Alles wat je aandacht geeft, groeit

Als bovenstaande titel klopt, dan zou het telkens bekijken en berekenen of mijn budget nog klopt ook betekenen dat de onrust daarover groeit.  Of me druk maken of ik genoeg salaris verdien om mijn hoofd boven water te houden, dat dit het enige is waar ik me nog druk over maak. Dat er daardoor weinig ruimte is in het hoofd voor andere zaken. Laat staan in mijn leven.

En nu, na 1,5 jaar met een soms minder dan minimum inkomen, moet ik snappen/inzien dat ik ook dit wel overleef en ja, dat houdt wel in dat er nog maar weinig jeu (en helemaal geen Boules) is. Het is er wel maar in andere vormen. En juist die andere vormen wil ik nog leren beter te zien en te waarderen.

Het geeft wel rust om een budget te hebben en om me daaraan te houden, ook al betekent dat dan vaak dat ik dingen niet (meer) doe of kan doen. Maar als ik dat als een bewuste keus zie, dan is 'zielig" erover doen niet meer aan de orde en mag ik juist trots zijn op mijn creativiteit. Ik sta niet rood, ik heb geen schulden en dat is al meer dan veel mensen kunnen zeggen. Dus klaro die klara.

Terwijl er zoveel meer is om me heen om mijn aandacht aan te geven. Natuurlijk; geldzaken verdienen aandacht, maar niet de hele tijd.

Vandaag heerlijk de tuin ingedoken. Eerst met een kopje thee en een zachtgekookt eitje en soldaatjes. Daarna met de snoeischaar en tussendoor met een bibliotheekboek.

Om in de pauzes even snel te checken hoe het met de halve marathon van Amsterdam ging en later met Max. Jemig de pemig zeg....alweer een podiumplek voor die jongen. Snoeigoed is hij.

Lees ik net dat hij niet derde is geworden maar door een strafkorting op tijd van de no 2, een plaatsje verder schuift. Hij kan zelfs inhalen nadat de race over is.

Ook nog maar even een kussenhoes in elkaar genaaid. Nadat ik van de week de rits al erin had geregen. Dus die lag er maar te liggen en nu maar afgemaakt. Wat eigenlijk maar een paar minuten werk was...jemig; wat stel ik toch zaken uit omdat ik denk dat het echt heeeel goed moet gebeuren. Nu heb ik het gewoon maar gedaan en het is goed genoeg. Het is maar een kussenhoes he....geen bruidsjurk of zo.

Door de positieve energie ook nog maar een goede sollicitatiebrief geschreven. Wel per e-mail verzonden, want dat is hoe het werkt tegenwoordig. Brieven doet men niet meer aan. Tenminste niet handgeschept papier met zegellak. Gelukkig niet, want postzegels zijn tegenwoordig heel prijzig.

En dan zo direct de EK voetbalfinale. Hoef ik niet naar te kijken, maar altijd grappig om toch even wat mee te pikken.

En dan rustig de zondagavond af te sluiten en lekker schoon in een vers opgemaakt bed te duiken. Op naar de nieuwe week.