De bus in de ochtend stopte bij een volgende halte maar de deuren gingen niet open. Mensen in de bus die eruit wilden en mensen bij de halte die erin wilden konden nergens heen. Alsof de bus niet goed was opgeladen (electrisch). Het duurde even voordat alles gereset was.
Mijn hoor-apparaat had hetzelfde euvel. Alsof eentje niet opgeladen was. Ook kon de app het apparaat niet vinden. Heb geprobeerd als ik de linker in het rechtergedeelte van de oplader stop of dat helpt, maar niks. Een flauw knipperend lichtje, maar niet constant.
Dus wederom een tripje naar de hoorwinkel. Wat ik had al verwacht klopt. Daar moet naar gekeken worden en het ding is opgestuurd. Dus nu ben ik half-doof.
En weer tijd kwijt, onder werktijd, om daar heen te fietsen en dan weer snel terug. En daarna nog even wat zaken afgerond. Maar had me al voorgenomen op een bepaalde tijd te gaan eten. En dan klaar met al dat extra werk. Eten alvast opgezet dan kon ik op tijd aanschuiven. En dan ook echt klaar en opruimen.
Het lijkt maar niet op te houden die aanmeldingen.
Wel viel me op dat het heel lekker herfstweer was. Niet koud, windstil en heerlijk om te fietsen. En de route die ik nam, daar herinnerde ik me dat ik jaren terug daar viel met de fiets. Op weg naar een psycholoog om over dat soort zaken te praten. Nou...hoefde niet meer, want gevallen, maar gewoon weer opgestaan en verder kunnen fietsen. Fietstherapie. Ik weet nog dat ik moest lachen om wat er gebeurde en ook hoe de kracht zit in toch weer doorgaan. En dat ik dat kan en kon.
Lekker in nachtkleding met een dik vest nog even wat bekijken (De Ring) en dan lekker op tijd gaan slapen.
Nog één dagje werken en dan weer weekend!
Het is altijd weer wonderlijk hoe de wonderen der techniek enerzijds handig zijn, maar tegelijkertijd allerlei nieuwe problemen veroorzaken. Ik geniet ook van het mooie herfstweer!
BeantwoordenVerwijderen