Alles

Zulke mooie (soulvolle) muziek. Tekst kan ik moeiteloos meezingen. Vooral in de tijd dat mijn 'geliefde' een tijdje moest onderduiken, zodat de politie hem niet het land zou uitzetten. Al die illegalen ook!

Terug naar je eigen land en dan pik je hier ook nog 'alles' van 'ons' in! Dat zeiden 'we' al 35 jaar geleden he..

Jaren daarna werd een een soort song in mijn hoofd toen die Australiert terug naar huis was. Dat ik dacht dat ik hem overal zag, maar toch niet. Nee, muts, die zit aan de andere kant van de aardbol en voorlopig niet meer hier. Als in never ever.

Eindje gefietst (kippeneindje hoor), met opzet niet langs winkelcentra, want eigenlijk heb ik niets nodig en kom ik langs een supermarkt, dan ben ik maar al te snel te verleiden. 

Wel langs een Kringloop en deed daar een diepte-investering van wel euro 1,95 voor een boek van Joyce Roodnat. Haar vervolg op het eerste boek over Stijl voor vrouwen tussen de 40 en 60+. Nou ja, ik had wel rode lippenstift op en zoals altijd oorbellen in. En mijn schoenen pasten bij mijn shirt. Net als die oorbellen. 

Zag nog twee fantaaaaaaaaastische schilderijen van Het laatste Avondmaal. Jammer dat ze niet in mijn fietstas passen. Unieke kunst. Je moest er euro 25 voor neertellen. Per stuk. Stonden er twee van. Dus zo uniek waren ze niet. Twee lelijke posters in een lijstje. Daar werd ik wel blij van. Die uniekheid, de prijs en de lelijkheid.

Door polder en bos gefietst (wij noemen dat bos, is gewoon aangelegd groot park met fiets- en wandelpaden) schapen op de dijk en enorm veel schapenpoep ook (lekker die geur! not) en me afvragend waar de zomer toch bleef. Nu zwom er niemand in het water in het bos. 

Alle elektrische fietsers fietsen me met grote vaart voorbij, helemaal als ik een bruggetje op moest. Nog ouderwets heel langzaam omhoog fietsend. Maar ach, ik doe het gelukkig nog en op eigen kracht is ook nog mogelijk (Kippenkracht weliswaar). Ken genoeg mensen die zouden willen, maar dat niet meer kunnen. Dus count mijn blessings nog maar weer. 

Veel makkelijker om te kijken wat er niet is, wat je/ik denkt werkelijk nodig te hebben/recht op te hebben dan te zien en te waarderen alles wat er wel is. Niet de spullen, maar de liefde. Dat is ook alles wat er van ons overblijft. Liefde.