Kreeg een Italiaanse bolide mee in een fraaie kleur groen. Smaragdgroen. Moest even kijken waar alles zat en de bestuurdersstoel moest je elektronisch bedienen om naar voren of achter of omhoog te schuiven. Automaat, dus dat is helemaal handig en parkeren een eitje.
Om even wat anders te doen naar de kust rijden en de zon in de zee zien zakken. Kan nog net, want hij zakt steeds vroeger in de zee.
Weet niet of ik veel tijd en zin heb om nog wat te schrijven de rest van het weekend, maar genoot enorm van het autoritje.
En van het zien zinken in de zee en toen ik me omdraaide om naar de auto te lopen een enorm grote bijna volle laaghangende maan.
Volgens de Nieuwe Manager moeten er veel dingen anders, maar of hij dat voor elkaar krijgt in een organisatie die veelvuldig liefst alles hetzelfde blijft doen, dat moet de toekomst uitwijzen.
Maar niet mijn circus en zeker niet mijn apen.
En over drie werkdagen helemaal niet meer.
Heb een huurauto geregeld om dit weekend naar die begrafenis te kunnen. Want nul vertrouwen in de trein en bovendien is er na de kerkdienst de begrafenis op het kerkhof en dat is een stukje rijden. Lopen is echt te ver, dus dan is dit praktischer.
Drukke werkdag. Maar ja, niets nieuws. Sneeuwvlokje had - pas bij navragen - lekker de stekker ergens uitgetrokken, want anders zagen ze alles op het grote scherm... - dus kon ik mijn eerste ergernis alweer vroeg in de ochtend ervaren.
Dat je ook op een andere manier ervoor kan zorgen dat niet alles van je laptopschermpje op een groot scherm komt. Goh?? Oh ja?
En waarom communiceer je dan niet dat je ergens met je tengels aangezeten hebt!
Administratie bijgewerkt. Altijd fijn dat ik alles kan betalen en dan ook nog gewoon geld heb om boodschappen te doen.
Pensioendingen aan het regelen. Want ook ik moet doorwerken voor mijn AOW tot 67 jaar. En ben aan het rekenen hoe dat zit als ik geen inkomen heb.
Lag een kaart in de brievenbus en van de buitenkant kon ik de boodschap al lezen. Iemand overleden. De man van de beste vriendin van mijn moeder. Hij verbleef al een tijd in een verpleeghuis en zijn gezondheid was broos geworden. Verschillende keren een delier gehad door hoge koorts of een ontsteking.
Ga naar zijn afscheid. In de kerk waar mijn ouders altijd kerkten, aan het einde van hun straat. Als ik daar recent nog langskwam bedacht ik dat de laatste keer dat ik daar binnenkom waarschijnlijk voor het afscheid van mijn moeder zal zijn. En hoe dat dan is, met de huidige scheur in de familierelaties.
De begrafenis voor mijn vader konden we nog in redelijke harmonie goed regelen.
Denk dat in die kerk zitten allerlei emoties gaan oproepen. Of misschien dat steelzus er ook wel is.
Maar goed; dus dit weekend richting geboortestad. Er zijn voor de vriendin van mijn moeder en haar gezin.
Kwam gisterenavond helemaal afgepeigerd thuis. Ben nieuwe collega aan het inwerken en kom daardoor geheel niet aan mijn werkzaamheden toe.
Plus dat zaken omtrent haar werkplek wederom half of slecht geregeld zijn. Niet ingevuld welke dagen ze komt werken - behalve dan de dag waarop ik niet werk - , maar voor de rest geen harde afspraken gemaakt.
Software-toegang was niet optimaal geregeld, geen toegang nog of half geregeld. Een simpele toegangskey was er al niet. Al direct door het hoofdkantoor bedacht dat ze deze week ook een training gaat volgen en de week erop ook.
Wanneer kan ik dan met een gerust hart iemand achterlaten die ingewerkt is en eindelijk vakantie nemen? Maar misschien moet ik ook leren inzien dat dit NIET mijn verantwoordelijkheid is. De timing en hoe de kandidaat het oppakt.
Dus kon ze alleen op mijn laptop meekijken hoe en waar en wat en ik weet uit ervaring dat vooral zelf dingen doen het beste werkt. Dus wat ze al zelf kon doen, heb ik haar laten doen. Vooral clienten ontvangen en begeleiden.
En het is een prater.
Dus telkens weer begrenzen en aangeven dat ik nu het volgende ga uitleggen.
Ok...ik ga zo direct inloggen op het personeelssysteem en die dagen vrij vastleggen, want dit schiet echt niet op.
Oh ja, De Manager had ook een training en was er niet en de voormalige teamleider idem. Dus niemand anders om haar welkom te heten dan ik. En ben ook wel klaar om telkens *zo ging dat bij iedere nieuwe* aan te geven dat abc en d en het hele alfabet door hem moeten worden geregeld en aangevraagd. Zijn verantwoording.
Klaar
Ermee
Blij dat mijn koffie lekker smaakt en ik zelfs heb meegedaan aan Nederland in Beweging. Want ik moet in beweging komen; letterlijk en figuurlijk.
Vorige week was er iemand van het hoofdkantoor op bezoek. Aangezien ik de code heb van het pand en hij niet moest ik hem binnenlaten. Ik wist dat er geen leidinggevenden waren, dus vroeg of hij dan wel kon doen waar hij voor kwam. Oh ja hoor. Soms komen ze voor de printers of voor de telefooncentrale. Ik had niet doorgekregen dat er iemand zou komen. Maar goed en helder communiceren is iets waar nog veel aan gedaan kan worden binnen ons bedrijf.
De dag erna zag ik dat het hele kantoor was opgeschoond. Kasten leeggemaakt, stellingen waar folders van onze gemeente in lagen, helemaal leeg, prikborden met bedankkaartjes van clienten, leeggehaald.
De oude leidinggevende die dat zag wist van niets. Ook zijn kast was opgeschoond. Dit alles kennelijk zonder overleg.
We hoorden in een teamoverleg dat het Hoofdkantoor dit had bevolen. Het was te slordig vond men of onze opdrachtgever vond dat, we zitten in zijn gebouw tenslotte en ook werd er ook iets geroepen van Clean Desk policy. En nog erger, dat ´ze´ foto´s hadden gezien van ons kantoor. Gewoon achter onze rug om foto's maken?? Wie dan en hoe dan?
Dat is dus hoe men achter ons staat. Niet.
In tijden waar bijna het gehele team omvalt of dreigt om te vallen komen zij met De Grote Schoonmaak en nog een reprimande uit de zak dat het kennelijk te slordig is.
Hoe symbolisch.
Alleen voor het uiterlijk gaan, maar hoe verrot het er van binnen uitziet, als het bureau maar strak en leeg en zakelijk lijkt. Als de grote boze opdrachtgever langs onze open kantoortuin loopt.
Gatver.
Kreeg er een hele vieze smaak van in mijn mond. Niet weg te poetsen met tandpasta. Niet weg te spoelen met sterk mondwater.
Zondagochtend lekker relatief vroeg naar de film The Roses geweest.
Sliep en lag zo heerlijk op mijn nieuwe topper, dat ik nog net tijd genoeg had om te douchen en aan te kleden. Koffie in thermos mee, ontbijt ook meegenomen (lekker volkoren bolletje met kaas) en wat te snacken.
De bus stopt voor de deur van de bioscoop als de film net begint, maar altijd eerst nog reclames, te verwachten films en pas na een kwartiertje of zo begint dan de hoofdfilm. Ondertussen reed er een supervolle bus langs de halte met F1 fans die naar het circuit gingen. Zo leuk.
Vrijwel lege bioscoopzaal. Heeeeeerlijk!
Genoot van mijn koffie. Mijn ontbijt. Even weg met mijn hoofd zijn.
Maar genoot nog meer van de film.
Al moet ik zeggen dat de vorige verfilming uit 1989 ook aardig vilein was:
Wel triest dat in het echte leven dit ook gaande is. Zie de vele vechtscheidingen. Of de ongelukkige huwelijken waarin eens geliefden elkaar het leven onmogelijk maken. Op of onder de tafel. Niet zichtbaar voor de buitenwereld want naar buiten een perfect plaatje. En soms zelfs dat niet meer.
Maar ja, het dure huis, de leuke tuin of de fijne auto of de vakantie naar verre oorden of gewoon het aanzien wat je hebt naar buiten toe.
.jpg)