Hopte van het éne ding naar het andere dingen. Oh droog: even nog wat snoeien in de tuin. Oh...nog even die serie verder kijken, oh nog even wat opruimen.
Weinig rust in de kont. Of energie.
Plan ook niks, dus heb dan ook niks om naar uit te kijken, behalve de verplichtingen. Eigen stomme schuld.
Deze week oppassen op jongste kleindochter en misschien het weekend op de andere twee. En werk.
Mini-stukje fietsen; boeken naar de bieb gebracht, in de brievenbus. Krijg ze niet op tijd uitgelezen, dus laat maar dan. Komt wel weer. Focus is er gewoon niet.
Voel ik me ook nog rot omdat ik door de staking niet zoals altijd betrouwbaar blijk voor mijn werk. Ben er altijd, niet ziek geweest nog en nu al de tweede keer dat ik niet kom opdagen.
Overmacht, ja, dat begrijpt mijn verstandige kant, maar jemig...ik merk dat ik zo'n iemand geworden ben die ondanks overstromingen of wegversperringen er toch is. Rots in de branding.
En daar dan nul beloning extra voor krijgt. De sloomste van ons team, met weinig inzet, krijgt precies dezelfde beloning.
Dus waarom zit het me dan zo dwars. Wil ik de Heilige Cellie soms zijn?
Weet ook wel wat het triggert. Mijn dochter vertelde dat haar halfzusje zou oppassen, maar die liet een uurtje voor tijd het afweten. Kom maar door bij mij dan.
Haar ex dreigt volgend weekend roet in het eten te strooien en ook daar sta ik als achterwacht. Immer betrouwbaar, daar waar anderen het laten afweten. Nou....wat goeeeeeeeeeeeeeed!
Heb ik zo'n medaille nodig. Zo'n goh goh goh...wat er ook gebeurt, bij haar kan je altijd terecht?? (Wat ook niet zo is, laat het bij sommigen ernstig afweten). Goh, net een mens.
Jammer,dat jij een rotgevoel hebt door de acties bij het spoor.
BeantwoordenVerwijderenVoor je kinderen die altijd betrouwbare persoon zijn waar ze op kunnen rekenen, snap ik. Zo zijn moeders. Maar dat je dat ook doortrekt naar je werk, nee. Je werk is je familie niet, je werk waardeert je niet eens. Sowieso heeft werk een andere positie in je leven, het is belangrijk, maar niet net zoals je familie. Je zegt niet op je sterfbed, was ik die stakingsdagen toch maar naar mijn werk gegaan. Bovendien, je werkt, alleen thuis in plats van op locatie.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat nare gevoel wat je door je afwezigheid op locatie krijgt, vandaag een beetje los kan laten.
Het is ook niet makkelijk om wanneer het tegenzit met stakingen en je daar onrustig van wordt voor je werk , ook nog eens positief te blijven wanneer je kind je niet op de eerste plek zet maar je er voor zo nodig aangehangen wordt.
BeantwoordenVerwijderenNiet goed voor je zelfvertrouwen. Ik herken dat gevoel wel.
Geniet van je kleinkinderen, ook al was je niet de eerste keus deze keer .
Zet jezelf maar eens in het zonnetje, haal een mooie bos bloemen in huis, gewoon helemaal voor jou alleen. Marina
Wees de betrouwbare achtervang voor je kinderen en andere naasten. En wees zelfzuchtig op je werk.
BeantwoordenVerwijderenIk vermoed dat je angst om weer (langdurig) zonder baan komt te zitten zorgt, dat je op je werk het 'zoetste en betrouwbaarste' meisje van de klas bent'. Maar dáár wordt het niet gezien of gewaardeerd. En dus loop je erop leeg en raak je gefrustreerd. Doe voor je gevoel het hoogst nodige op je werk; dan doe je in jouw geval waarschijnlijk nog steeds te veel.
Kun je niet ergens gaan praten over dat rotgevoel? Ik word al verdrietig als ik deze overpeinzingen lees. Schrap in ieder geval
BeantwoordenVerwijderen'Niet betrouwbaar ' uit dit woordenboek . Ze mogen hun handjes dichtknijpen met zo'n kracht!
Annemaria
Ha Cellie,
BeantwoordenVerwijderenje bent gewoon te goed voor deze wereld.
Probeer ook maar eens "Nee" te zeggen.
Maar dat zit waarschijnlijk niet in je aard.
Toch zijn het maar 3 letters...
Liefs van Marlou
Als jij met pensioen gaat, hebben ze 3 mensen nodig om het gat te vullen dat jij achterlaat. Maar ja, daar komen ze dan pas echt achter. Tot die tijd heb jij last teveel arbeidsethos. Ik herken het want ik had het ook. Met de nadruk op had. Na een cursus mindfullness ben ik erg veranderd en beter voor mezelf gaan zorgen. En weet je, vreemd genoeg veranderde de omgeving gewoon mee.
BeantwoordenVerwijderenGroet, Elly
Ik herken het Cellie, ik ben ook altijd aanwezig op mijn werk. Ik moet echt heel ziek zijn (dus koorts) wil ik thuisblijven. En met een mindere dag ga ik wel want ja... die studenten hè, die zitten dan op me te wachten. Oh nee, die laten het vaak ook afweten, en meestal met een last minute of helemaal geen bericht. Brave borst die ik ben/die jij bent. En als ik met pensioen ben zijn ze (iedereen daar) me binnen een half jaar vergeten. Dus waarom doen we het. Ik weet het wel, fatsoen, opvoeding, karakter en vast nog veel meer.
BeantwoordenVerwijderenEcht fijn al jullie opmerkingen. Want ik weet het natuurlijk wel, verstandelijk gezien. Dat ik na 3 maanden vergeten ben op mijn werk. En zo lang werk ik er helemaal nog niet.
BeantwoordenVerwijderen