Scheiden is zwaar k.t voor kinderen.

Vrijdag na mijn werk naar de stad van mijn dochter gereisd, dus opletten dat ik ruim op tijd begon om mijn uren voor die dag te halen en ook om al mijn werk op tijd af te krijgen en of ik op tijd de bus nam, op tijd de trein, kinderen bij de andere Oma opgehaald en met de kleindochters naar het huis van dochter om samen te eten en te kijken of ik ze nu wel op tijd in bed kon krijgen of in ieder geval niet zo 'wild', dat hun moeder nog uren bezig was. 

Wist het gelukkig nu ruim van te voren dat ik oppasdienst had, dus kon mijn werk daar mooi omheen plooien (hoera voor thuiswerken en in het nieuwe normaal wordt het veel veel veel meer haasten en vliegen, denk ik.). 

Moest voor de route naar het busstation (kwartiertje lopen voor mij ipv de 12 die de routeplanner aangeeft) eerst nog langs een brievenbus om de uitgaande post voor mijn werk te posten en dan ook nog op tijd he, want om 17.00 uur worden die bussen geleegd. Viel mij op dat waar er voorheen op elke hoek van de wijk wel een brievenbus stond, ik er nu nog maar eentje wist. Op de route dan, anders moest ik vreselijk omlopen. 

Stom.

Wat was het trouwens drukkend warm!! Tijdens de werkdag zat ik binnen, dus dat had ik niet echt meegekregen. Zag er dus weer charmant met zweetsnor uit. Gelukkig moest ik in het OV nog een mondkapje op, dus onzichtbaar die snor. 

Toen ik bij andere Oma was gearriveerd, begon oudste kleindochter enorm te huilen toen ze me zag. Ze wilde niet mee, ze wilde hier blijven, ze wilde naar Papa, niet naar Mama of hier blijven slapen. Niet mee!! Neeeeeee...

Wat ik fijn vond te horen is dat zus van mijn ex-schoonzoon er ook was( en nog een lief klein nichtje, die enorm gegroeid was want de laatste keer dat ik haar zag was ze 3,) en me vertelde dat zij hem het liefste een kopje kleiner wilde maken voor zijn besluit om een bom onder zijn huwelijk te plaatsen en er tijdens de zwangerschap van hun tweede kind al een einde aan te maken. 

Zijn ouders enorm boos op hem waren en nog steeds zijn. Ook omdat hij niet kan uitleggen waarom. En het pas vertelde toen hij al hoog en droog in zijn nieuwe appartement woonde. In een andere stad. Met niemand erover wilde praten, geen relatietherapie, geen gesprekken met familie of iemand van de moskee. Hoppaaaaaa....een Andre Hazes jr doen. (Ik denk dus dat er gewoon een ander in zijn leven is en hij dat in die andere stad mooi geheim kan houden, maar ja...ik ben natuurlijk de schoonloeder).

Dat iedereen het liefste zou willen dat ze weer bij elkaar komen (maar ik weet dat mijn dochter dat al niet meer wil en kan en bedacht dat het geen zin heeft om dat daar uit de doeken te doen en dat is ook niet aan mij) en dan vooral voor de oudste kleindochter. Het is verwarrend om dan weer hier, dan weer daar te zijn, bij Oma en dat de ene ouder strenger is en de andere alles goed vindt. Nou ja, de klassieker natuurlijk. 

En dan stond nu ook nog die witte Oma op de stoep. Moest ze daar weer mee. Weer iemand anders! Bleef rustig en kalm en haar meegekregen met de belofte dat we onderweg echt eerst even langs een speeltuintje gingen. Want ze wilde met haar  nichtje spelen in een speeltuin. Niet mee!  

Echt oma? Ja hoor. (Geleerd dat je altijd moet doen wat je zegt, niets zo frustrerend dan toch weer ander gedrag tonen. Wees betrouwbaar).

Afbeelding van S. Hermann & F. Richter via Pixabay 

Gelukkig wist ik op de route naar het huis van moeder er eentje te vinden. Lekker gespeeld en de tranen hielden buiten al op. Het is een manier om haar frustratie te uiten. Dat snap ik. Dat doet me echt diep verdriet, zo'n lief onschuldig kind die de dupe is van een vader die de handdoek in de ring gooit. Daar kan ik wel van janken en stampvoeten en zou hem het liefste willen waterboarden!! Langdurig!!! En dan nog een paar dagen. Het verandert niets aan de situatie, maar dat lucht mij lekker op. En hoop dat hij dan ook pijn voelt. (Wat een rotmens ben ik).

Nog een mini-speeltuintje aangedaan, tegenover haar appartement en toen naar huis. Was ze even lekker uitgeraasd. Bewegen is altijd goed. Wat hou ik toch van haar!! En ja, hele schema van op tijd (hahah...Nederlands) eten en op tijd naar bed in de war natuurlijk. 

Was ontroerd toen ze even ging hinkelen op een met krijt uitgeschreven parcours met cijfers en die cijfers gewoon oplas. Kind van 4,5! Er zit zoveel in dat koppie. 

Jongste kleindochter thuisgekomen uit de wagen getild en tsja...op de grond op een kleed gelegd, maar ik draaide me om en weg was ze, want die kan nu dus echt kruipen en later hoorde ik dat ze zich ook al kan optrekken! Ogen in je achterhoofd hebben, want ze stopt dus ook van alles in haar mond en neeee..niet een legoblokje, niet een sok, niet een weet ik veel wat. Wat mis ik die goede oude box. Naar de wc gaan? Hoe doe je dat in Godsnaam? (Duh...dan leg je haar maar even in haar bedje muts van een Oma!).

Eerst maar een verschoning en een fles voor de jongste. Dat ging beter dan de vorige keer. Heb nu door hoe ik dit het beste kan aanpakken, al hou ik van een vaste plek voor alles, maar dochter is daarmee allemaal wat relaxter en doet dat dagelijks, dus ik pas me aan en het gaat prima. Nou ja..prima. Had de luier verkeerd om aangedaan dus. Errug toch! Gelukkig geen jongetje, dus de schade viel mee. 

Eten opgewarmd (mijn dochter had al gekookt voor ons) en kleindochter eet vrijwel niks (maar dat snap ik ook weer; die krijgt bij andere Oma de hele dag door van alles en dan geen schalen brocolli schat ik zo in), maar ik laat het; ik hoef haar niet op te voeden. Zindelijkheid is ook nog een probleem. Ook weer te begrijpen. 

Vooral niet hysterisch over doen. Prijzen als het goed gaat. Geef haar vooral een gevoel van veiligheid en liefde.

Voorgelezen uit Pip en Woezel. Andere boekjes kon ze niet vinden. Ik wilde uit Coco voorlezen, maar onvindbaar. Nou ja...Poep en Woezel dus. Wat zeg je nou Oma?

Ze werd rustiger, ontspannen en speelde lief met haar zusje (smelt) tot ze bovenop de kast haar klei zag staan en ze daar NU mee wilde spelen. Nee, dat gaan we nu niet meer doen. Mama komt zo thuis en we gaan zo lekker slapen. 

Janken.

Frustratie-janken he.

Toen hoorde ze haar moeder thuiskomen en was alles weer even vergeten. Van die klei. Haar moeder sprak af dat ze daar morgenochtend mee kon spelen en we nu naar bed gingen. Oma zou nog een verhaaltje voorlezen en dan ging mijn lieve kleindochter lekker slapen. Lekker pyjama aandoen en naar bed.

Ze wilde in het bed bij mama slapen (oh...zo herkenbaar!!) en dat vond dochter goed. Als ze maar lekker kon en ging slapen. (Droeg ze haar daarna wel naar haar eigen bedje) Poep en Woezel voorgelezen, maar bij bladzijde 3 viel ze al in slaap. Jongste kleindochter doezelde ook lekker weg, dus die werd in haar eigen bedje gelegd. Dochter nog in haar werkkleding en ook moe na een lange dag werken. 

Het grut was rustig. 

Ik kreeg de autosleutel van een gehuurde auto van mijn dochter. Ze vertelde dat ze de volgende dag gezellig naar een vriendin zou gaan, dus ik vroeg of ze zelf die auto niet nodig had. Nee, hoor, ze pakte het OV wel en dat ging prima. Neem jij mijn auto nou maar Mam.

Reed eigenlijk zonder er bij na te denken richting huis, parkeerde het autootje (wederom automaat en elektrisch) zonder moeite in een keer achteruit op de parkeerplek recht en gratis voor mijn deur en merkte thuis pas hoe moe ik van de hele dag was. 

Nieuw werk, nieuwe functie, nieuwe werkprocessen en mensen die zaten te wachten op mijn input, inwerken nieuwe medewerkers voor oude functie, apparaten die waren uitgevallen, werktelefoon die al 2 dagen uit de lucht is, nieuwe software installeren op mijn werkcomputer, horen dat er ergens op kantoor was opgeruimd en al mijn spullen ook en niemand wist waar ze waren gebleven. 

Dat de nieuwe medewerker ze niet kon vinden. Pas ergens in de middag de spullen gevonden. Modem die iedere keer uitviel thuis (oh ja, vervanging is binnen, dus dit weekend ook nog even even vervangen - zo geen zin an, maar het MOET). Roosters bijhouden, klanten wijzigingen doorgeven, veel email beantwoorden, printen, rooster sturen. Was vrijdagmiddag toe aan rust en toen moest ik nog even actief bezig zijn. Tot ver in de avond.

Dus ook maar naar bed thuisgekomen en morgen bedenken wat ik met die auto kon doen. Er moet niks...ga nou eens gewoon genieten!! En vooral even uit je routine breken!

Want er zat nog wat reserve in de elektrische tank, dus bijvullen hoefde niet, maar ook weer niet zo royaal dat ik er naar Zuid-Limburg mee kon rijden. Qua weer ook geen optie. 

Naar een tuincentrum gaan. Dat wil ik graag. Ondertussen even wachten tot de wasmachine klaar is, want moet voor volgende week wel weer genoeg schone kleding hebben. 

Shoppen? Nee, dank je de koekoek. 

Boodschappen halen; ook niet zo noodzakelijk dat ik dat op prime-time doe. Dus ga wel later op de dag, ergens dat doen. 

Was ophangen en dan zo direct wegwezen met het autootje. Ikea op een zaterdag is ook geen goed plan. Te druk. Zo geen zin an. In die drukte, wel in even rondkijken. Misschien ook op het eind van de dag doen. 

Zalig wel, die vrijheid die zo'n auto geeft voor een dagje.