Klem

Eindelijk had ik zin erin. Zin om iets leuks te doen. En wel naar de bioscoop. Ook een beetje aangemoedigd door een blogvriendin die regelmatig met haar gehele vriendenkring de bioscoop vult. Met mijn gespleten persoonlijkheid moest mij dat ook wel lukken.

En wel vandaag ja, graag, nu....terwijl ik goed wist dat er een OV- staking is. En er daardoor zeer beperkt bussen rijden. In de ochtend al uitgezocht of het toch zou lukken. Nog 1 minuut voor vertrek dubbelcheck en driedubbelcheck.

Leg mijn fiets aan de ketting en zie twee bussen aan komen rijden. Dezelfde dienst als die ik moet hebben, maar die zou pas over 10 minuten komen! En natuurlijk, omdat ik zo sloom ben als een slak die in de bocht afremt, haalde ik deze bussen niet. Wel zie ik dat ze propvol zitten. Denk aan een driedubbel gevuld Sardineblikje. De zin om te bussen wordt ook al minder.

Oh wacht...mijn bus staat aangekondigd. Hij komt. Even wachten....even wachten....en toen stond er dat deze rit ook was uitgevallen. De rit erna ook. En de rit daarna ook. En de bus die dan wel zou komen was te laat voor de bioscoop. Veel te laat. Andere bus stond helemaal nergens aangekondigd. 

En ja, had ik ook eerder weg kunnen gaan. Dat klopt. Of gisteren kunnen gaan. Klopt ook. Maar toen had ik er helegaar geen zin. In niks. Dus al blij DAT ik zin had en het ook nog ging uitvoeren. 

Dus maar weer naar huis gegaan. Krijg nou de vinkentyphus zou de hoofdrolspeler hebben uitgeroepen.

Net nog onder dwang (van mijzelf haha!) in de tuin gewerkt, want het was nog droog en ik moest echt even wat afleiding en buitenlucht hebben. Jammer genoeg zeggen de planten niets terug. 

Moet de teleurstelling even van me af laten glijden. Ga nu maar even therapeutisch wat strijken. Rondje schaduwboksen deed ik liever.