(Denk hier even de stem en blik van Brigitte Kaandorp bij....)
Mea Culpa. Had natuurlijk ook zelf eerder
Mijn vermogen om zaken eens even goed uit te spitten lijkt wel weggevaagd te zijn als een dam in Houston. Verwaterd brein!
Totdat ik - kennelijk sputterde op de achtergrond dat administratieve 'ik wil dit echt zeker zeker weten' gevoel - nog door en ja hoor, bij telefonische contact met de klantenservice van zorgverzekeraar bleek dat er geen contract met deze specifieke hulpverlener is. Wel met anderen in de praktijk.
Zou dus nu eigenlijk op de bank moeten liggen daar, maar afspraak afgebeld. Mijn hartslag en bloeddruk zaten aan het plafond voor mijn gevoel.
En ook voelde ik me - alweer - een sukkel. Hoe kan het nou dat ik niet goed opgelet heb? Gelukkig kon ik mijzelf toespreken dat ik goed gehandeld heb en laat het maar; het komt vast wel goed. Of niet. Voor nu is het klaar.
Foto van Pixabay
En heel fijn dat ik supersnel teruggebeld werd door therapeut en er een oplossing werd geboden. Betekent wel nog weer langer wachten totdat ander tijd heeft in de agenda, maar mijn financiele plaatje laat het zomaar eens een leuke hulpverlener uitzoeken beperkt zijn. Jammer, want er was een klik. Maar goed....net als daten, zullen er vast nog wel meer mensen/hulpverleners zijn waarmee ik een klik heb/krijg.
En zo hebben we een hele middag "vrij".
Eens kijken hoe ik zelf mijn dammen en dijken kan versterken.
1 voordeel: ik hoef niet door de regen te lopen. Kan wachten tot het droog is met naar buiten gaan.
En krijg net een foto van kleindochter met begin van eerste tandje, dus hoe fijn is dat! Volgens haar moeder veel poepluiers in heel korte tijd. Dus van de ene shit naar de andere.
Heb ik toch liever de laatste soort.
Dat is balen. Goed dat je het ontdekte. Nu maar hopen dat die ander ook een klik oplevert.
BeantwoordenVerwijderenPrecies!
VerwijderenAch nee hè dat overkomt jou nou weer. Hoop dat er snel een nieuwe klik wordt gevonden.
BeantwoordenVerwijderenYep; hoop ik ook.
VerwijderenNou moe... Daar zou in echt niet aan gedacht hebben. Wat goed dat jij dat wel deed!
BeantwoordenVerwijderenOndanks alles ben ik daar ook wel trots op.
VerwijderenIk vind het knap alert van je om het nog even na te kijken, ik zou ook gedacht hebben, dat het allemaal wel in orde was als de administratieve zaken goedgekeurd waren en zeker niet meer nakijken...
BeantwoordenVerwijderenBalen, al is het wel netjes, dat er gelijk actie op ondernomen wordt en een andere hulpverlener toegewezen is, al moet je nu weer wachten tot je aan de beurt bent :(
Groet Lily
Ja, wachten terwijl je er klaar voor bent is altijd lastig. En weer opnieuw je verhaal doen en kijken of er een klik is.
VerwijderenBij de eerste zin van je verhaal dacht ik direct aan een lied van Brigitte Kaandorp "Ik heb een heel zwaar leven" en ja het leven is er bepaald niet eenvoudiger op geworden. Naar mijn mening hebben de zorgverzekeraars veel te veel macht. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes El
Dat is zeker zo en zal voorlopig nog niet veranderen ben ik bang.
VerwijderenHet is zo ingewikkeld geworden, menigeen zou er ook argeloos ingelopen zijn. Maar het eindresultaat hoeft er ws niet onder te lijden. Maar veel pech heb je wel.
BeantwoordenVerwijderenIk grimlach er maar om net als Brigitte Kaandorp.
VerwijderenOeh, balen! Maar fijn dat er een oplossing is gekomen.
BeantwoordenVerwijderenDaar gaat het uiteindelijk om.
VerwijderenAls therapeut weet je welke contracten je hebt en welke niet. Daar moet je je patient over informeren. Dus ik vind dat de therapeut je er ook op had moeten wijzen en ik ben zelf therapeut...
BeantwoordenVerwijderenTherapeut was in de war met de moedermaatschappij van mijn verzekering. Ik vind dat ik ook zelf dit beter (en eerder) had kunnen nakijken hoor.
VerwijderenJeetje balen zeg! Nog een geluk dat je er snel achter bent gekomen.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk heb je met de andere therapeut ook een klik.
Wat leuk dat je kleindochter tandjes krijgt, weer een stapje verder. Wat gaat het toch hard he, en ja dat levert zure poepluiers op.
Ben blij dat ik inderdaad er zelf achterkwam en dat ik niet al halverwege de sessies zat. Je bouwt toch een band op; dat voel ik nu al - in een eerste uur janken om zaken waarvan ik dacht dat het wel klaar was en dan horen dat de tijd op is en nog maar halverwege zijn. Dat moet allemaal nog een keer dus.
BeantwoordenVerwijderenAlert blijven op momenten dat mijn brein niet meer alert is. Maar kennelijk nog wel; iedere dag kleine overwinningen en kleine stapjes. Soms vooruit en soms achteruit.