Kom maar hier Geluk!

Een grote groene struik in mijn tuin groeit alleen maar elk jaar groter en hoger, ondanks snoeien en bloeit nooit. Echt al jaren en jaren nooit meer. Oh...welk een metafoor zie ik hier opeens.

Dus verleden jaar heel kort gesnoeid, maar nog geen resultaat. En nu - in het kader van werk maar met je handen, dan hoeft je hoofd even niet meer over alles na te denken en te malen - ben ik de struik aan het verwijderen.

Wat een stappenplan op zich is, want een taaie rakker.

Eerst alles takken gekortwiekt. Zo de schutting erachter is ook weer zichtbaar. Helaas, want lelijk!!
Daarna alle dikke takken eraf.
Alles in kleine stukken gehakt/geknipt en in de groenbak
Wachten tot groenbak leeg is want vol daardoor
Verder met dikke takken kortknippen.
De rest afzagen
Kijken of het me nu lukt ook de wortels en stronk te verwijderen. De grond is keihard want zeker 30 jaar niets aan veranderd rondom struik.

Het houdt me lekker bezig, want ik merk dat ik teveel denk, en dan vooral in negatieve kringetjes, dan goed voor me is.  Dus Snap out of it!!

Eens kijken of de methode van in kleine stappen de tuin veranderen ook op mijn leven inpasbaar is. Nou ja...eigenlijk weet ik dat al wel. En doe ik dat al jaren, dankzij de lessen van The Flylady. Dat is hoe ik meestal grote projecten aanpak. Hak het in kleine behapbare stukken. En dan elke keer weer een stukje. Vooral ook het denken in termen van "Ik Mag" in plaats van "Ik moet" helpt hierbij.

Oh ja...en wat ga ik daar dan neerzetten??? Mag ik de hele winter over nadenken. Ik denk aan een vlinderstruik, omdat ik zo hou van vlinders en insecten in mijn tuin.

Dus gisterenmiddag maar even een eind gefietst in plaats van braaf boodschappen doen. Kwam wel uit bij een leuke woonboulevard. En voor de zesde keer naar hetzelfde kussen gekeken en voor de zesde keer toch maar weer teruggelegd. Leuk; maar is het echt nodig? Nee dus.
Wel foto's gemaakt met ideeen voor hoe zelf eea te maken.

Toch wel 2 kleine herfstplanten gekocht. Ook niet echt nodig; wel stukken goedkoper en als het goed is en de slakken mijn barriere van koffiedrab niet kunnen nemen, dan heb ik er nog jaren wat aan.

Blijven kijken naar wat er wel allemaal mogelijk is.

Wat ook heerlijk is dat ik eindelijk het boek Op naar Geluk van Ap Dijksterhuis in de bieb zag liggen. Alsof het mijn naam riep. En een boek van Eckhart Tolle.

Verder al weken bezig met het beluisteren van een luisterboek van de bieb over Wenken voor het Goede Leven; wat filosofen door de eeuwen heen hebben gezegd over hoe de mens een goed leven kan leven. En wonderbaarlijk - of ook niet - komt daar nergens op nummertje 1 te staan dat meer geld of nog meer bezit dat voor elkaar gaat krijgen.

Wellicht is dat dan de les uit deze periode in mijn leven. Dat ik ga leren zien waar ik mijn geluk uit haal. En dat ik in staat ben om dat, ongeacht mijn financiele situatie, te zien en ervan te genieten.
Want er is nog niets veranderd in mijn plaatje: nog hetzelfde niet-uitdagende slechtbetaalde werk en nu ook nog een dreigende belastingschuld erbij. Goh...als ik dit zo opschrijf is het zelfs - op papier - nog slechter geworden. En toch...en toch...toch ben ik nog steeds in staat om geluk te zien en te voelen.

Dat het simpelweg al heerlijk voelt op vrijdagavond nadat ik uit mijn werk kom, direct de fiets te pakken en lekker nog zonder jas naar de bibliotheek fiets. En dat die fiets niet in elkaar zakt, zoals bij Toren C, waarin een nogal royale vrouw even de sportfiets van haar collega leent.
De wind in mijn haren voel, de herfst al ruik en dan toch nog zulk mooi weer. Zomaar; gratis.
Dat ik in die bieb een berg boeken mee mag nemen. Ik hoef ze niet te bezitten om me rijk te voelen. Lezen is genoeg.

Dat ik me realiseer dat het niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is dat je op de fiets kan stappen en wegfietst. Zonder motortje, gewoon je eigen benenkracht.

Het lijkt me veel zinvoller om me bezig te houden met tevredenheid dan zurigheid en ontevredenheid en meer meer meer.

Eerst maar een lekker kopje koffie, gewoon uit eigen keuken, niks bijzonders en toch ook weer wel. Snufje kaneel op de koffie voordat het water doorloopt, heerlijk.

Net nog even een slak uit de muntplant gehaald; die mag zo direct verhuizen naar een andere plant van de Gemeentetuin.

De zondag ligt nog voor me; straks komen mijn dochter en schoonzoon met hun aandeel in mijn geluk: Hun liefde voor elkaar, mijn kleinkind in de maak en een half schaap vanwege het Offerfeest.

Allemaal gratis.

Of zoals een zangert ooit al begin jaren zestig zong:

What luck that' I'm a little piece of the world

That I know the songs of the siskins and the blackbirds

And that I can join in with all that lives

And I can breath with all that has a breath