Techneut in da house

Toen ik een aantal jaren terug mijn kabelmaatschappij belde om korting te bedingen op mijn abonnement, kon dat uiteindelijk wel, maar dan moest ik een ander soort abonnement afsluiten inclusief bijbehorend kastje.

Dat kastje hoefde ik niet, maar het moest opgestuurd worden, anders werkte de deal niet (kennelijk). Tsja...een beetje overbodig, maar wie ben ik om zich met interne processen bezig te houden. Ik had wat ik wilde - korting - en het kastje kwam en borg ik ergens in huis op.

Dus toen gisteren mijn kastje waar ik ook mee kan opnemen, de geest gaf - ook na uren van de stroom en andere kabeltjes te hebben gelegen, schudden en smeken het toch niet weer ging doen, bedacht ik dat ik nog een kastje had. Grappig dat de afstandsbediening een knopje Record heeft, maar dat dit pas gaat werken als ik er een harde schijf aan koppel. Die was nou net niet meegeleverd, wat ik snap want dat zou helemaal een duur grapje worden. En misschien kijk ik nog wel even of ik het oude kastje open kan schroeven en wat ik met die harde schijf kan doen (whaohhhaaaaaaaa; nu bluf ik!).

Enfin...alles aangesloten, gemonteerd en geinstalleerd en gisterenavond fijn op de Belg nog een keertje naar de serie The Miniaturist kunnen kijken, met die prachtige kostuums en sets. Aanrader!

Nu ik dus niet kan opnemen, moet ik slimmer gebruik maken van gratis terugkijken via NPO start en selectiever kijken. Nog selectiever. En niet te lang wachten met kijken, want dan mag je er alsnog voor betalen, want nogal vreemd is voor een serie die via de Publieke Omroepen wordt uitgezonden. Vind ik.

Vond ook dat ik best wel naar de bibliotheek kon fietsen, want had een stapeltje uitgelezen boeken en het was bovendien nog droog en toch geen andere dringende zaken, dus ga nou maar. Niet teveel piekeren over op- en afstappen; GA!

Enfin; ook weer een leuk stapeltje mee terug genomen, dus hoe fijn is dat abonnement op de bibliotheek. Had er ook nog alle zaterdagkranten kunnen lezen als ik wilde, maar liep liever nog even een stukje verder en haalde een boodschapje wat ik vergeten was in de ochtend. Dus twee vliegen in 1 klap; fietsen en lopen. De meeste mensen zullen hun schouders ophalen. Fluitje van een cent. Doe ik elke dag.

Ja, ik ook voorheen, maar nu niet meer en dus ben ik al blij als ik wel de moed en de energie ervoor heb. Want dat ik sinds ik van de Participizza eet (of eigenlijk dat ik het menu heb gelezen, want eten doe ik concreet nog noppes de nada), droom ik vrijwel elke nacht nogal beklemmend. Precies zoals het overdag voelt en soms ook is. Dus dan is het de kunst om de balans te vinden.