Afscheid

Administratie bijgewerkt. Altijd fijn dat ik alles kan betalen en dan ook nog gewoon geld heb om boodschappen te doen. 

Pensioendingen aan het regelen. Want ook ik moet doorwerken voor mijn AOW tot 67 jaar. En ben aan het rekenen hoe dat zit als ik geen inkomen heb. 

Lag een kaart in de brievenbus en van de buitenkant kon ik de boodschap al lezen. Iemand overleden. De man van de beste vriendin van mijn moeder. Hij verbleef al een tijd in een verpleeghuis en zijn gezondheid was broos geworden. Verschillende keren een delier gehad door hoge koorts of een ontsteking. 

Ga naar zijn afscheid. In de kerk waar mijn ouders altijd kerkten, aan het einde van hun straat. Als ik daar recent nog langskwam bedacht ik dat de laatste keer dat ik daar binnenkom waarschijnlijk voor het afscheid van mijn moeder zal zijn. En hoe dat dan is, met de huidige scheur in de familierelaties.

De begrafenis voor mijn vader konden we nog in redelijke harmonie goed regelen. 

Denk dat in die kerk zitten allerlei emoties gaan oproepen. Of misschien dat steelzus er ook wel is. 

Maar goed; dus dit weekend richting geboortestad. Er zijn voor de vriendin van mijn moeder en haar gezin.

Inwerken

Kwam gisterenavond helemaal afgepeigerd thuis. Ben nieuwe collega aan het inwerken en kom daardoor geheel niet aan mijn werkzaamheden toe.

Plus dat zaken omtrent haar werkplek wederom half of slecht geregeld zijn. Niet ingevuld welke dagen ze komt werken - behalve dan de dag waarop ik niet werk - , maar voor de rest geen harde afspraken gemaakt.

Software-toegang was niet optimaal geregeld, geen toegang nog of half geregeld. Een simpele toegangskey was er al niet. Al direct door het hoofdkantoor bedacht dat ze deze week ook een training gaat volgen en de week erop ook. 

Wanneer kan ik dan met een gerust hart iemand achterlaten die ingewerkt is en eindelijk vakantie nemen? Maar misschien moet ik ook leren inzien dat dit NIET mijn verantwoordelijkheid is. De timing en hoe de kandidaat het oppakt.

Dus kon ze alleen op mijn laptop meekijken hoe en waar en wat en ik weet uit ervaring dat vooral zelf dingen doen het beste werkt. Dus wat ze al zelf kon doen, heb ik haar laten doen. Vooral clienten ontvangen en begeleiden.

En het is een prater.

Dus telkens weer begrenzen en aangeven dat ik nu het volgende ga uitleggen. 

Ok...ik ga zo direct inloggen op het personeelssysteem en die dagen vrij vastleggen, want dit schiet echt niet op. 

Oh ja, De Manager had ook een training en was er niet en de voormalige teamleider idem. Dus niemand anders om haar welkom te heten dan ik. En ben ook wel klaar om telkens *zo ging dat bij iedere nieuwe*  aan te geven dat abc en d en het hele alfabet door hem moeten worden geregeld en aangevraagd. Zijn verantwoording. 

Klaar

Ermee

Blij dat mijn koffie lekker smaakt en ik zelfs heb meegedaan aan Nederland in Beweging. Want ik moet in beweging komen; letterlijk en figuurlijk. 

Image by inna mykytas from Pixabay

Dora

 Vorige week was er iemand van het hoofdkantoor op bezoek. Aangezien ik de code heb van het pand en hij niet moest ik hem binnenlaten. Ik wist dat er geen leidinggevenden waren, dus vroeg of hij dan wel kon doen waar hij voor kwam. Oh ja hoor. Soms komen ze voor de printers of voor de telefooncentrale. Ik had niet doorgekregen dat er iemand zou komen. Maar goed en helder communiceren is iets waar nog veel aan gedaan kan worden binnen ons bedrijf.

De dag erna zag ik dat het hele kantoor was opgeschoond. Kasten leeggemaakt, stellingen waar folders van onze gemeente in lagen, helemaal leeg, prikborden met bedankkaartjes van clienten, leeggehaald. 

De oude leidinggevende die dat zag wist van niets. Ook zijn kast was opgeschoond. Dit alles kennelijk zonder overleg.

We hoorden in een teamoverleg dat het Hoofdkantoor dit had bevolen. Het was te slordig vond men of onze opdrachtgever vond dat, we zitten in zijn gebouw tenslotte en ook werd er ook iets geroepen van Clean Desk policy. En nog erger, dat ´ze´ foto´s hadden gezien van ons kantoor. Gewoon achter onze rug om foto's maken?? Wie dan en hoe dan?

Dat is dus hoe men achter ons staat. Niet.

In tijden waar bijna het gehele team omvalt of dreigt om te vallen komen zij met De Grote Schoonmaak en nog een reprimande uit de zak dat het kennelijk te slordig is.

Hoe symbolisch.

Alleen voor het uiterlijk gaan, maar hoe verrot het er van binnen uitziet, als het bureau maar strak en leeg en zakelijk lijkt. Als de grote boze opdrachtgever langs onze open kantoortuin loopt. 

Gatver. 

Kreeg er een hele vieze smaak van in mijn mond. Niet weg te poetsen met tandpasta. Niet weg te spoelen met sterk mondwater. 

The Roses

Zondagochtend lekker relatief vroeg naar de film The Roses geweest.

Sliep en lag zo heerlijk op mijn nieuwe topper, dat ik nog net tijd genoeg had om te douchen en aan te kleden. Koffie in thermos mee, ontbijt ook meegenomen (lekker volkoren bolletje met kaas) en wat te snacken. 

De bus stopt voor de deur van de bioscoop als de film net begint, maar altijd eerst nog reclames, te verwachten films en pas na een kwartiertje of zo begint dan de hoofdfilm. Ondertussen reed er een supervolle bus langs de halte met F1 fans die naar het circuit gingen. Zo leuk.

Vrijwel lege bioscoopzaal. Heeeeeerlijk! 

Genoot van mijn koffie. Mijn ontbijt. Even weg met mijn hoofd zijn.

Maar genoot nog meer van de film. 

Al moet ik zeggen dat de vorige verfilming uit 1989 ook aardig vilein was:

Wel triest dat in het echte leven dit ook gaande is. Zie de vele vechtscheidingen. Of de ongelukkige huwelijken waarin eens geliefden elkaar het leven onmogelijk maken. Op of onder de tafel. Niet zichtbaar voor de buitenwereld want naar buiten een perfect plaatje. En soms zelfs dat niet meer. 

Maar ja, het dure huis, de leuke tuin of de fijne auto of de vakantie naar verre oorden of gewoon het aanzien wat je hebt naar buiten toe.