Nattigheid

De cliënt die ik aan de telefoon had en hulp vroeg deed me aan de situatie van mijn dochter denken. Opeens gaf schoonzoon aan dat hij weg ging. Nul over te praten, nul aan te werken, maar toen was dochter een paar weken later zwanger, bleef hij 'toch' maar wel (goh..), maar 12 weken voor de bevalling, toen ze ook nog met spoed wegens weeën en een dreigende te vroege bevalling naar het ziekenhuis moest, toen - wat een briljant gekozen timing - toen gaf hij toch maar de brui eraan. En toen zijn kind 3 weken oud was, vertrok hij naar zijn nieuwe woning. Wat een timing wederom. Zag vandaag veel afgewaaide eikels en moest even aan hem denken.

Nog voor de bevalling regelde mijn dochter alles om zo snel mogelijk andere, voor haar betaalbare, woonruimte te vinden en omdat ze toevallig in een stad woont met een sociaal bestuur, is dat ook gelukt. In mijn gemeente zou dat geen moer uitmaken. De ongelijkheid in Nederland in een notendop. 

En dankzij alle goede adviezen die ik van mijn professionele collega's bij mijn vrijwilligerswerk toen kreeg over haar situatie, wist ze goed welke wegen ze moest bewandelen. En deed dat allemaal, hoogzwanger. Mijn dochter is een sterke vrouw.

Maar goed; deze cliënt zat aan het begin van haar onvrijwillig loskomen van haar partner en nu op eigen kracht haar leven vorm geven, met een kind onderweg. Dat ze de stap maakte om hulp te vragen, dat vond ik bewonderingswaardig. 

Ken er veel die in een hoekje gaan zitten janken en het maar laten gebeuren. Geen kracht meer om in actie te komen. Het is te veel. Flight, Fright or Freeze in goed Nederlands.

Plus dat ik weet - uit eigen ervaring - hoe belangrijk het is dat je gezien wordt. Ondersteuning krijgt. 

Dat gaf ik haar allemaal aan en maakte, dankzij mijn inzicht in onze planning en een beetje kunnen schuiven met tijden en weten dat juist die ene collega altijd flexibel is, want het gaat ook haar om de cliënt, niet om haar declarabel zijn. Dus snel kunnen schakelen. En ik schoot even vol daarna. Dat maakte de lange en volle en drukke werkweek goed. 

Het gaf me zo helder aan dat ik graag iets wil bijdragen in de groei van anderen. Hier energie van krijg. Bemoedigend zijn, stimuleren dat de ander die stappen neemt (jajajajaja..zei de amateur-psycholoog; omdat IK dat zelf zo nodig heb natuurlijk) en weten dat je gezien en gehoord bent - wat ik me niet voel. 

Niet in nog meer omzet, nog meer zinloze software, leuke appjes op je telefoon, formulieren invullen en afwerken, maar werkelijke betekenis. Handen uit de mouwen en aanpakken. Mensen leren vissen in plaats van vis geven.

Over nattigheid gesproken; de hele ochtend al korte felle buien, die gisterenmiddag begonnen. Goed voor de natuur. Minder fijn als je er doorheen moet met de fiets of lopend.