Molenaar

Nog vroeger op kantoor dan 'moet' om in ieder geval wat meters te kunnen maken. De poort was net open. De hal werd driftig schoongemaakt en beveiligers namen hun avond door.

Doorwerken, door en door en door.  Gelukkig weinig afleiding (in de vorm van pratende collega's, voel me dan niet zo'n gezellig collega, maar jemig....het moet gewoon af mijn werk en er wordt al genoeg ge-oht). En oh zo fijn, volgende week mag ik alweer iemand inwerken. Gaat ook weer van mijn effectieve werktijd af. Zie er nu al tegenop. En dan nog in combinatie met een leidinggevende die er de ballen van snapt. Dus niet kan zien waar de dingen op vastlopen (niet bij mij, maar de algehele processen). Snapt de software niet, snapt zijn functie niet. Maar waarschijnlijk ook heeeeel goedkoop.

Wel is een voordeel als je zo vroeg begint dat je een geweldig mooie lucht ziet als je zo vroeg in de trein zit als de zon nog niet eens op is. Want dan loop ik al richting werkplek.

Wat ik aan de bovenkant van mijn lijst eraf werk, komt er aan de onderkant weer bij. 

Niet omdat ik zo langzaam werk, nou ja...dat zou het natuurlijk OOK kunnen zijn :), maar omdat de nood steeds hoger wordt bij cliënten die hulp zoeken. Te hoge energieprijzen en duurdere boodschappen vragen hun tol. 

En snap heel goed waarom mijn bedrijf niemand kan vinden. Wel goedkope stagiaires. Ze betalen gewoon niet marktconform. En verbazen zich dan erover dat competente medewerkers opstappen, want elders betalen ze dat wel. Toch raar dat in deze branche je door je te lage salaris zelf in de problemen zou komen? Nog een baantje erbij moet nemen hoorde ik zelfs. 

Nu was ik gewend om een zeer laag inkomen te hebben, want zat op het sociale minimum en daarvoor zelfs nog onder dat niveau (leuk joh zo'n nul-urencontract), dus weet goed met weinig om te gaan (en de werkgever wist ook dat ik vanuit die situatie kwam, wat zelfs nog premie opleverde voor de goede daad van het aannemen van iemand met een uitkering en een oud wijf), maar snap maar al te goed wat dit rekenen en altijd bewust bezig zijn met uitgaven betekent. Altijd. Niet iedereen kan dat. Door tragische omstandigheden, door te weinig zelfkennis, door te weinig mogelijkheden, te klein netwerk. Noem maar op. 

Had mijn regenjas aangetrokken in de ochtend, want zag dat er regen aan stond te komen en zeiknat de hele dag op mijn werk zitten, leek me niks. Nam de langzame trein huiswaarts; was wel klaar met lang staan wachten en alweer een propvolle trein (minder intercity's op mijn traject momenteel) en dan daar ook staan. Dan maar langzaam en later thuis. Macht kein flaus aus, want toch weekend! En er wacht toch niemand op me. Al blijf ik toch, gewoon voor de lol en mijzelf op te peppen altijd roepen: Honey, I'm home!!

Had ik gelukkig wel wat aan die regenjas toen ik vroeg in de avond thuiskwam; het goot op de terugweg. Mijn Vera-hoedje was ik blij mee, want met een capuchon op (van de jas) zie ik niks. Sexy nul komma nul uiteraard hahah!

Moest echt mijn best doen om werkzaken los te laten. Mis dan gewoon iemand om even tegenaan te praten (of hangen voor mijn part) op die momenten. Ik maal in mijn eigen hoofd vooral. Ben ik nou zo goed bezig? En ga ik uitgenodigd worden voor die vacature elders? En laat ik dan niet die clienten stikken?

Zo maal ik meer dan de plaatselijke molenaar. Dus ga ik nu maar eens de was ophangen, dan zie ik praktisch dat ik iets gedaan heb. Al zijn het slechts mijn eigen onderbroeken. En kijken wat er nodig is aan boodschappen. Hoogtepunt van de dag.

Maar blij DAT ik nog naar de winkel kan om boodschappen te kunnen halen. Ben ik me zeer van bewust. Zeer.