Bootjes kijken

 Gelukkig had ik de middag ervoor de route opgezocht. Hoe ik met OV het beste ergens in de buurt van de haven van IJmuiden uit kon komen om de intocht van SAIL 2025 te kunnen zien. Met een auto wist ik het prima te vinden, maar die heb ik niet, dus klus met de bus.

Geen idee wat daar dan een goede plek zou zijn om te gaan kijken, maar ik zag een plek op de kaart en hield dat maar in mijn hoofd toen ik met de streekbus aankwam aldaar. 

Hoorde van verre de scheepshoorns al, dus ik wist dat ik op de juiste route liep. Eerst liep ik nog achter 2 heren aan met een koelbox, maar die wisten de route niet want liepen de verkeerde kant op (vond ik  en dat klopte ook.).

Vertrouw nou maar op jezelf (en google maps indien nodig). En ja hoor, ik kwam bij een parkje uit en ik zag in de verte al massa's mensen staan plus de masten van zeilboten. 

Had ik toch een geweldige plek! Iets hoger met nog een weg ertussen, maar bijna met mijn neus op waar het allemaal langs trok. En gewoon nog een plek waar ik kon staan en alles goed kon zien. De heren naast me, het hele rijtje trouwens, hadden tuinstoelen meegenomen. En aan de andere kant twee dames die op hun rollater-zitje zaten.

Water, boten en een zonnetje; altijd een vakantiegevoel. 

Was ook zeer tevreden met mijzelf. Wel gegaan ook al had ik niet echt veel ondernemingszin. Maar vaak is gewoon maar doen, uitvoeren dus, voldoende. En ik sprak af dat als ik er geen ruk aan vond, ik gewoon de bus terug kon nemen. Ik hoefde er geen uren door te brengen. De streekbus ging om het kwartier.

Zag ook het allergrootste zeilschip van Zuid-Amerika voorbij varen. Indrukwekkend, groot en hoog en heel veel matrozen. 

Behalve dan de reiskosten, een heerlijk gratis uitje. En koffie van thuis meegenomen, dus Hatsjekideeee.

Daarna nog energie om de was op te hangen, het gras te maaien en na te genieten. Fijne dag gehad.

Vrij genomen

Baalde zo enorm van en de collega´s en mijn te grote inzet voor dit bedrijf en het feit dat ik nog niet eens vakantie kan nemen omdat er niet bedacht is dat er een back-up moet zijn, dat toen ik zag dat het zonnig weer zou worden, die middag ter plekke, na eerst nog gereisd en gewerkt te hebben, vrij nam.

Heb geleerd dat ik dat gewoon moet mededelen en niet vragen. 

Dus dat.

Die te grote inzet doe ik allemaal zelf. Dus aan mij om veel vaker Nee te zeggen. Doen waar ik voor betaald wordt en niet meer extra uren maken en op zondagen ook nog werken.

Collega´s daar heb ik het maar mee te doen, sommige zijn sympathiek maar laten juist die net allemaal als domino stenen omgevallen en dus uitgevallen zijn.

Vakantie moet je nou echt eens iets mee gaan doen. Er gaat al een strijk-orkestje spelen als je alweer aangeeft dat je niet weet wanneer en hoelang ( en waarheen). Zielepiet! Niemand komt het voor je regelen. Dus schiet op en doe iets!!!!!!!!! En nee, bedel niet naar uitjes samen, ik word een beetje moe van dat uitstelgedrag, die lamlendigheid, wachten totdat de bliksem inslaat.

Krijg jeuk van mijzelf! Want het lijkt wel alsof ik in dezelfde groef van de langspeelplaat: "Zij is zo saai en heeft ook zo'n saai leven"  blijf hangen.

Zonder wekker wakker vandaag. Heb vage plannen, maar weet niet of die uitvoerbaar zijn. Ga het toch maar wagen, want een vrije dag met alleen bed verschonen en de witte was gedaan geeft ook geen inspiratie. 

Blij dat ik gisteren nog wel even buiten heb kunnen genieten van het mooie weer. Al was de onrustigheid hoog. Ook omdat er hulp was toegezegd, maar niets van gemerkt. Dame zou zich vorige week bij me melden en deze week een weekje meehelpen. Niks. Dus maar weer aanmudderfuckeren. 

Nee is ja voor mijzelf

Uit het programma Kloostergasten, kwam de conclusie over begrenzen dat een Nee een Ja is voor mijzelf. 

Laat ik nu de afgelopen weken daar - grenzen - veel mee bezig zijn. Want andersom gesteld is dan een Ja, vaak een Nee voor mijzelf.

Nee, je kan niet op tijd naar huis, dit moet echt vandaag af. = Ja, ik ga op tijd weg, morgen nieuwe dag.

Nee, je kan geen vakantie nemen wanneer jij daar aan toe bent = Ja, ik ben niet verantwoordelijk voor slechte planning. (ondertussen nog steeds niks vastgelegd. Alleen wel Rondom Kerstmis; dat valt qua werkdagen heel gunstig, dus dat wel gedaan). 

Nee, je moet vroeg op, vroeg weg en laat naar huis= Ja, deze laatste weken een half uurtje later opgestaan en naar werk gegaan en alles liep nog steeds prima. Geen enkele keer te laat begonnen. Precies op tijd. Is goed genoeg. Na de vakantietijd 50/50 gaan doen (want dan drukke bussen en treinen dus minder kans op ontspannen reizen in de spits en zitplaats is in latere trein en bus door scholieren ook een uitdaging).

Grappig; vandaag ging het wel mis. Uitgevallen Intercity's. Dus geen snelle verbinding. Boemeltje zou er net zo laat/vroeg zijn als latere IC dus toen was ik pas om 09.00 op het station. Uiteindelijk maakte het weer geen drol uit. Nul afspraken vandaag. Iedereen wilde liever thuis werken. Zat dus de hele dag alleen. En de vorige teammanager zat boven de hele dag alleen. En was beduusd dat er niemand was. Ja lul....dat is nou het resultaat van jouw slappe hap beleid.

Nee, je hebt geen tijd of gelegenheid om even sociaal te doen. Doorwerken, doorwerken en doorwerken. Ja, komende tijd gaat dat veranderen omdat ik een nieuwe collega moet inwerken (alweer eentje) en dus de hele dag praat en praat en praat). Dus count your blessings :) Of kijk uit met wat je wenst. Misschien is dat de hele dag slap OH-en helemaal niet mijn stijl. 

Laat dat misschien maar zitten. 

Lunch op werk

Zag de volgende dag op Zoom de foto waar het gehele team met elkaar in een leuk tentje aan het lunchen was, plus de inval-teamleider.

Wist nergens van.

Was niet gevraagd

Toch ben ik echt lid van het team.

Dus gaf aan dat het er gezellig uitzag en ik graag een volgende keer ook mee wil, gericht aan de inval-teamleider.

Toen maakten de collega's het nog erger (voor mij dan) dat dit niet vanuit de inval-teamleider kwam, maar vanuit de collega's. Spontaan. En de inval-teamleider gezellig meeging. 

Wil ik dan nog wel een volgende keer mee? Wil ik werkelijk met mensen omgaan die mij over het hoofd zien, gewoon omdat ik niet op de werkvloer zichtbaar aanwezig ben? 

Nee, eerlijk gezegd laat maar dan. 

Het triggert bij bij vooral oude gevoelens van buitengesloten worden. Jij bent te stom en te dik om bij ons clubje te horen. 

Ga ergens anders staan op het schoolplein. Niet bij ons.

Maar ook besef ik bovenstaande quote goed. Is het wel zo, dat ik over het hoofd werd gezien. Was het ook niet zo omdat ik op die dag in de middag altijd naar huis ga en dan thuis ga werken. Misschien dat men gedacht heeft dat ik al onderweg was. 

Jajajaja...alles zonder dit met mij te overleggen of te vragen maar soms gaat het gewoon zo. Maak het nou niet groter dan het is.

Laat ze.

Heeft niets met mij te maken. 

Toch? Zie ik het goed. De feiten. Niet de invulling. 

Die aardige collega van de lunch laatst werkt die dag ook niet op die werkplek. Dus daar lag het niet aan. Maar voelt toch raar al die nieuwe collega's gezellig bij elkaar. 

Anyway; ga straks gezellig in mijn eentje naar de bioscoop, een bezigheid die ik bij voorkeur alleen doe. Geen gezeur over dat de ander popcorn wil of andere dure vreetzaken uit het winkeltje bij de bioscoop. Of uit MIJN zakje meegebrachte zaken wil mee-eten. 

Heerlijk naar E.T. Wordt tijdelijk weer in de bioscoop vertoond. Drew Barrymore was toen zeer schattig als jongste zus en al die jongens op hun fietsen deden me aan mijn zoon en zijn vriendjes denken. Ook op dat soort fietsen.

E.T. phone home!

Robot

Gekmakend, die verificatie bij sommige apps, waarin je dan op plaatjes moet aantonen dat je een mens bent door 20.000 bussen aan te klikken of zebrapaden die met onzichtbare verf zijn gemaakt.

Even een filmkaartje bestellen.

Niet.

Kwam er gewoon niet doorheen. Niet op de app, daar krijg ik alleen maar een betaald ticket te zien, ook al ben ik ingelogd, niet op mijn laptop en bleef daar telkens steken op verificatie van mijn leeftijd. 

Zag dat al mijn pogingen tot gereserveerde stoelen leidt maar kom er niet doorheen. Zo zin om met wat te gooien!!!!!!!!!! Maar goed; er is niemand om dit voor mij op te lossen. 

Dus nog maar een keer proberen. 

Op een andere browser ingelogd. 

Rustig door het menu heen. LEES wat er staat, zie dat je wat moet aanvinken en na poging 8 nu wel gelukt. 

Adem maar weer uit!

Heb ik in ieder geval iets leuks om naar uit te kijken vandaag. En even het hoofd leegkrijgen. Was al zo vroeg wakker en mijn bed uit en dan is het enige wat gedaan is de was. Poeh poeh..

Volle bak

Mijn GFT bak dan. Want niet geleegd deze week. En hij zat nokkievol. Meestal geeft de vuilnisdienst aan dat ik hem kan laten staan en dan wordt hij de volgende dag geleegd.

Gebeld en gemaild erover, maar helaas, het is nu zo druk dat ik de bak volgende week weer mag aanbieden. Dus straks de bak nog maar even aanstampen. Gelukkig altijd alleen tuinafval of wat groente-afval. 

Komende week dus minder gaan snoeien, want vol!!

Ook vol is mijn hoofd. Heb flink door kunnen werken door focus en Kaizen/methode en ik vond dat nog heel ingewikkeld, want de collega´s van de opdrachtgever - die aan hetzelfde balieblok zitten - zaten de hele dag alleen maar te praten met elkaar. Praten, praten, praten. Gisteren idem. En hele filmpjes op je telefoon laten zien. Heel lang. Zal best heel gezellig zijn en kennelijk is daar de werkdruk flink lager, maar dan voel ik me wel nogal sukkelig. 

Nog op de valreep mijn planning dicht kunnen krijgen. Dat was fijn en client was ook blij dat het op korte termijn nog kon. Wel de eindtijd in de gaten gehouden en op tijd weggegaan. Dat moest van de Grensbewaking!

Stoorde me aan (voorspelbare) gedrag van Sneeuwvlokje die de hele week zich af had gemeld, want ongesteld of zo, wat al van te voren in de agenda stond hoe toevallig, maar nu opeens toch maar thuis ging werken. Dus of ik haar afspraken bij andere collega's kon onderbrengen. Niet dus...ook aangegeven aan haar dat de collega's het druk zat hebben dus anders opgelost. 

Vorige week ook al ziek een dagje. En ze zat te liegen over iets wat ze zogenaamd niet in de planning had zien staan. Excel is my friend, dus kon zo aantonen dat dit niet klopt. Plus nog meer zaken die door haar niet soepel liepen. 

Oh....daar moet een mattenklopper overheen!!!

En dan - altijd - op vrijdag aan ons doorgeeft dat ze zoooo slecht geslapen heeft dus wat eerder stopt. 

Och arme ziel!! 

Dit keer geen vertragingen, zoals de hele week het geval was bij de NS. Had de vroege IC en was in een zeer warme omgeving op tijd thuis. Zag dat het buiten nog 29 graden was toen ik met de bus langs zo'n meter reed.

Beetje ingekakt thuisgekomen, dus moest van mijzelf toch wel op de fiets even iets verderop een boodschap halen. Ga!! Doe. Iets. Beweeg!

Dat fietsen was verkoelend en op de terugweg werd het ook al merkbaar koeler en waaide het harder. 

Nu heel grijs hier en stukken koeler dan gisteren. Dus alle ramen en deuren open gezet, ook de voordeur, dus even doorluchten en koelen hier.

En kijken naar wat me vreugde brengt, want merk wat somberheid en een gevoel van eenzaamheid. En dat wil ik niet. Nergens voor nodig.

Gehalveerd

 Kreeg een mail in mijn speciale nieuwsbrieven mailbox met onderstaande als titel. Dus ik bestelde niets.

Cellie, écht ALLE schoenen in dit bericht zijn gehalveerd!

Vakantie nadoen

Omdat het ook op mijn vrije werkdag tropisch zou worden, besloten om dan maar te doen als of ik ergens op vakantie ben. En tropenrooster aanhouden. Redelijk vroeg mijn bed uit en genieten van de nog relatieve koelte.

Wat doe ik dan zoal als het ´ergens´ op vakantie is. 

Buiten ontbijten, koffiedrinken. Lezen, de zaterdagkrant lag er nog, boek uit een straatbibliotheek ook nog, een dikke Flow. 

Beetje tuinieren, maar dan vroeg in de ochtend, net als de boodschappen die ik ook direct al rond 08.00 uur ging halen. Nog niet heel warm en druk.

Thuisgekomen luchtig topje aangedaan. Was opgehangen die ik na het douchen had aangezet. Ingesmeerd (die geur van zonnebrand doet ook aan vakantie denken). 

Beetje ingekakt in de middag maar mag. 

Maakte een hele grote bak met salade en diverse bladgroentes en ei. Heerlijk!

Nu zie ik dat het een stuk minder warm is ineens en er regen aankomt of ander weer aan de lucht te zien, dus de parasol weer in de regenhoes doen, stoelen afdekken en blij zijn dat het een mooie dag was.

Beladen Huis

Las online het boek van Christien Brinkgreve - Beladen Huis. 

Vond het indringend geschreven, liefdevol, respectvol maar ook vol verwondering over hoe ze de vrouw is geworden die ze dacht niet te worden.

Hoe ze toch in oude patronen verviel. Om de lieve vrede te bewaren? Omdat haar man anders verloren zou zijn zonder haar? Ook ingewikkeld om open te schrijven over de vader van haar kinderen en stiefkinderen. 

De man die hij was, waar ze ooit voor viel. Waar ze op het eind soms nog stukjes van terug vond. Maar vaker niet. 

Hoe ze elkaar met de pen liefhadden, maar ook neersabelden. 

Iemand dit ook gelezen?

Lunch

Zit te vaak helemaal alleen met lunchpauze. Als de teamleider er was, had hij altijd wel weer een online bespreking of eentje in het gebouw en pas het laatste stukje schoof hij aan.  

Collega´s die niet geschikt waren voor het vak, een potje maakten van hun dossiers...werd allemaal door de vingers gezien. Ook daar was de teamleider te zwak om dat gedrag te begrenzen. Hij vond optreden lastig. Dus etterde er van alles maar door. En omdat een aantal zo buffelden haalden we iedere maand toch onze targets.

Dat partners en cliënten beginnen te morren, tsja...hij is al van ons project afgehaald. DM (de Nieuwe Manager) mag alles weer lijmen en heel maken. Maar ik schat in met weinig middelen. 

Leuke uitdaging. 

Vooral met medewerkers die wel keihard werken en gewoon hetzelfde of zelfs minder betaald krijgen aan het eind van de dag. Waarom zou je dan nog keihard werken? En waarom krijgen sommigen wel een auto van de zaak en is voor anderen nu er geen ruimte in het budget? Omdat slappe zak op alle verzoekjes ja zei en nu is het potje leeg. 

Vandaag was een collega op kantoor die er meestal niet de maandag is. Ook alleen in het pand. Dus ze vroeg of ik zin had samen te lunchen. Dat was fijn. Ik hoop dat ze zich ook gezien voelde; ik had die ervaring zeker. 

Dus even opslaan: Vraag dat ook zelf vaker als je er behoefte aan hebt. Niet met iedereen, maar met deze collega graag. 

Nam me in de trein ook al voor om als ik thuis kwam, niet direct me op het eten maken te werpen, maar eerst, ter kalmering van het brein lekker in mijn tuin de torenhoge klimopranken te snoeien. Elke dag een stukje en dan komt het ook wel goed. Of groeit het van onderen weer keihard aan. 

Voelde prettig. Werkkleding uit, Shirt aan wat toch al in de was moest en knipknipknip. Voldaan gevoel. 

Kan ik zonder schuldgevoel zo direct heerlijk onderuit bij B&B vol liefde (meer vol relatie en klus-gedoe). Jullie ook? Kijken dan he...schuldgevoel doen we niet aan.

Ophaalbrug

Kocht eindelijk nieuwe BH´s. Had eigenlijk nog maar eentje die goed was, de andere was meer een doorzakwiebelbrug, dus alleen voor thuis. Bij de anderen was de beugel aan het doorschijnen of oppiepen onder de oksel. Gekmakend. Ook hoe ik er maar niet toe kwam gewoon nieuwe erbij te kopen. 

Pas ze altijd graag thuis, gedoe ervaar ik in pashokjes en zweterigheid.

Wil eigenlijk nog een beige of witte erbij. Maar die zag ik niet in mijn maat.

Opwindend nieuws weer. Vast wel weer 1 lezer :)

Beetje spierpijn van al het snoeien. Nog maar een paar hele lange en dikke takken van de klimop en dan ben ik pas tevreden. Maar dat komt vanavond wel. Of niet.

Leef wat meer

 Kijk ik over mijn kop heerlijke koffie de tuin in, dan zie ik alweer honderd zaken om aan te pakken. Moet dat nu?

Ja, knip maar wel de uitgebloeide bloemen uit de vlinderstruik, dan blijft hij nieuwe bloemen geven. Tot wel aan de herfst aan toe. 

Ja, ga straks maar wel even het gras maaien. 

Ja, ga de klimop bijsnoeien. Groeit de pan uit. 

Tuinstoelen beitsen?

En oh ja, ook de tuin aan de voorkant heeft snoei nodig. Dan ziet het er weer strakker uit. Zo direct eerst maar even doen, nu nog schaduw daar. 

De was is al gedaan en hangt al te drogen. Ook al gestofzuigd.

Geen zin om op zaterdag mijn rondje boodschappen te gaan doen. Zo saai. Dat komt nog wel. Vanochtend online mijn dochter uitgezwaaid op weg naar haar vakantie-adres met haar dochters. Een stukje vliegen en zo leuk te zien hoe de dametjes daarvan genieten. 

Geniet ik eigenlijk wel van mijn leven. Ga ik niet, net als mijn moeder altijd verzuchtte, op standje overleven. 

Mwaoh...merk wel dat - wat ik altijd wel heb - als de managers met vakantie zijn, ik wat minder druk voel. Dus neem nooit mijn vakantie gelijk met hen, altijd ervoor of erna. Moet 'm nog steeds plannen, wat ik dan ga doen, weet ik nog steeds niet, zo druk met werk. Dus ik buffel maar door en door. 

Wel minder vroeg opstaan - kan ook omdat er door de vakantie veel minder scholieren in bus en trein zitten, dus wat meer plek, alhoewel die plek nu wel door toeristen wordt opgevuld met mega-grote koffers, rugtassen en nog meer tassen. 

Geniet wel van een live verbinding met mijn dochter en haar dochters die me hun uitzicht uit hun hotelkamer laten zien. Bergen. En hoe het was om te vliegen. En dat hun vader ze gebracht had naar het vliegveld. 

Zat nog even buiten in het donker, hopend dat ik de volle maan kon zien. Zag wel sterren, maar geen maan. 

Ben lang wakker en lees een boek online. Herkenbare droefheid en zwaarte. Haar man die door pensioen geen zin meer zag in zijn leven. Wie was hij nog zonder werk. De zwaarte was in het huis gekropen. 

Ga naar beneden nagels knippen, zijn te lang en ik heb daar nu acuut last van. 

Last van wel meer dingen, maar dit is eenvoudig op te lossen met een nagelknipper en vijl. Hoop nog even te kunnen slapen, maar denk het niet. 

Nog drukker dan druk geweest

 Het was de laatste dag van de week nog drukker dan druk. Nog twee ontruimingsvonnissen erbij, bij de vier die er al deze week waren binnengekomen. Allemaal moeten die zeer snel ingepland worden en ook binnen een bepaalde termijn de verzoeken naar de rechtbank gestuurd. 

Niet iedereen kan dit nog, want nog veel in trainingen, nog geen ervaring hiermee en degenen die het wel zouden kunnen oppakken zijn of ziek of met vakantie of hebben al genoeg te doen. 

Meestal kan ik met mijn leidinggevende overleggen bij wie ik dit inplan, want ik ken hun caseload niet. Dat iedereen roept dat het druk is, dat snap ik. Dus besteed ik dit graag uit aan degene die daar ook voor betaald krijgt. Maar met vakantie, Nieuwe Manager met vakantie en tijdelijke invaller weet niet precies hoe, dus is er toch overleg en overleg en met collega overleg. 

Dat kost allemaal tijd. 

Plus dat ik weet dat de bups dan naar maandag gaat en dan zit ik wederom ook bijna alleen op kantoor. 

Begon bewust op normale tijd. Voelde raar om zo laat de trein te pakken, maar omdat het vakantietijd is, de treinen sowieso andere begintijden hebben en het niet zo druk is, behalve dan de toeristen die met hun grote koffers lekker veel plek innemen, was ik gewoon normale starttijd binnen. 

En dus ook zeer bewust op tijd stoppen, dus op tijd beginnen met opruimen, afwassen en inpakken, zodat ik inderdaad een trein vroeger dan normaal kon pakken. Die vertraging had, maar ach....ik had mijn laptop dichtgeklapt en maandagochtend mag hij pas weer open van de Grensbewaking.

Thuisgekomen direct doen wat ik graag zou willen in plaats van gaan zitten en eindeloos online lezen her en der. 

Mijn half uitgelezen boek naar de bieb teruggebracht. Zijn helaas al een hele tijd niet meer op vrijdagavond open. Wel een brievenbus waar je boeken etc in kan droppen. Die worden dan de volgende dag van je account afgeschreven.

Daarna nog wat boodschappen, maar een stuk verderop dus dat voelt als een uitje. Jahaaa...snel tevreden met niks.

En nu blij dat ik eerst die zaken heb gedaan die ik graag wilde doen. Daar nog energie voor had. 

Lekker met vakantie

Mijn kinderen dan. Eentje staat als ik dit schrijf te wachten op boarden met zijn vrouw en kind. En de andere gaat dit weekend met haar kinderen. 

Hij combineert het met een trouwerij aldaar van zijn zwager. Zij gaat hoop ik ontspannen, al is dat wel een uitdaging vond ik altijd, in je eentje met twee kinderen. 

Maar, heerlijk voor ze. 

Non non rien n´a changé

Dit is een verhaal. Niet op en naar waarheid beschreven. Vrijheid van de schrijver dus.

Een soort van gekkenhuis qua gebeurtenissen uit een zwarte comedy-serie op mijn werk deze maanden.

Niet met mij of voor mij (of misschien ben ik al zo gewend aan werken onder dit soort druk), maar wat er met mijn zieke collega´s aan de hand is. Hoe er naar ze wordt omgezien. Maar ook hoe men denkt dit te fixen, door telkens hetzelfde te blijven doen. 

Collega die een uurtje per week moet proberen terug te komen. Het hele eerste uur, zo hoorde ik van collega's, heeft ze zitten huilen. Och! Zo duidelijk nog niet eraan toe om weer terug in het arbeidsproces te komen. En toch pushen he...de werkgever. Weer opbouwen. Doorrrrrrrrr (of oprotten).

Collega 2 was op kantoor voor een bespreking met De Manager, oude Leidinggevende, Nieuwe HR en die kwam ook niet echt vrolijk uit dat gesprek. De druk wordt kennelijk opgeschroefd, zo komt het op mij over. En ja hoor, ook zij moet weer een uurtje op kantoor verschijnen. Nul idee wat ze daar dan effectief gaat doen. DM (De Manager) vroeg of collega dan wat klussen voor mij kon doen? Nou nee, dit moet accuraat en zorgvuldig gebeuren en daar is ze nu niet toe in staat (ook voorheen niet trouwens).

Collega 3 durft naar kantoor gaan nog niet aan. 

Collega 4 werkt 50% maar ik begrijp niet hoe, want geeft ook aan een burn-out te hebben en doet gewoon heel heel veel op papier. In het echt voornamelijk besprekingen. Zichtbaar 'bezig' zijn dus. Geen tijd voor herstel lijkt het, gecombineerd met ambitie die niet past bij capaciteiten en een functie op haar naambordje. Ging ook eerder naar huis want ziek. Maar ze is al ziek en herstellend, maar schiet niet op. Voor haar. 

Collega die al een jaar ziek is. Dan ´moet´ daar wat mee vanuit de wet Poortwachter. Dus gesprek met alweer allerlei managers uit de organisatie. Niet op ons kantoor maar ergens ver weg in het gebouw. Ook fijn voor de collega. Helemaal alleen zo´n gesprek aangaan. 

Hoorde dat er daarna nog een gesprek op de afdeling was en ze daar helemaal uit haar plaat is gegaan tegen de nieuwe HR manager. 

Collega die tegen me vertelt dat er lang genoeg aan haar elastiek is getrokken en de rek er nu echt uit is. Geknapt zelfs. Ook gesprek gehad met DM en HR en nog steeds is het vertrouwen weg voor haar. Ziekmelden wil ze niet, maar ik zie aan haar dat dit alleen door de compassie met haar cliënten is. Niet met het bedrijf. Daar ben je een cijfer. Wat lever je op tegen wat kost je.

Een andere collega verzuchte tegen me dat deze nieuwe Manager haar nummer 7 is. Wat ze allemaal al voorbij heeft zien komen aan Anders, Beter, Menselijker, Leuker etc etc.  Voor mij pas nummer 5. Oh, da's ook best veel. Maar misschien ook wel normaal. 

Dit bedrijf lijkt wel medewerkers te selecteren op hun zwaktes en het hebben van een lontje aan twee kanten, om aan allebei de kanten tegelijk aan te kunnen steken.

Veel intern een opleiding genoten en dat is dat dan plus een tijdje uit het arbeidsproces geweest, veel alleenstaanden met jonge kinderen of alleenstaand en al ouder en daardoor moeilijker een baan kunnen vinden en management weet heel goed dat ze iedereen onder marktconform betalen. Waarom blijven we dan nog?

Ik mag dat zeggen, want hoor ook bij die categorie `kneuzen`, zonder opzegtermijn, onmiddellijk beschikbaar en weinig durven te eisen, want dolblij dat ik aan de slag mocht en uit de bijstand kwam. Dat is het vooral, dolblij zijn dat eindelijk iemand je wil. Na veel sollicitaties. 

Want wij durven en kunnen kennelijk toch nergens anders terecht. Of branden op en dan is daar de uitgang. Dat laatste vertelt niemand je uiteraard. En hoe kom je daarachter als sollicitant? 

Die allemaal beginnen dat het zo interessant is om mensen te helpen. En zo´n leuke startprocedure bij het hoofdkantoor. Zo leuk. Leuk leuk leuk. Maar dat is alleen maar de verpakking. De inhoud is nog steeds hetzelfde. Druk druk druk.

Te druk

Te veel

Minder leuk

Helemaal niet leuk meer.

Afgeknapt.

Omgekieperd

Niet ik hoor (nog niet), maar mijn ´tuinkast vlak bij de tuindeur. Schade is alleen een leuke glazen stolp waar wat Afrikaans houtwerk onder stond. Stolp van nog de Blokker, dus geen grote schade gelukkig. En alle zooi de kamer door, naast het glas. Ook wat zaadjes her en der maar die groeien niet binnen. Ook maar opvegen.

Dus niet ontspannen als je thuiskomt, maar direct maar alles opruimen en weer orde in de chaos scheppen. Kast ziet er nu optisch scheef uit, dus ga ´m wel een keer helemaal loshalen en sowieso aan de muur verankeren. Zo jammer dat ik geen handige Henk ken. Moet ik net als Ingrid van B&B Vol liefde alles altijd zelf doen!!!

Wil natuurlijk niet dat er een kleinkind wat overkomt als ze hun tuinklompjes uit de kast pakken. Dus verankeren is een must. 

Even weer mijn rust pakken.

Drukke ochtend. Was bewust een Intercity later gegaan. Kon ik een half uur later opstaan. Zo fijn. Nou 2 Intercity's later bleek, want degene die ik wilde nemen was uitgevallen. Wist ook dat er niemand op kantoor zou zijn in de ochtend plus nul afspraken. 

Had alleen telefoondienst, maar dat ging ik ruimschoots halen om dan ingelogd te zijn. 

Telefonisch twee bijna spoedgevallen. Ontruimingen. Waarbij de eerste aangaf dat hij dit weekend zijn postbus opende en ja, die brief was al 2 weken oud en dan zouden wij nog maar binnen 2 dagen iets moeten gaan regelen. Of niet, want geen juridisch spoedgeval.

Hij wist dat er een zitting was geweest, dus waarom je dan niet de post in de gaten houdt? Struisvogelgedrag. Zolang ik niets zie of lees is het er niet. 

Verbaas me er ook altijd over en hoorde dat tot drie keer toe vandaag, dat volwassen kinderen, thuiswonend, niets bijdragen. Of ouders durven dat niet te vragen of de kinderen geven aan dat ze daar geen zin in hebben. Ze moeten sparen voor een koopwoning zegt de net 18 jaar geworden puber dan.

Daar moet een mattenklopper overheen zou het Simplistisch Verbond concluderen.

Oh ja, Sneeuwvlokje had zich ook weer eens ziekgemeld. Kon ik alle afspraken ook weer omboeken, want te weinig collega's om dit over te nemen. Weer extra werk. 

Nu maar de keuken in en wat te eten maken. Gelukkig had ik daar al van te voren over nagedacht. Zo efficient!!  

En nog even een kaarsje voor mijn tante aansteken. Twee jaar geleden alweer dat ze overleed. 

Uurtarief

 Het regende, dus even mijn Perla spaarzegels uitknippen en opplakken. Krijg je wel Euro 2,-- voor een volgeplakt boekje. 25 zegels, dus 25 pakken koffie van 250 gram.

Ben ik een uurtje mee zoet geweest, naast de tijd voor het uit het pak knippen van die zegels elke keer. Dan krijg ik voor dat uurtje werk wel Acht euro!

Best slecht betaald zo'n uurtarief toch?

Wat jullie? 

Of moet ik het uitbesteden aan de kleinkinderen?  Kinderarbeid. Ook niet aardig van me. 

Welke diepte-investering ga ik doe met die 8 euro, oh niks, want  krijgt het als korting op mijn boodschappen van de AH. 

Pfff...even zitten. 

Best wel oneerbiedig, want toen ik nog Bijstand kreeg zou ik blij zijn met die onder de tafel uit te keren bedragen. Kon ik meer boodschappen doen. 

Dus wie het kleine niet eert is het grote niet weerd! 

Plan

Werd zaterdagochtend rond 04.00 wakker en het zou weer hard gaan regenen zag ik op mijn weer-app.

Dus naar beneden, tuinklompen aan, emmers mee en een groot aantal liters uit de regenton gehaald. Want geen zin in overstroming van de waterton en met het te verwachten aantal mm regen zou dat zo maar kunnen. Opwindende nachtleven hou ik erop na he?

Hoopte dat de slakken elders waren, want nogal donker. Allen de schijnwerper bij de  buurvrouw wierp wat licht. Net genoeg.

Daarna weer naar bed, kon niet meer in slaap vallen direct. Uiteraard. Dus lezen. Vond het nogal saai, maar hoopte dat ik wel daardoor de slaap weer voelde komen. En gelukt.

Toen ik, zonder wekker, wakker werd voelde dat prettig. De witte was aangezet, zelf lekker douchen en blij dat de krant gewoon op de mat ligt. Ondanks het rotweer.

Koffie gezet, een eitje gebakken; een rustige start van de dag. 

Op mijn werk was het tsja...zoals gewoonlijk een vreemde dag. De nieuwe Manager ging ook met vakantie, oude leidinggevende is al een week met vakantie,  en gaf een half uur ervoor aan dat de vakantie om 12.00 uur ging beginnen en doeitoedeloei. Dat ik had doorgegeven dat er klacht bij de opdrachtgever ingediend gaat worden als er niet snel over iets gecommuniceerd gaat worden...ook geparkeerd. 

Had nog wat urgente vragen over dossiers en dacht dat ik nog de middag had voor antwoorden,  maar dat werd geparkeerd en oh...declaraties voor de afgelopen maand; onbekend of dat ging lukken op tijd voor de komende salarisronde.

Aangezien iedereen heeft afgedwongen thuis te mogen werken of met vakantie is, zat ik nog maar met één collega op kantoor. Nieuwe collega, die nog ingewerkt moet worden he. We zochten elkaar in de pauze op en vonden herkenning in zaken als werk vinden als je al wat ouder bent. 

Nam me voor de vroege Intercity te gaan nemen (is technisch niet vroeg, maar voelt wel zo, omdat ik dan net iets voor 17.00 uur weg moet) en ook doeitoedeloei! Thuisgekomen zakte ik een beetje in, maar deed mijn best om er iets van te maken. Sneue poging uiteraard. 

Dus blij met mijn vrije weekend, zonder ad hoc oplossingen voor een permanent probleem. Teveel werk met te weinig personeel.

Doen wat ik dit weekend van plan was. Niets eigenlijk. Nul plannen. Lijkt wel of mijn interne plannenmaker stuk is. Ik al blij ben dat ik rust heb. Niet in drukke en volle bussen, gevuld met hutkoffers van toeristen. Rust van alle gezanik en gezeik. En wat is rust? Is dat een eenzaam weekend, waarin ik niemand zie of spreek en of ik er nou ben of niet. Of onderaan de trap lig. 

De planten maakt het wat uit, ik haal de dode bloemen eruit en zie dat er veel insecten in de tuin komen. Zag zelfs een kleine pad. Kom maar door, genoeg slakken nog om op te eten.

Nou vooruit, één filmbezoek geboekt. Een klassieker, dus leuk om weer te zien. Over een tijdje. En komende week iets wat al langer in de planning stond. Ook leuk. Dus weer een hoop gemiep over niets. 

Konijnenhol

 Net zoals Alice in Wonderland val ik ook vaak en regelmatig in het Konijnenhal van online dingen bekijken, luisteren en lezen. 

Snap heel goed dat dit door het verslavende Algoritme komt, niet omdat het zo onschuldig is, maar omdat de app graag wil dat ik verslaafd raak aan hun feed. En het IT-bedrijf die eigenaar is van die app.

Iemand ook gevallen?

Trailer is veelbelovend

Zag een aantal keren onderstaande trailer voorbij komen in de bioscoop en herkende wel het gezicht van de hoofdrolspeler maar waarvan ook alweer??

Zoals het oude Indiase gezegde gaat: Google is my friend en dus vond ik direct waarvan ik hem zou moet kennen.

Better call Saul!! De serie die ik op Netflix zag (toen ik nog een abonnement had via mijn zoon) en een spin-off was van Breaking Bad. 

aha.

Ook dat Sharon Stone meespeelt in deze film is een plus. Lekkere foute dame speelt ze. Hoop dat ze er goed aan verdient.