Als er wordt ingespeeld op mijn trots en vooral op werkgebied dan ben ik kennelijk heel snel, te snel, geneigd om weer in het patroon te stappen van mijzelf willen verbeteren, maar niet inziende dat het een schijnverbetering is.
Ik krijg weliswaar allerlei nieuwe projecten te bellen, maar ik verdien NADA, nikkus, nops meer per uur. Geen bonus, niks. Oh ja....die veren in de bips, die krijg ik wel en juist daar ben ik nog steeds heel erg gevoelig voor. Kennelijk zie ik niet dat het een loos gebaar is. Oh ja....die wortel, die wortel die me wordt voorgehouden als ik straks mijn financiele papieren heb, van een vast NUL uren contract.
(Zien jullie wel wat een wortel zonder voedingswaarde dit is...een vast nul uren contract).
Iemand gratis prijzen is wel heel goedkoop voor de werkgever. Hij hoeft er alleen maar een fake smile voor op te zetten en even te zeggen dat mevrouw Citroen het heeeel erg goed doet, altijd hoge scores haalt en nooit ziek is of afwezig en oh oh oh wat is ze betrouwbaar (en voorspelbaar; altijd fijn bij roosters maken).
Nogmaals...dit wordt dus niet in geld, waar het in het zakenleven om draait vertaald en bij de Albert Heijn kan ik inderdaad nog steeds niet met die veren betalen.
Hoe mooi en cynisch ik het kan omschrijven; in het eggie trap ik er dus wel in. Doe ik mee met The Ratrace (al is het meer een soort van Caviakooi waar ik inzit...ik loop wel, maar ga nooit vooruit).
Dus toen ik een paar weken geleden op mijn vaste vrije dag die dag invulde met een bezoek naar een grote nieuwe klant, met een dito pand en waarvan de manager niet weet dat wij geen drol betaalt krijgen en bovendien helemaal nog niet alle diploma's hebben, toen gaf mijn vriend aan dat ik veel meer op mijn strepen had moeten staan. Die dag laadt mij juist op en hem ook daardoor. Nu ging ik opzitten en pootjes geven voor een nutteloze training (vond hij). Iets wat ik met twee vingers in mijn neus allang kan. Heb ik geen dagje uit naar een nieuwe opdrachtgever voor nodig. En als een paradepaardje worden gebruikt door die werkgever, want zakelijke besprekingen voeren, zelfs als bladvulling, dat kan ik nog steeds uitermate goed.
Ik had wat hem betreft gewoon tijdens die meeting moeten zeggen dat het zo jammer is dat wij zo weinig betaalt krijgen en zelfs onze plaspauze niet doorbetaalt krijgen. En als we ziek zijn we gewoon niks doorbetaald krijgen.
Al zou dat betekenen dat ik daardoor mijn baan kwijtraak.
Toch is mijn gevoel van niks meer waard zijn, uitgerangeerd zijn, op de arbeidsmarkt mijn waarde totaal te hebben verloren nog steeds zeer groot. En voelt het alsof deze baan met minimale beloning het enige is wat er voor mij nog over is. Dat het niet 'tijdelijk' is, maar voor de komende 10 of 12 jaar.
Hij wordt daar, voor mij, plaatsvervangend boos over. Ik ben misschien al zo murf gemaakt, dat ik niet doorheb hoe ik me laat gebruiken. En dat zelfs wel lekker vind. Weer in een zakelijke omgeving zijn, voor 'vol' gezien worden, maar niet snappen dat ik zo niet wordt gewaardeerd door mijn werkgever.
Die lacht zich de ballen uit zijn broek dat hij zulke kwaliteitsmensen heeft voor zo weinig. En kom nou niet dat dit misschien wel een kans is. Echt niet. Dan had ik al na een half jaar gewoon een vast contract moeten krijgen, met normale arbeidsvoorwaarden.
Zou ik morgen de kracht hebben (en de backup) om te zeggen dat ik niet meer kom, dan treuren ze daar 2 seconden over en trekken weer een nieuw blik langdurige oudere werkzoekenden open. Die zo nergens meer worden ingehuurd, dat ze blij zijn met deze kans.
Ik zou willen dat ik niet moedeloos was, maar ook boos, zoals mijn vriend. Dat ik die energie weer had om mijn eigen toko te starten. Of wat dan ook. En niet mijn werkleven te zien als een hellende zeepvlakte, waarvan ik alleen maar verder naar beneden glij.
Misschien een schrale troost, maar ik zou net zo reageren als jij. We zijn gewoon te braaf voor woorden.
BeantwoordenVerwijderenEn dan.. geeft het voldoening? Mensn iets aansmeren? Iets verkopen wat je zelf nooit telefonisch zou kopen? Volgens mij moet jij, voor zo'n slaafs loontje, veel zinvoller werk kunnen doen. Zet jouw inlevingsvermogen en inzicht en wijsheid in bij iets waarbij je waardering van de ontvanger krijgt, echte waardering om wat je doet en niet om wat je oplevert. Volgens mij wacht de wereld op mensen met jouw kwaliteiten en vergeet die harde commerciële Rupsjes-nooit-genoeg omgeving. Jij kan beter.. Mooier. Had je maar gewoon een uitkering, dan deed je vast zinvol vrijwilligerswerk, en zat maar niemand je dan achter je vodden, dan zouden jij en de mensen waar jij iets voor betekende, een stuk gelukkiger zijn. Oh, hier voel ik mezelf weer richting basisinkomen gaan lullen. :). Ik spreek je gauw ;).
BeantwoordenVerwijderenHet "grappige" is dat we geen producten verkopen maar diensten van grote banken, verzekeraars etc.
VerwijderenIk ben heel recalcitrant en recht voor zijn raap. Als iets me niet bevalt, laat ik dat op een nette manier weten. Wordt me iets opgedrongen wat ik niet wil dan gaat de kont tegen de krib. Ik ben er niet trots op, hoor, en door de jaren heen ben ik milder geworden maar helemaal overgaan zal het niet.
BeantwoordenVerwijderenMijn grenzen bewaken wat betreft mijn vermoeidheid kan ik dan weer niet...
Meet je kwaliteiten die je in je hebt niet af aan het werk dat je doet. Je hebt veel meer in je mars! Probeer eens aan het eind van elke dag drie dingen in een schrift of agenda te schrijven die goed gingen. Je zult versteld staan! En is er misschien iets wat je zou willen bereiken? Iets kleins? Denk er eens over na en voer het dan uit. Dat geeft je zelfvertrouwen een boost.
Lieve groet en houd je taai!
Ik snap je frustratie, het is ook best zuur allemaal.
BeantwoordenVerwijderenDat je niks gezegd hebt in die meeting met die klant is alleen maar goed. Klagen over je baas tegen een klant is not done. Je kunt dan beter het gesprek met je baas aangaan en daar je grieven op tafel leggen. Ik weet niet of het zou helpen maar toch.
Heb je eigenlijk recht op een uitkering als je hier stopt? Een nul uren contract is maar zo eenzijdig dat het voor jou eigenlijk geen voordelen heeft. Ik dacht ook dat nul uren contracten helemaal niet meer mochten?
En je hebt feilloos door waar je zwakke kanten zitten dus zou je die ook aan kunnen pakken en niet voor niets je benen zo uit je lijf lopen.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenWanneer je baas weer zo'n klus heeft, zou ik op een nette manier onderhandelen en hem duidelijk maken, dat bij dit soort werk een ander salaris hoort.
BeantwoordenVerwijderenZinloos. Heb al onderhandeld over studie en zijn enige commentaar op al mijn onderhandelen was telkens "wij doen dat zo".
VerwijderenIk ben goed in onderhandelen, maar niet met een betonnen muur.
Je zit echt gevangen in de situatie vind ik. Wanneer je opstapt, heb je geen recht op een uitkering. Misschien lid worden van een vakbond en zo je rechten krijgen. Ik begrijp niet dat het bedrijf ermee wegkomt. Het lijken wel Middeleeuwse toestanden daar.
BeantwoordenVerwijderenHet is beschamend dat dit in Nederland kan blijven bestaan met een goedkeuring van de regering. Ik heb plaatsvervangende schaamte. Niet dat jij daar wat aan hebt.......
BeantwoordenVerwijderen