietzomaarzooo zei

Dat laatste dat kwam gisteren en vandaag opzetten, maar het valt allemaal reuze mee. Had inderdaad slechter kunnen aflopen.