vrijdag 29 maart 2024

OV-Flirt

Als ik op de bus sta te wachten, stapt er aan de overkant een man uit en al een tijdje groeten we elkaar. Hij komt zo te zien dan net van zijn werk terug en verdwijnt dan op zijn fiets richting huis (vermoed ik).

Op het station waar ik na de bus de trein pak,  staat er altijd een man op dezelfde trein als ik te wachten en ook hij groet mij. Moet in dezelfde stad als ik eruit, maar ik loop zo snel als een slak die afremt in de bocht, dus ik zie hem dan al ver vooruit me lopen als ik het gebouw inga waar mijn werk is.

Op de terugreis zien we elkaar zelden. (We stappen meestal helemaal achterin de trein in; daar is er nog plek.)
Andere werktijden denk ik, maar deze week zagen we elkaar wel op de terugweg. En hij stapte niet op ''ons'' station uit, maar eentje eerder. 

Het is prettig om een beetje te flirten. Breekt de dag aangenaam en ook het inzien dat ik voor sommigen toch nog een prettige misschien zelfs wel aantrekkelijke uitstraling heb. En ook net een beetje meer je best doen op hoe je staat (rechtop, niet met bochel en hangrug van de zware tassen) en een beetje olijker kijken.

Joh!






donderdag 28 maart 2024

Plof

Toen ik, alweer ergens midden in de nacht, wakker werd, keek ik even op mijn NS-app. Oh..verstoring op mijn traject. Leek erop alsof er helemaal geen trein richting mijn werkstad reed vanaf mijn vertrekstation.

En ook nog een wisselstoring. 

Had al helemaal geen zin meer in dat gereis. Kon ook niet meer doorslapen. Maar toch maar wel naar de bushalte gegaan, ook daar had de bus vertraging en zat propvol. Maak maar zin! Zo erg is het allemaal niet; niet zo miepen.

Op vertrekstation stond aangekondigd dat mijn trein wel ging, maar niet op het tussenstation zou stoppen. Lastig als je daar werkt. En juist op dat station stappen veel mensen in en uit.

Lees ik dat er een plofkraak was geweest op het station en de treinen daar niet konden stoppen. Wel langsrijden (gelukkig).

Plofkraak

Op de terugweg had mijn trein ook vertraging, maar dat is al bijna 'normaal'. Bus terug was ook later dan de planning, maar ik nam me voor me nergens over op te winden. Totaal zinloos. 

Alweer erg druk op mijn werk, alsof er steeds meer mensen in de problemen zitten. Had maandag 4 huilende mensen of aan de telefoon of aan mijn balie. Dus mijn reis- en werkstress is dan nogal een luxe-probleem.

Toch merk ook ik het effect van mijn luxe-stress en de familieperikelen. Voel me nogal alleen staan. Geen verbondenheid. En een conclusie (van mijzelf) dat ik ook niet kan verbinden en daarom dus alleen ben. Ben moe en ga al vroeg naar bed.  Niemand die even in de avond tegen me praat en dingen relativeert of gewoon me een knuffel geeft. 

Moet echt goed beter voor mijzelf zorgen en daar ben ik niet zo goed in momenteel merk ik. Beetje inspiratieloos. Laag in energie. Buiten is het grijs en ik vind het ook nog koud. Kon ik maar drinken of drugs gebruiken; lekker wegdoezelen. 

Dus wil ik kijken naar mooie dingen, lieve dingen, wat er allemaal prettig is. Niet zoals mijn tulpen in de vaas, het koppie laten hangen. Dus nieuw bosje gekocht voor een diepte investering van 3 euro!

Daarna toch maar even in de tuin wat dingen doen, maar brrrrr...koud. En daarna even stukje fietsen en alvast wat kadootjes voor het Suikerfeest voor mijn kleindochters gekocht. 

En een goede gezonde maaltijd gemaakt. 





dinsdag 26 maart 2024

Doekoe

 De zanger van deze 'klassieker' is overleden. Net 53 jaar werd hij. 


Zat de hele dag met dat liedje in mijn hoofd. Ook omdat mijn broer vorig jaar al vond dat onze moeder belachelijk veel geld aan giften betaalde. En of ik daar eens doorheen kon gaan met mijn moeder.

Moeder vond dat alles zo moest blijven; goede doelen waar ze al jarenlang aan geeft en gaf. Niet omdat ze nu dement is en aan alles geeft en er opeens rare goede doelen bijgekomen zijn. Helemaal niet.  Op haar verzoek er eentje afgehaald; dat was een goed doel waar vooral mijn vader wat mee had en dan konden ze ook samen kastelen bezoeken. Maar vader dood, auto van mijn moeder ingeleverd en dus sprak het haar niet meer aan. Dus geregeld voor haar.

Had ik het volgens mijn broer helemaal niet begrepen. 

Oh jawel hoor. Hij vindt al die giften aan goede doelen onzin. En zijn wil is wet. Vanuit haar geloofsovertuiging geeft mijn moeder ook graag. Als Christelijke opdracht. En ook dat snapt hij niet. Of daar wil hij denk ik niet aan. Uberhaupt wat mijn moeder belangrijk vindt.

Zijn mailtje aan mij dat is van een toon daar lusten de honden geen brood van. Aanmatigend en kleinerend. 

Hij kan niet wachten, naar mijn mening,  tot hij alle touwtjes in handen heeft en ook de geldstromen van mijn moeder in zijn rugzak heeft. Terwijl mijn moeder dat jaren terug bij een notaris geregeld heeft dat ik haar bankzaken doe. En dat vond hij toen al stom. Waarom kreeg hij die taak niet? 

Ik voorzie dat hij binnenkort bij een rechtbank een volmacht gaat halen zodat hij al dit soort zaken zelf kan doen. Niemand die meekijkt. Nul transparant. Nu weet ik van de procedure bij mijn vader, waarin mijn moeder en ik bewindvoerder waren van mijn vader, dat iedereen voor akkoord moest tekenen. 

Gevaarlijke situatie momenteel. Vind ik.

Al met al slaap ik slechter hierdoor en voel ik me nogal rot. Dat de grote bekken altijd winnen, zo'n gevoel. 

maandag 25 maart 2024

Vervagen

Zal wel geen toeval zijn dat dit weekend veel te lezen was over dementie. Mijn broers - die het zaakje allemaal voortvarend en vooral zonder inmenging van mijn andere zus, broer en mij ondernamen (we zijn met 6), een echt democratisch proces, als ware het een checklist van een bedrijf - waren met moeder via de huisarts (ook daar is mijn zuster uit de route gesneden door broers) naar de geriater geweest en die had geconcludeerd dat er sprake is van gevorderde Alzheimer. Brief zat bij het zakelijke mailtje. 

Grappig dat die broer zo communiceert; op dezelfde wijze die hij zijn moeder zo enorm kwalijk nam als het over zaken van mijn vader ging. 
Die broer was toen al bang dat hij net als zijn vader ook zo zou eindigen, wilde zelfs een autopsie om te weten of het erfelijk was. 
Dus ik lees ook in de brief van geriater dat hij zijn angst voor zoiets daar ook heeft laten weten. Terecht hoor. Vooral als je weet dat mijn moeder (hoe ironisch) altijd riep dat iedereen in de familie van mijn vader dement werd! Alsof dat een zwak geslacht was/is.

Toen ik haar zei dat ik toch echt 50% van de genen van mijn vader heb en ze dus moet snappen dat zo'n uitspraak ook haar (natuurlijke) kinderen betreft en dus niet zo liefdevol of empatisch is. Oh..
En ze vergat voor het gemak ook maar even dat haar eigen moeder ook dement was aan het einde van haar lange leven. 

Geen verrassing deze conclusie, ik zag haar vergeetachtiger worden. Haar korte termijn geheugen was nihil en ook een façade ophouden dat alles gewoon prima ging. Ze had nergens last van immers? Nam de laatste maanden de telefoon op met (altijd goed dus altijd fout): Hallo...hoe gaat het!!? (Ze heeft geen nummerherkenning, dus dat helpt haar ook niet). 

Ze vergat mijn verjaardag vorig jaar voor het eerst, er was vorig jaar een wat ik noem CSI Moeder toestand, hele slaapkamer met bloed bedekt (ik schat een neusbloeding), ze belde een tijdje terug mijn dochter dat haar wekker maar niet uitging en hoe moest dat nou en dat tot drie keer toe dat ze haar kleindochter belde. In haar broodtrommel bewaart ze honderden zakjes en clipjes om die plastic zakje te sluiten. En plastic zakjes van brood.

Vertelde een tijdje terug een verhaal aan me dat de vriendin van mijn neef van de trap was gevallen en dat het kind waar ze van in verwachting was dood was. Heuh? Dat soort verhalen leek op die ik in de familie over mijn vader hoorde. Die een tante van het balkon zou hebben gegooid en dus tante dood. 
(Mijn familie kan nogal overdrijven of het was toen ook al de Alzheimer die sprak). Je kan er zo een boek over maken. 

Of ik ben een product van een gewelddadige vader natuurlijk en erfelijk belast. Weet ik veel. Waarom dacht mijn moeder nooit na over het effect van dit soort vertelsels? Want een tijd terug vroeg mijn zoon hoe dat nou zat met mijn vader en zijn gewelddadigheid. Was dat erfelijk? 

Alzheimer dus. Ik ben donateur van de Alzheimer stichting, al sinds mijn vader het had. Maar nog niets aan te doen. 

Hoe gaat dat lopen? Net als haar moeder, die ook op hoge leeftijd dement werd en heel angstig, want ze zou vast en zeker naar de hel gaan? Die stierf bang. In een verpleeghuis waar je accuut depressief van zou worden. Alles donkerbruin en naar volle incontinentieluiers stinkend. Op een zaaltje met nog 3 andere dames. Als bezit een kast met kleren. Verder niks van haarzelf. 

Als mijn andere Oma, die gewoon een lief oud besje werd en genoot van een wassen appel die voor de sier op haar fruitschaal lag in het goede verzorgingshuis? 
Als mijn vader, die op het laatst de muren beschilderde met zijn eigen poep? Of een seksuele relatie aanging met één van de bewoonsters en tegen mijn moeder zei dat dit zijn vrouw was. Mijn moeder kon daar goed mee omgaan; dan had zij in ieder geval geen last meer van hem. 

Dat is het nadeel van heel oud worden. Dan komen ook dat soort ziektes om de hoek kijken. Want verder is mijn moeder kerngezond. Nul medicatie. Woont nog zelfstandig, maar hoe lang dat nu dan nog kan?

Nog even snel testen of ik de Pindakaas nog ruik en nog een klok kan tekenen.... 



zaterdag 23 maart 2024

Weeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeekend

 Hehe!  Treinen heen en terug vertraging, maar laatste werkdag van de week. En nu: weekend!

En wederom niets op de planning. Mevrouw Megasaai tot Overloon.

Nee, dan Jerney met haar sexy pakje:


Moet even wat verzinnen om mijn zinnen te verzetten. Leuke afspraak van de week valt helaas uit, maar door een hele goede reden. 

Wilde de dag na Pasen ook vrij, plant de manager een team-overleg op die dag. Pfffffff. Dus al aangegeven dat ik eerder heb doorgegeven vrij te willen die dag. En dat overleg? Stuur de notulen maar (die men nooit maakt).  Heb behoefte aan een tijdje vrij. Duidelijkheid omtrent de geestelijke gezondheid van mijn moeder ontvangen via een broer. 

Toch leuk dat ik die club sponsor. Nu ook voor mijn moeder. En wie weet straks ook nog voor mijzelf. 








vrijdag 22 maart 2024

Beestachtig

 En ja hoor, ik voorvoelde het al; gisteren mocht ik ook opeens even de nieuwe inwerken. Op mijn werkplek, dus kwam aan niets van mijn eigen werk toe. Niets.

Komt de baas nog even beneden rondstappen en oh ja...werk je nog wel al je taken af? 

Het is dat ik zo keurig ben opgevoed; of eigenlijk geleerd heb om me niet te laten gaan, want dan volgt straf, maar ik was echt verbaasd dat nadat ik aangaf het te druk te hebben momenteel zo'n opmerking maakt. Waar de nieuwe bij was uiteraard; hij begrijpt al dat ik niet flip. Toch maar leren, net als andere drama collega's dat WEL te doen. Ga eens janken, schreeuwen of met deuren slaan. 

Ga hem hierop vandaag dus even op aanspreken. Want gisteren een superlange dag gemaakt om alles toch nog redelijk bij te hebben.

Er is namelijk niemand ter ondersteuning van mijn werkzaamheden.

Dat voelt Bor de Wolf en ongewaardeerd. Met zijn spin in het web!

Bij de beesten af dus.

donderdag 21 maart 2024

Het is Lente

En het regent.

Was op mijn kantoortijd wakker. Zag het al aan hoe licht het buiten was. Nog even een beetje gerommeld en toen lekker douchen en aankleden en met zorg mijn haar doen. Want wilde pasfoto's laten maken voor de aanvraag nieuw rijbewijs en paspoort. 

Keek ook even op zolder naar mijn Lente/zomerjassen. Want gisteren was het toch wel warm in mijn winterjas.

En net toen ik dacht te vertrekken; regen. Nou, daar gaat het gefohnde haar, dus maar even uitstellen. En de administratie dan maar doen. 

Afspraak bij de gemeente pas over 3 weken, maar nog op tijd. Wilde er geen vrij voor nemen en dus even goed kijken wanneer het dan wel kon. Maar nu zit mijn haar prima en wilde niet langer wachten ermee. Met een pasfoto laten maken.

Lekker op de fiets erheen, eerst nog mijn nieuwe OV-abonnement op mijn kaart laden, omslachtig dat ze dat ook niet digitaal erop kunnen zetten. 
Heerlijk weer, heiig, maar wie weet zou de zon toch nog achter de wolken vandaan komen. Eerst maar die pasfoto's laten maken. Las op de gemeentesite dat er per document maar één pasfoto, in kleur nodig is. En laat ze dan bij een door de gemeente goedkeurde fotozaak maken (hahah...daar kom ik al jaren).

Zitten, haar goed doen (oren moeten te zien zijn) en die lok mag niet over je wenkbrauw, die moeten ook te zien zijn (goed dat ik ze wat donkerder maakte met mijn whiteboard permanent zwarte marker!!), klik en klaar en dan nog eentje voor het idee. Kon ik kiezen en dan ben ik weer voor tien jaar onder de pannen. Nu in kleur die pasfoto's dus van tevoren al nagedacht wat leuk staat. Nou ja, dat doe ik altijd wel. 

Daarna even bij de boekenwinkel kijken, nog een leuk boek voor mijn dochter gekocht en kreeg het boekenweek geschenk ook nog erbij en een leuke speurtochtkaart. Liep nog even een winkel met aparte kaarten binnen voor een ex collega die binnenkort uit dienst gaat (en bijna met pensioen, maar geen zin meer om dat af te wachten). Dan gaat ook de enige die ik kon vertrouwen om ook discreet te zijn. Niet direct dingen door te bleppen naar 'de baas'. 

De fiets weer opgezocht en nog even een omweg, langs een mini-bieb waar ik een interessant boek van Yvonne Keuls uithaalde en omdat het vandaag Lente is, ook nog even omgefietst en door het bos. Maar daar was het nogal grijs en begon het alweer te regenen en keek naar het grote meer in mijn eentje op een betonnen bankje, met mijn voeten een beetje in de nattige modder en mijn boekje. Nu snapte ik al die molshopen. Er zat gewoon regen in de lucht. 

Dus in de regen naar huis, maar even genieten van een warme kop thee. Nog even niets hoeven. Groente gesneden voor een lekkere soep en dan was de dag alweer bijna voorbij. De afwas doen, kleding voor morgen klaarhangen.