Pure luxe!

Hoe ironisch vond ik het, dat ik als iemand die nu onderop de sociale en inkomens ladder staat, een treinreisje per Eerste Klas maakte. Op een goedkoop Kruidvatkaartje met een upgrade (omdat het kan!) en zo, bij terugrekenen, wel € 60,-- minder uit was, dan dat ik het volle pond had moeten betalen.

Kaartje moet je nu of printen of op je NS-app downloaden, dus dag van vertrek dat nog even gedaan. Nu is mijn mobiel vaak heel snel 'leeg' dus ook maar de powerbank, die ik van mijn vrijwilligerswerk had gekregen, mee in de tas. En dat kwam goed uit, want kon geen foto's meer maken, want batterij op, maar gelukkig kon ik die weer met die powerbank opladen na afloop van het bezoek in het museum.
En mijn thermosflesje verse koffie en een lunchpakketje ook mee, wat ik de avond ervoor al had klaargemaakt. Zo hou ik de kosten relatief laag van een dagje uit en kom ik niet in de verleiding van ergens koffie drinken of lunchen.

Maar wel volop genietend van het feit dat het - erop uit gaan -  (nog steeds) kan.

Moest wel gniffelen, want ik zat in een Eerste Klas stiltewagon en het echtpaar wat beide met omlaag getrokken mondhoeken er ook zat, ging uiteraard iedereen vermanen die het ook maar durfde om te praten met elkaar! Foei! Ssssssssss!! (Het waren toeristen, ze spraken Spaans met elkaar; wisten zij veel!).
Eerlijk gezegd had ik niet gezien dat ik op een plek zat waar je stil moest zijn. Was al blij dat ik in die lange trein de Eerste Klas kon vinden. Niet gewend he.

Maar op naar Het Limburgs Museum. Want benieuwd geworden door de foto's op blogs van anderen, leek me dat een fraaie tentoonstelling. Klik hier voor de link: Evert Thielen

Net als Bertiebo schrok ik van de enorme rij wachtenden. Je loopt vanuit het station van Venlo zo op het museum aan en de wachtrij stond tot buiten aan het begin van de trappen naar de entree. Enorme belangstelling. Het leek wel de banendag van de Fanclub, eerder deze week,  waar ik henen was. Ook zo druk. En ook allemaal van dezelfde generatie leek het. Veel grijze lokken.

En dat op een gewone doordeweekse dag.  Sommige musea hebben een aparte rij voor museumjaarkaarten. Dat was hier niet. Alles stond door elkaar. En je moest ook nog bijbetalen. Dat was, voor een participizza-punt als ik, dan wel weer jammer, maar goed....het zij zo. Gelukkig zag ik nog een kluisje waar je tas en jas in kon proppen en hoppa....kunst kijken!

Foto cc Limburgs Museum

Heel indrukwekkend. Hij volgt inderdaad de oude meesters in zijn opbouw en kleuren en materiaalgebruik. Daardoor krijgt het werk een diepte en glans. Maar ook zijn thema's zijn gevoelig en meer diepgaand dan een oppervlakkige blik van zijn werk doet aangeven.

Ik vond vooral het schilderij "Metgezel" aansprekend en ook grappig. Sowieso die reeks Metamorfosen.

Wat ik enorm jammer vond, is de enorme belangstelling en dus drukte voor zijn werk. Er was geen moment dat het even rustig was in de zalen. Dat ik de tijd en rust vond om een werk goed te bestuderen. Dan kwam er een nieuwe lading bezoekers de zaal in. Met of zonder gids. Dus was relatief snel het museum weer uit. Wel blij met het kleine boekje wat je bij de tentoonstelling kreeg. Om alles nog rustig na te lezen. En eventueel online nog een keer op te zoeken.

Lunchen of koffiedrinken dat hoefde ik niet daar. Allemaal te duur. Maar kijk: de zon scheen volop, de lucht was blauw, de jas propte ik in de tas en buiten hadden ze twee picnick-tafels staan en dus heerlijk in de zon mijn bammetjes gegeten. Er schoof nog een dame aan. Die wilde gewoon even in de zon zitten. We raakten in gesprek, dat was aangenaam en ze vroeg zich af of ze met haar Postcodeloterij-card ook naar binnen kon.

Nu wist ik van Pourquoi Pas, dat dit bij veel musea kan, dus vertelde dat. Maar na een minuutje of twintig kwam ze weer terug en vertelde dat dit niet kon. En om nu € 18,50 te betalen, terwijl ze zo direct naar haar kleinkinderen moest dus niet teveel tijd had, dat was iets te gortig.

Snap goed dat 'zomaar' naar een museum gaan ook luxe is. Want vaak heb je nog reis- en parkeerkosten, koffie en/of lunch, dus reken maar uit. Dat ik me zo'n dagje kon veroorloven, daar ben ik enorm blij mee. En dat het ook nog zulk mooi weer was, was een bonus op de eerste Lentedag van dit jaar.

Toen ik weer terug treinde, nadat ik bij de servicedesk vroeg of mijn digitale kaartje het wel deed, want ik hoorde geen piepje - maar dat hoeft niet want Venlo is een open station, zonder hekjes, dus niet nodig, werd het weer steeds grijzer naarmate ik dichterbij huis kwam. Had een luisterboek van de bibliotheekapp bij me, ook oortjes gelukkig, dus dat was 'lezen' en tegelijk observeren.

Moest mezelf bedwingen om nog niet ergens anders heen te gaan, maar ik wist dat als ik nu over mijn Inspanningstax heen zou gaan, om maximaal te genieten van mijn 'goedkope' treinkaartje, ik de rest van de week het bezuren moest. Dus gewoon naar huis, hoefde alleen maar op te warmen, want vooruit gekookt en even alles laten bezinken wat ik had gezien.

Pure luxe was het. Heel fijn.

En hoe fijn; de mist trekt hier nu ook op en de zon breekt door.