Als op een Grieks eiland

Doe mijn ogen dicht, de zon schijnt op mijn terras en ik heb mijn margrieten- en stippen badpak aangedaan. De geur van zonnebrandcreme verhevigt het 'vakantie' gevoel.

(Nu moet er alleen nog een achterbuurman gaan roepen Meloenen Meloenen. Dat waren die vruchten die ze verkopen op het Griekse strand he...niet wat er in mijn badpak zit)

Zo simpel kan het zijn. Niet in de valkuil lopen dat je met de Pinksterdagen volop 'leuke' dingen MOET beleven. Maar binnen mijn mogelijkheden genieten van wat er wel is.

Las dat het bewolkter gaat worden in de loop van de dag, dus direct hoppa in de zon..straks doe ik de parasol wel op. Wat een goede investering vorig jaar, - met dank aan mijn advocaat - een nieuwe knalblauwe parasol. Richting de kust hoef ik niet te proberen, gisteren zeevlam las ik en mega-files ivm Max Verstappen. Ben wel fan van hem, maar kan niet zo goed tegen grote meutes.

De drang om dingen te beleven...wat betekent dat eigenlijk. Was toevallig gisteren in een grote stad, maar alles was gesloten, dus alsnog niks te doen. Dus maar weer huiswaarts. Wel een eind gelopen.

Wat het allerheerlijkste van dat Griekse eiland - ergens in de vorige eeuw nog hoor - de geur van de zee, de zon, het loeihete strand, de superzoute zee en elke dag zeker weten dat het zonnig en droog was, maar niets te hoeven. Dus niet zoals de meeste gasten elke dag een excursie doen, maar rustig aan en een keertje met een boot ergens heen was heerlijk, maar niet elke dag. Niet weer in een keurslijf. Oh en de zaligheid van een zwembad. Wakker worden, zwempak aan en hoppaaaaa....in het water. Altijd gedacht dat ik van zeehonden afstam. Lomp op de wal, elegant (in mijn hoofd he...onder water).

Foto van Pixabay

De eerste keer een vakantie geboekt toen. Dat kon omdat ik naast mijn baan ook nog een bedrijf had. En pas na twee jaar bedacht dat ik er met mijn gezin ook wel eens van mocht genieten in plaats van alleen maar hard werken.
De lieve aandacht die mijn dochter en zoon kregen van de hotel-eigenaars, van mensen in een restaurant. Allemaal heel fijn.

Dus moest even slikken toen ik een afspraak probeerde te maken met wat kennissen en ze allemaal aangaven dat ze eerst met vakantie gingen. Sommigen zelfs twee keer. En ik de enige was die uberhaupt nul plannen heeft of kan maken op dat gebied. Al jarenlang. Jajajaa......ik weet dat vakantie niet zaligmakend is. Dat je jezelf gewoon meeneemt op een vakantie. Dus maar blijven dromen in de achtertuin. Waar er trouwens insecten genoeg zijn en mijn Pioenrozen tientallen knoppen hebben.

Besef terdege dat ik gezegend ben omdat iedereen om me heen er nog is. Mijn kinderen volwassen mochten worden en mijn dochter nu ook zelf moeder is. Dat lijkt allemaal zo normaal, maar is het niet.

Dan is de korte pijn van he..weer geen vakantie dit jaar eigenlijk maar onbenullig. Prachtige dag was het vandaag!