Licht

Maar al te vaak neem ik het voor normaal en vanzelfsprekend  aan dat ik in de ochtend 'gewoon' weer wakker word. Dat dit niet voor iedereen zo is, dat begrijp ik natuurlijk wel, maar voel ik dat ook echt zo? Mijn to-do lijstje voor komende tijd ligt er gewoon. Alsof ik er morgen gewoon nog ben.

Leef ik bewuster omdat ik voel dat Leven kostbaar is? Om eerlijk te zijn, ben ik soms en regelmatig nogal slordig met dit bewustzijn.

Dan lees ik toch wel die berichten over een kind wat in een put viel (alleen al de combinatie van put en peuter is een slechte), of over een zoon die opeens verdwenen is of krijg ik bericht dat een dierbare vriend van een vriendin is overleden in de nacht. Of kijk naar de eerste aflevering van de integere documentaire "Stuk". Stom ongelukje en je hele leven ziet er anders uit.

Iedereen weet dat het leven eindig is. Dat elke dag een geschenk is en is het niet de bedoeling dat je voorzichtig en dankbaar met geschenken omgaat? Dat de houdbaarheid beperkt is, dus leef maar en geniet van wat er allemaal wel is.

Ik kijk naar de brandende kaars, luister naar dit lied en geniet extra van mijn lekkere koffie, de sneeuw in de tuin, de vogels die blij zijn met de vetbollen, het dak boven mijn hoofd, mijn lieve kinderen en schattige kleindochter.