Eendje

Dacht 'slim' te zijn en op Nieuwjaarsdag even mijn boeken bij de bibliotheek in hun brievenbus in te leveren. Vond ze alle drie niet echt om lekker weg te lezen, dus weg ermee. De biebbrievenbus die vanwege de Lockdown nu 'altijd' open is. Niet die dag (logisch toch Citroen?) en ik las alleen open tussen 10.00 en 17.00 uur. Lekker als je werkt (alsof nu mijn focus meer op de werkende mens ligt hahaha).

Nou ja, toch even lekker een fietsrondje gedaan. Her en der onder bruggetjes van die jongetjes van een jaartje of 12 die lekker hun laatste rotjes afknalden. Onder een brug geeft dat natuurlijk veel meer geluidseffect. Snap ik ook. Gelukkig hielden ze hun rotjes bij zich tot ik uit het zicht was. Fietste wel met wat meer snelheid daardoor. Wilde liever niet toch vandaag oogletsel opdoen door vuurwerk.

Kerstversieringen en boom bijna allemaal opgeruimd. Wat wel mocht blijven (eventjes nog, tot ik het zat ben) waren mooie Dennenappels en een nu helemaal Groen stukje waar ik de rode kaars door een witte verving. Midwinterstukje noem ik het gewoon. 

Map gemaakt voor mijn werk. Aangezien ik thuiswerk en wat zaken wil kunnen opzoeken. Dan is papier altijd geduldig voor het geval wifi het niet doet. En de Map Financiële administratie 2021 had ik al klaargezet. Dan kan de administratiemap van 5 (of eigenlijk 6) jaar terug opgeruimd (lees de inhoud weggegooid of versnipperd) worden. En gerecycled voor het volgend jaar.  

Blij met de koffie vanochtend. Luisterde ook naar een leuke podcast over waargebeurde verhalen in mijn warme bed. Heerlijk zo'n stem in je oor. Iemand die 'tegen je praat'. Al is dat natuurlijk niet echt zo. 

En dan maar liefst 2 leuke verrassingen in de post. Wat een lieve mensen zijn er toch. Juist dat te blijven geloven, in het goede, het mooie, dat sleept ons door rottijden heen. Want het is al te makkelijk om te kijken naar de rotdingen, de zaken die slecht gaan of alles wat je niet hebt. Daar kan je je helemaal in verliezen en ja, dan is het ook rot. Donker. Uitzichtloos, zonder lichtpuntjes.  Zijn mensen rot. Slecht en weet ik veel. En ja, zijn we ook. Vooral de herfstvrucht in de familie, maar punt is om onze goede kanten te gebruiken. Te laten zien. We kunnen kiezen. Elke dag weer.

Nee. Ik doe er niet aan mee. Het doemdenken, het denken dat 'men' een complot smeedt om ons permanent aan de medicatie te helpen, ons af te luisteren, in te spuiten met een chip. En weet ik veel waar je jezelf helemaal in kan verliezen en je je gelijk wil halen. Zie je wel! Zie je wel! En ondertussen zie je niet wat er wel goed en mooi is. Verlies je jezelf in starheid en de dwang tot overtuigen. 

Nou, dominee Gremdaat preekt weer voor eigen parochie zo te lezen. 

Voor een lieve vriendin vond ik dit filmpje. Schattig toch? Je bent niet in je eentje. Wel een eendje.