Klaar!

Gisteren was de laatste dag van mijn 10 dagen quarantaine. Omdat mijn schoonzoon positief was getest op Corona en ik wel contact heb gehad met mijn dochter en haar kinderen. Die het wellicht ook onder de leden konden hebben.

Het contact met hem was twee weken eerder, maar toen had hij nog geen symptomen dus dacht niet aan testen. Pas toen zijn werkgever dat verplicht stelde omdat hij de hele week moe en snotterig was (ja...IK weet wel waardoor) kwam eruit dat hij een positieve test had. De uitslag hoorde ik op een vrijdagmiddag. 11 dagen terug.

Dus vandaar.

Alles bij dochter onder controle. En hier ook. Dus ik mag me weer onder het volluk begeven. Met uiteraard wel in achtneming van de Coronaregels. Dus mijn ommetjes doe ik of heel vroeg of laat. Niet op spitstijden. En in het weekend niet naar een bos (nou ja, heel groot park) hier in de buurt, want daar loopt iedereen). 

Bij Koffietijd van maandag maakten ze een vegetarische bami. Niet zo moeilijk want ik doe dat vaker. Als er geen vlees in huis is. Of gewoon lekker reepjes omelet er door heen mixen. Maar nu maakten ze ook de bami zelf van groenten. Met zo'n spiraalsnijder. He...wat leuk. Die heb ik ook in huis. Van dochter gehad. Kreeg direct zin in die bami, maar moest nog een dag wachten, want zat nog opgehokt. En geen verse groenten meer in huis om die bami te kunnen maken. Wel gewone bami, maar daar had ik geen zin in. 

Ook goed om naar mijn voorraadbeheer te kijken. Want zag dat een aantal zaken op voorraad echt een aantal jaren over de datum waren. Dus echt gebruiken de voorraad, niet alleen maar voor de 'heb'. En dingen die ik echt nooit gebruik, niet op (meer) voorraad meer nemen. 

Altijd op voorraad houden zijn uien en knoflook. De smaakmakers in de keuken. Kruiden en specerijen heb ik ook altijd genoeg. Maar ook die kunnen hun smaak verliezen als ze te oud zijn. Dus ook dat in de gaten houden. Ook goede test: kan ik nog steeds ruiken?

Zo neen:

a. Toch Corona

b. Of gewoon Alzheimer (zit in de familie volgens mijn moeder, alle Citroenen krijgen dit. En bedankt)

c. Te oude kruiden; nieuwe kopen dus.

Mijn Bless the House taak gedaan en de Flylady opdracht voor de keuken en omdat de koelkast nu een echo geeft als ik erin roep "Wie is de burgemeester van Wezel", ook maar uitgesopt. 

Wat goed voor mij werkt is iedere keer die karweitjes opsplitsen. Na 15 minuten even pauze en dan weer door. Of vaststellen dat 15 minuten lang genoeg was. Want af.  Zo studeer ik ook. Weet dat ik me kan blijven focussen. (Meestal dan) Niet te lang achter elkaar want dan ga ik toch afdwalen, weet ik. Ben een enorme afdwaler. Zoals vroeger, urenlang kunnen stampen, dat trekt mijn brein niet meer. En vroeger is 45 jaar geleden of zo. Rijtjes stampen. Dat is niet snappen, maar stampen. Snappen komt pas als je het geleerde toepast. Of echt de verbanden doorkrijgt.

Bij het uitmesten van het gootsteenkastje dacht ik snel klaar te zijn, want dit had ik een vorige keer al gedaan. Lees zeker een jaar terug. Want toen nog doorzichtige bakken gehaald bij de Ikea. Alles eruit en in plaats van los erin terug, in bakken gedaan, maar dan alleen wat ik ook echt gebruik. Overzichtelijk. Maar één bak was nog een oude bak (lachen joh!), dus vandaag maar eens kritisch naar de inhoud gekeken. De helft mocht weg. Bak schoongemaakt en met nog maar de helft erin ook weer overzichtelijker. Gaandeweg slippen zaken toch weer dicht. Dus blijven doen; even echt kijken wat je hebt. Zelfs de schoonmaakvoorraad. Want ga je dat ooit nog een keer gebruiken? Nee...weg ermee. Klaar.

Tijd voor een ommetje!

En om deze kaaranteine feestelijk af te sluiten maakte ik met de laatste eieren, nog ruim op voorraad sojamelk en volkorenbloem, heerlijke pannenkoeken. Ja, kinderlijke smaak kennelijk. Met ook nog het één na laatste plakje oude kaas. Door de helft dan kan ik er wel twee mee beleggen. 

Had voor deze 10 dagen niet echt ingeslagen dus ben echt blij dat ik het op voorraad heb kunnen doen. En een beetje nadenken met welke ingredienten ik toch iets smakelijks kon maken.  

Geen betere raad dan voorraad.