Ik voel me zo ziehielig zwijmel

Gelukkig heb ik vandaag alweer gelachen en gegniffeld, voornamelijk om mijzelf, en omdat het ook nog eens heerlijk weer is, dus  nieuwe energie opgedaan.
Gewoon maar vroeg mijn bed uit en de dag laten beginnen.

Kijk ik naar alle bomen die langzaam een lichtgroene waas hebben gekregen, de kastanjetakken in mijn vaas die grote bladeren hebben, dan weet ik dat alles beweegt. En niets constant is. En dat gevoelens komen en gaan. Gewoon maar accepteren dat ik me een keer niet zo heppiedepeppie voel.

Het is denk ik ook alles wat er deze week speelde, zowel in 'de wereld' als prive. En weten dat je niet op alles invloed (meer) hebt. Alleen op hoe je dingen binnen laat komen. Of af laat glijden.

Ik zag een stukje van de trailer van de nieuwe Bridget Jones film en daar speelde deze song - waar ze heel toepasselijk tegen zei : Oh fuck off...

Ik zit dus niet de hele dag te sippen, maar er zijn zaken in mijn leven die ik me anders had voorgesteld. En waar het kennelijk nog niet de tijd voor is dat die veranderen. Anders gebeurde dat wel, of kwam ik in actie. Misschien is blijven drijven ook wel actie. In plaats van zinken.

Nee...ik zoek mijn verlossing niet in het vinden van De Man. Dat zou wel erg simplistisch zijn. En een beetje kleine meisjes geloven nog in sprookjes denken. En in mijn huidige state of mind zou ik niet eens een date met mijzelf willen.

Dus.

Mijn Paastakken (van mijn Kersenbloesemboom) heb ik versierd met zelfgeverfde eitjes;  ik geniet ervan. Net als die kneuterige paashaasjes, naast mijn nog kneuterige vogelhokje met nepvogeltje. Kan mij niet kneuterig genoeg zijn. En dan die Paas-kaarsjes in de vorm van een geel ei. Nog bewaard van de basisschool van de kinderen. Die maakten toen ieder jaar een eierdopje. Met ei.

Morgen dus maar 1 eitje koken (vioolmuziek aan) en met zo'n zielig ministolletje erbij: Feest!!

Misschien ben ik wel een beetje die Duitse leraar.....opstandig tegen alles wat mooi en leuk en lente-achtig is...hahah