Stakingen

Door de landelijke treinstaking kon ik niet op mijn werkplek komen en gaf aan van te voren aan dat ik thuis ging werken. De stakingen van de bus, vielen gelukkig net op de dag dat ik niet werk, dus daar had ik mazzel mee. Maar ook daar zijn de komende week weer stakingen aangekondigd. 

Begon nog vroeger dan normaal (want nul reistijd!) om de grote bulk werk een beetje te kunnen wegwerken. Meters maken.

En nog steeds bleef het druk want veel mensen merken de hogere prijzen van vaste lasten en de problemen die dat geeft in het kunnen rondkomen. Die donderen nu de diepte in. Of zien die diepte schrikbarend snel dichterbij komen.

Blij dat ik de dag toch redelijk op tijd kon afronden, ondanks dat er nog zoveel ligt. En de software alweer niet meewerkte. Maar meer kan ik niet doen. En geeft ook een verkeerd signaal af. Dus maandag maar weer melden, deze week ook al gedaan, al zijn de leidinggevenden die er echt een klap op kunnen geven nog steeds met vakantie. En ik weet nu al dat er niets aan gedaan gaat worden, want tsja...die aanbesteding he...mogen we nu natuurlijk niet investeren in FTE's van de directie. 

En bewust de dag afsluiten; zodat ik het weekend kon beginnen. Nou ja..het regende hier kei en keihard. Wat goed voor de natuur en wat fijn dat ik niet hoefde te reizen! En ook niet echt de deur uit hoef. Nog genoeg in huis.

En ook blij dat ik op mijn vrije dag van werk inspiratie had om eens lekker de voortuin te snoeien omdat ik wist dat door de regen ik daar voorlopig dan toch geen zin in zou hebben, maar wel nodig nu. Alles in toom houden.  

Heerlijk, zo met je handen bezig zijn en echt zien wat je gedaan hebt. Een heel volle groenbak. 

Zit de eerste werkweek na mijn vakantie er al weer op. Straks even boodschappen halen, dankbaar dat ik daar nog geld voor heb en alle angst voor mijn toekomst even parkeren. Is zinloos; het leven gaat vaak toch geheel anders dan ik denk of vrees. Is de ervaring. Plus dat ik ook weet dat ik wel blijf drijven en op mijn veerkracht mag vertrouwen. Ook al ben ik alleen en moet ik het alleen zien te rooien. 

Heb net de podcast van Saar beluisterd; het afscheid van Els, de speech van haar broer. Niet zo druk maken dus. Niemand weet hoe laat het is!