Tying the knot

Nou ja, niet trouwen, maar wel alle zaken geregeld die je automatisch kado krijgt als je getrouwd bent. Geregistreerd partnerschap. 

Toen mijn zoon aangaf dat hij en zijn vriendin dat van plan waren, kon ik maar aan 1 ding denken; oh leuk - goed excuus voor een mooie outfit. Als moeder van de geregistreerde en ook getuige. 

Jammer genoeg regent het hier al de hele dag, dus met de outfit zoals ik die in mijn hoofd had, moet er een poncho of zo overheen. Leuk op Zandvoort als je F1 kijkt in de regen. Minder fraai bij het stadhuis. En laat die open schoenen ook maar thuis. 

Neee....ik doe ze toch aan. Hoe vaak kan je er feestelijk op uit. 

Kom op, lak die teennagels en gaan! Staat enig. Bedenk dat dit een speciale dag is. Voor jou en voor je zoon en schoondochter. Doen!! Er kan maar een keertje een foto van die dag gemaakt worden. Dus wel die open schoenen aan. En met/zonder jas! Wel verstandig een plu in de tas. 

Is allemaal low-key. Geen extra gasten, alleen de ouders. En doorrrrr...

Maar maakt het uit; ik maak er toch gewoon een feestje van. Want over een tijdje worden ze de ouders (DV) van weer een kleinkind. Dus willen ze de zaken goed geregeld hebben. 

Was enig! Zo leuk om mee te maken. Dat de trouwambtenaar de achternaam van mijn zoon en zijn vader wel 6 x anders uitsprak. Zo exotisch is die naam nou ook weer niet, maar een prestatie. Binnen 10 minuten was the knot getied en alles door iedereen ondertekend. 

Daarna nog foto's in het prachtige stadhuis en fluks naar een tentje aan de overkant om het te vieren met een borrel en bittergarnituur. 

Ze zagen er prachtig uit trouwens. Vooral heel blij. Met elkaar en met hun leven samen.