A di me jere joe verjari

Haal ik verleden week van Feestboek een beetje narrig de notitie dat ik jarig ben vandaag, zet ik 'm er dit weekend toch maar weer op, want een beetje felicitaties, ook al zijn die van ex-collega's die me een jaar lang niks laten horen,  zijn wel leuk. Staat leuk, wel 3 mensen die aan je denken. En 2 die dat 'liken'.

Waarom doe ik toch altijd zo raar. Ik stond erbij en keek ernaar.

Niet dat ik het erg vind om ouder te worden. Helemaal niet. Ik ben geen schoonheid dus die kan ik ook niet verliezen. Ben gewoon erg dubbel in mijn verjaardagsfeest vieren.

Ik wil eigenlijk de hele dag het feestvarken zijn, met zo'n sjerp door de stad lopen en dat iedereen Hieperdepiephoera roept, maar dan zonder dat ik dat tegen iemand hoef te zeggen. Dat ik belangrijk genoeg ben om in gedachten te hebben wanneer ik jarig ben. En ook wanneer ik dat niet ben.

Iedereen zou dat gewoon moeten "aanvoelen". Of dat ik beneden kom en de hele kamer is versierd. Of alleen ik. Natuurlijk snap ik dat dit niet kan. Begrijp de NIVEA slogan: Niet voor een ander invullen. Of gewoon goed insmeren. Een van die twee.

Dus is het vandaag stil. Ga ik zo een rottig klusje doen, maar ja, belofte maakt schuld, zelfs op mijn verjaardag en daarna er maar misschien eens wat drank ingieten. Of heel vroeg naar bed. Alleen.