Niet praten!

Ga expres, als het kan, in een stiltecoupé zitten. Even rust aan mijn hoofd, na de hele dag veel bellen, veel praten met clienten en bovendien heel veel gepraat aanhoren van collega's van de opdrachtgever, die beginnen de dag met slap OH-en en einde dag ben ik sufgeluld. Ik praat niet mee, daar heb ik het te druk voor. Zij kunnen nog wel een uurtje door.

Enfin; had de trein terug op tijd. Bewust op tijd gestopt en alles afgesloten. Vroege trein. Zag plek in de stiltecoupé. Heerlijk.

Komt er een type Zuid-As kakker zitten die direct al aan de telefoon was. Keihard pratend (had mijn gehoorapparaten nog in de tas), kreeg direct de neiging om hem een mep met mijn laptoptas te geven!

Maar hij had wel zijn oortjes in dus hoorde niet dat ik tegen hem zei dat hij in de Stilte Coupé zat. Bleef gewoon doorrrrrpraten.

Dus stond op, tikte hem op zijn schouder en gaf aan dat het hier STILTE coupé is, dus ophouden met bellen graag. 

Hij stond direct op en ging in de hal doorpraten. Nog op hoog volume met kakkerdialect, maar weg met dat lawaai.

Nu

Even

Niet.

Geven jullie dat wel eens aan?

Nagels

Muziek op de achtergrond van een festival hier vlakbij in de buurt. Toen ik in de ochtend snel nog even wat boodschappen haalde, zag ik al wat festivalgangers inkopen doen. Is niet heel erg ver lopen of fietsen, dus dan is het prettig als je hier bekend bent tegen supermarktprijzen flesjes drinken etc te kunnen halen. En verse broodjes. 

De kleindochters waren er al vroeg. Mijn dochter had een bedrijfsuitje op een boot bij Sail en moest op tijd bij het station zich melden. Leuk dat ze dat organiseren voor hun personeel. Was heel goed georganiseerd vertelde ze achteraf. En een heerlijk en zeer verzorgd buffet en ruimte om te dansen en heel goed zicht op het IJ en de schepen en het afsluitende vuurwerk. 

Vroeg aan de kleindochters of ze zin hadden naar de bioscoop te gaan. Nou...liever naar de speeltuin Oma. 

Dus daar hingen ze geruime tijd uit. Lekker bewegen en buiten zijn. Lachen, plezier maken. Betere keus dus. Hun keus.

Verder speelden ze samen schooltje, kantoortje. We aten wat tussendoor, er ging uiteraard een volle beker drinken om over tafel. Hoort erbij.

Ze kwamen binnen met een doosje nepnagels, opplakbaar. Die gingen op hun nageltjes. Roze of met een bloemetje, heel schattig. In de speeltuin lagen ze al snel her en der. Uiteraard minder opplakbaar daarna. 

Vroeg of ze zin hadden om ergens ijs te gaan halen. Ook niet; lekker doorspelen met het lego en de barbies en alles wat ze in hun speelgoedkast hier vonden. En oh ja Oma, dat ijs van de vorige keer was echt niet lekker; had een medicijnsmaak. Mmmm...dat klinkt niet lekker nee en aparte woordkeus. Iets te vaak in het ziekenhuis geweest. Dus snap dat ze niet snakten naar nog een keer zo'n soort verrassing. 

Trok een bakje fruit open. Ook lekker. Voor de één wel, de ander neemt een muizenhapje. Leg ook tomaatjes klaar, lekkere komkommer in stukje gesneden. Druiven. 

Maak Halalkippenworstjes met Broccoli en airfryer frites. En komkommer. Oudste kleindochter blieft ketchup bij haar frites. De andere mixt het met mayonaise. Lekkere smakeloze smurrie.

De afwas snel gedaan en zij speelden gezellig door met de barbies. Het was al vroeg donker. Lekker naar bed, allemaal in mijn bed. De jongste sliep al direct toen ze in bed lag, de oudste nog wat praten, maar ook zij sliep al snel in. Ik ook eigenlijk. Werd rond de tijd wakker van het vuurwerk van het festival, maar geen zin meer om daarop te wachten. Moe. En toen nog een keer rond 03.00 uur want de oudste wilde graag wat water drinken. Viel pas laat weer in slaap, maar geen haast in de ochtend, dus kon ontspannen. En het laten gaan en toen viel ik toch in slaap.

In de ochtend was het een gezellige benenbende in mijn bed. Wassen en aankleden en ik zorgde voor de ontbijttafel, waar de jongste nog wel een tweede gekookt ei bliefde, de oudste nul ei en ik dus uiteindelijk ook. Haha.

Daarna wilden ze weer snel spelen. Kantoortje met mijn leesbrillen en toetsenborden zonder aansluiting boven. 

Ik at nog even wat van de stukjes ananas die ik buiten de koelkast (dom!) had laten staan in de nacht, onverpakt. Deed de afwas, veegde vloer want al die losse opplaknagels her en der werd ik helemaal gek van. 

Deed de parasol buiten open, krant erbij en opeens voelde ik me toch een partij beroerd worden. Niet alleen door het nieuws. Wist al bijna zeker dat het kwam door iets wat ik net gegeten had. Dat moest wel die ananas zijn. Kreeg het warm, koud en wist niet of het nou van boven of van onderen eruit moest. Dus maar een emmertje erbij voor het geval dat het alle uitgangen open was tegelijkertijd. Heerlijk! Dus naar boven maar. Daar zit ik toch wat prettiger en dichtbij het grut. En altijd de telefoon bij me, voor het geval er nood aan de man is.

Buitendeur weer dichtgedaan, naar boven waar ze nog steeds aan het spelen waren en gaf aan dat ik me niet zo lekker voel (oh...moet je spugen Oma?) dus even rustig ga liggen en hoop dat het dan beter gaat. Wel wakker uiteraard en ben op de verdieping waar ze spelen dus zicht op ze. Of hoor ze, luide gilletjes slakend.

Na alle rottigheid eruit te hebben gelaten en even rust ging het weer veel beter. Geen koud zweethoofd meer en onrustige darmen en algehele malaise. In de middag alleen een droge beschuit en een mok thee.

Blij toen mijn dochter ze kwam ophalen, ietsje later dan de planning. En geef de dames aan dat ze hun spullen moeten opruimen. Ben klaar ermee dat ook nog allemaal zelf te moeten doen. Ze zijn oud genoeg om dat klusje zelf te doen en te kunnen. Barbies opruimen, knutselspullen idem en ik denk dat ik nog dagen hierna opplaknageltjes vind door het hele huis.

Maandag moeten ze weer naar school en in de middag zwemles, dus het gewone leven begint weer. Nu nog even rust voor mij en dan maandag ook weer ´gewoon´ naar mijn werk. Nou rust, even nog de was ophangen, die ik toch maar gedaan heb vanwege alle natte washandjes door de dames. 

De werkplek, waar de de nieuwe manager begint, na de vakantie. Dus benieuwd hoe alles dan weer reilt en zeilt om in Sail termen te blijven. 

Laat ik vooral mijn eigen koers blijven varen. 

Bezet

Dit weekend komen de oudste kleinkinderen logeren, dus weinig tijd om te bloggen. En gisteren was ik moe, want - goh, hoe is het mogelijk - druk op mijn werk, druk in de trein (vakantiegangers op weg naar huis).

Dus ging om 2100 uur al naar bed als een saaie muts. 

Nou en!

Germany

Omdat mijn groenbak 2 weken in de zon stond te bakken, vorige week niet geleegd want vergeten op te halen door onze gemeentereiniging en ik er, bij uitzondering, ook een restje te oude ham in had gedaan vorige week de avond voor de bak geleegd zou worden, zaten er maden in mijn bak.

Yuk.

Ondanks de klimop in de bak. Dat zou helpen dat er geen maden in de bak gaan komen.

Nou, er waren heel wat maden bij die made waren in Germany

Foto van Pixabay

Dus nog meer klimop er bovenop gegooid en flink wat zout om de rand, dus dan kriebelden ze niet verder.

Nu geleegd en dus maar even het deksel open laten staan om door te luchten. Altijd fijn, huisdieren.

Bootjes kijken

 Gelukkig had ik de middag ervoor de route opgezocht. Hoe ik met OV het beste ergens in de buurt van de haven van IJmuiden uit kon komen om de intocht van SAIL 2025 te kunnen zien. Met een auto wist ik het prima te vinden, maar die heb ik niet, dus klus met de bus.

Geen idee wat daar dan een goede plek zou zijn om te gaan kijken, maar ik zag een plek op de kaart en hield dat maar in mijn hoofd toen ik met de streekbus aankwam aldaar. 

Hoorde van verre de scheepshoorns al, dus ik wist dat ik op de juiste route liep. Eerst liep ik nog achter 2 heren aan met een koelbox, maar die wisten de route niet want liepen de verkeerde kant op (vond ik  en dat klopte ook.).

Vertrouw nou maar op jezelf (en google maps indien nodig). En ja hoor, ik kwam bij een parkje uit en ik zag in de verte al massa's mensen staan plus de masten van zeilboten. 

Had ik toch een geweldige plek! Iets hoger met nog een weg ertussen, maar bijna met mijn neus op waar het allemaal langs trok. En gewoon nog een plek waar ik kon staan en alles goed kon zien. De heren naast me, het hele rijtje trouwens, hadden tuinstoelen meegenomen. En aan de andere kant twee dames die op hun rollater-zitje zaten.

Water, boten en een zonnetje; altijd een vakantiegevoel. 

Was ook zeer tevreden met mijzelf. Wel gegaan ook al had ik niet echt veel ondernemingszin. Maar vaak is gewoon maar doen, uitvoeren dus, voldoende. En ik sprak af dat als ik er geen ruk aan vond, ik gewoon de bus terug kon nemen. Ik hoefde er geen uren door te brengen. De streekbus ging om het kwartier.

Zag ook het allergrootste zeilschip van Zuid-Amerika voorbij varen. Indrukwekkend, groot en hoog en heel veel matrozen. 

Behalve dan de reiskosten, een heerlijk gratis uitje. En koffie van thuis meegenomen, dus Hatsjekideeee.

Daarna nog energie om de was op te hangen, het gras te maaien en na te genieten. Fijne dag gehad.

Vrij genomen

Baalde zo enorm van en de collega´s en mijn te grote inzet voor dit bedrijf en het feit dat ik nog niet eens vakantie kan nemen omdat er niet bedacht is dat er een back-up moet zijn, dat toen ik zag dat het zonnig weer zou worden, die middag ter plekke, na eerst nog gereisd en gewerkt te hebben, vrij nam.

Heb geleerd dat ik dat gewoon moet mededelen en niet vragen. 

Dus dat.

Die te grote inzet doe ik allemaal zelf. Dus aan mij om veel vaker Nee te zeggen. Doen waar ik voor betaald wordt en niet meer extra uren maken en op zondagen ook nog werken.

Collega´s daar heb ik het maar mee te doen, sommige zijn sympathiek maar laten juist die net allemaal als domino stenen omgevallen en dus uitgevallen zijn.

Vakantie moet je nou echt eens iets mee gaan doen. Er gaat al een strijk-orkestje spelen als je alweer aangeeft dat je niet weet wanneer en hoelang ( en waarheen). Zielepiet! Niemand komt het voor je regelen. Dus schiet op en doe iets!!!!!!!!! En nee, bedel niet naar uitjes samen, ik word een beetje moe van dat uitstelgedrag, die lamlendigheid, wachten totdat de bliksem inslaat.

Krijg jeuk van mijzelf! Want het lijkt wel alsof ik in dezelfde groef van de langspeelplaat: "Zij is zo saai en heeft ook zo'n saai leven"  blijf hangen.

Zonder wekker wakker vandaag. Heb vage plannen, maar weet niet of die uitvoerbaar zijn. Ga het toch maar wagen, want een vrije dag met alleen bed verschonen en de witte was gedaan geeft ook geen inspiratie. 

Blij dat ik gisteren nog wel even buiten heb kunnen genieten van het mooie weer. Al was de onrustigheid hoog. Ook omdat er hulp was toegezegd, maar niets van gemerkt. Dame zou zich vorige week bij me melden en deze week een weekje meehelpen. Niks. Dus maar weer aanmudderfuckeren. 

Nee is ja voor mijzelf

Uit het programma Kloostergasten, kwam de conclusie over begrenzen dat een Nee een Ja is voor mijzelf. 

Laat ik nu de afgelopen weken daar - grenzen - veel mee bezig zijn. Want andersom gesteld is dan een Ja, vaak een Nee voor mijzelf.

Nee, je kan niet op tijd naar huis, dit moet echt vandaag af. = Ja, ik ga op tijd weg, morgen nieuwe dag.

Nee, je kan geen vakantie nemen wanneer jij daar aan toe bent = Ja, ik ben niet verantwoordelijk voor slechte planning. (ondertussen nog steeds niks vastgelegd. Alleen wel Rondom Kerstmis; dat valt qua werkdagen heel gunstig, dus dat wel gedaan). 

Nee, je moet vroeg op, vroeg weg en laat naar huis= Ja, deze laatste weken een half uurtje later opgestaan en naar werk gegaan en alles liep nog steeds prima. Geen enkele keer te laat begonnen. Precies op tijd. Is goed genoeg. Na de vakantietijd 50/50 gaan doen (want dan drukke bussen en treinen dus minder kans op ontspannen reizen in de spits en zitplaats is in latere trein en bus door scholieren ook een uitdaging).

Grappig; vandaag ging het wel mis. Uitgevallen Intercity's. Dus geen snelle verbinding. Boemeltje zou er net zo laat/vroeg zijn als latere IC dus toen was ik pas om 09.00 op het station. Uiteindelijk maakte het weer geen drol uit. Nul afspraken vandaag. Iedereen wilde liever thuis werken. Zat dus de hele dag alleen. En de vorige teammanager zat boven de hele dag alleen. En was beduusd dat er niemand was. Ja lul....dat is nou het resultaat van jouw slappe hap beleid.

Nee, je hebt geen tijd of gelegenheid om even sociaal te doen. Doorwerken, doorwerken en doorwerken. Ja, komende tijd gaat dat veranderen omdat ik een nieuwe collega moet inwerken (alweer eentje) en dus de hele dag praat en praat en praat). Dus count your blessings :) Of kijk uit met wat je wenst. Misschien is dat de hele dag slap OH-en helemaal niet mijn stijl. 

Laat dat misschien maar zitten.