Opladen maar

Werd wakker op werktijdwekkertijd. Mijn lijf ook, nog even een podcast geluisterd en toen de dag begonnen. Lekker douchen en bedenken wat er echt moet en wat ik zou willen. Niet slaafs boodschappen halen en dat soort dingen. Kijk bewust en kies bewust. 

Een reparatie op de naaimachine gedaan. De was in de machine aangezet (die stopte ik gisterenavond er al in). Daarna naar beneden en in de voortuin de klimop gesnoeid. Strak ziet het er verzorgder uit. 

Image by Monique Stokman from Pixabay

De was opgehangen en toen vond ik dat ik, het was 'Koffietijd' wel een bakje koffie had verdiend. 

Heerlijk gevoel. Vooral als ik al wat dingen heb gedaan die 'moeten'. Van mijzelf moeten dan he...niemand die aan de zijlijn staat te roepen dat ik nou toch echt echt echt...en ik heb een allergie voor mensen die het werkwoord moeten in een zin gebruiken. Ook als ik dat zelf doe.

Had gisterenmiddag laat een gemiste oproep en belde toen ik thuis was uit mijn werk even op. Iemand die ik tante noem, maar een vriendin is van mijn moeder en mij dus al mijn hele leven kent. Ze gaf in het berichtje aan dat ze mijn moeder niet te pakken kreeg een paar dagen al. Dus die eerst maar gebeld en ze gaf aan gewoon in de tuin te hebben gewerkt of gezeten. En misschien wordt mijn moeder ook wel dovig, maar uiteraard wil ze dat nooit laten testen. Hoeft niet kind.

Anywho, was een fijn gesprek met die tante. Heb ook altijd contact gehouden, soms heel simpel door een Kerstkaartje ieder jaar of soms even langs gaan. Ze gaf een aantal goede adviezen, ook omdat ze zelf ook te maken heeft met dat door de leeftijd alles wat minder soepel gaat en wat wil je dan. Maar dat wel op tijd moet bespreken en vastleggen. Als zelf de regie houden belangrijk is.

Voelde me meer gezien en gehoord dan bij het gesprek wat ik deze week met mijn moeder had, toen ik bij haar langsging. En constateerde dat Steelzus nog steeds bezig is met mijn moeder voor haar dingen te laten betalen. Nu dan cash en met bon, maar de dingen op die bon die zijn voor haar. Betaald door mijn moeder. Trakteren dat woord kent Steelzus niet. Profiteren wel.

En dat mijn moeder dan nog steeds zegt dat dit 'de laatste keer was'. Nou nee, hou toch op, dit is zo'n ingesleten patroon aan beide kanten, dit is de consequentie mam van nou nooit eens keihard zeggen wat JIJ wil! Dus klaar met zeuren erover. Dit is wat het is. 

Dus kon de rest van de avond, na het gesprek met die tante een beetje uit de stress schieten en me voornemen om dit weekend op te laden. En ontroert ook; mijn moeder krijgt het haar strot niet uit, maar tante zegt wel dat ze ziet hoe ik ben en waar ik voor sta.

Was deze week dus ook nog druk met extra oppasdiensten, na een drukke werkdag en dan in de avond ook nog weer terugrijden. En in de ochtend de auto weer afleveren bij de garage. 

Hele tijdsindeling anders en laat thuis, maar wel vroeg op moeten. En op mijn werk iemand inwerken die in een traject zit van terugkomen na ziekzijn, maar er nog lang niet is en last heeft van onveiligheid op de werkvloer. Dus dat kost me ook veel tijd. En dan die Operatie Zonnepanelen er ook nog bij. Je hele huis en tuin overhoop. 

Dus; nu even opladen. Net als mijn zonnepanelen. Doe ik net alsof het hier ook Midzomerfeest is. Nu nog 7 wilde bloemen onder mijn hoofdkussen op mijn bed leggen en dan komt het ook wel goed met de echte liefde.