Pagina's

maandag 30 augustus 2021

No shit

Gezellig even met mijn dochter haar boodschappen gaan doen. In mijn eigen durp. Waar er nog gratis parkeren is. Kon ik met de kleinkinderen even bij een speelpleintje blijven, nadat we bij de supermarkt waren geweest en zij lekker snel door de diverse winkels rauschen. Kleindochter zo blij met haar mini-winkelkarretje in de supermarkt. En ik blij met al die losse winkelmuntjes in de zak van al mijn jassen. Is dat "horder" zijn toch nog ergens goed voor.

Kleindochter moest naar de wc, dus toch nog maar weer even langs mijn huis gereden, dat is dichterbij. Helemaal blij ging ze naar de wc boven. En deed daar een werkelijk enooooooooorme grote boodschap. Dat is nog wel eens een dingetje. Haar vader gooit er gewoon een luier om, maar daar leert ze niet van dat als ze aandrang heeft, ze naar de wc moet. Dus dat frustreert haar moeder. Maar nu ging het supergoed. Was trots op haar. Goed gedaan lieverd! Dat je als oma zelfs blij kan zijn met een op de wc-poepend kleinkind. Nooit gedacht dat ik zo'n kneuterige oma zou zijn! 

Daarna naar hun nieuwe huis en helpen de boodschappen en kinderen naar boven sjouwen (geen lift). Ingewikkeld, in je uppie met 2 jonge kinderen, waarvan de jongste 10 maanden is en uiteraard nog niet zelf de trap oploopt. 

Genoten van de lunch samen bij hen thuis en dochter wilde nog even langs een winkel bij haar in de buurt. Ga maar even alleen joh. Lekker snel op de fiets en jongste was eindelijk in slaap gevallen. Andere kleindochter mocht Netflix kijken. En liet zien dat ze bijna de handstand kon. En gaf mij instructies hoe ik de afstandsbediening moest gebruiken. (!!) Voelde mij nogal een digibeet. Bij een kind van vier he...

Haar slaapkamer met Unicorn (Eenhoorn) behang moest ik ook bewonderen. Zij zegt dus altijd Unicorn. 

Zusje was weer wakker geworden en even haar poepluier verschoond. Smerig natuurlijk, maar voor je bloedjes doe je dat met liefde. 

Deze week was de eerste week op de nieuwe school van oudste kleindochter bij haar nieuwe huis. Papa die niet meer thuis woont. Een nieuw zusje. Zoveel veranderingen. Je zou voor minder in je broek poepen. Maar ze vindt de school leuk zegt ze. En zit nu in groep twee. Viel me wel tegen dat ze me niet even voorlas. 

Was heerlijk om ze weer even in hun eigen omgeving te zien. De gordijnen hingen, maar ik vond ze niet heel strak opgehangen aan de rails, te veel ruimte tussen de haakjes. Ze had niet genoeg oogjes meer gaf ze aan, dus dat ga ik nog wel voor haar regelen. Maar overal hangen gordijnen of jaloezieën. En perfect waterpas. Alles zelf opgehangen en ik kreeg mijn boor-en schuurmachine en waterpas en ijzerzaagje etc. weer retour. 

De keuken is prachtig geworden. Aan beide kanten van het standaardkeukenblokje heeft ze er een stuk (van hetzelfde materiaal, via via gevonden) aan laten zetten en in een deel daarvan een ingebouwde inductieplaat. Andere deel een vaatwasser, die nu ook ingebouwd is. Zonder een keukenkastje ervoor hoeven opgeven. Er moeten nog wat puntjes op de i worden gezet, maar de basis ligt er.

Alles ziet er nu strak uit en niet allerlei losse elementen die weer lastiger zijn schoon te maken. Ze is gewoon voordat ze dit huis kreeg toegewezen in de buurt gaan kijken en aangebeld bij nieuwe bewoners (het hele blok is gerenoveerd en vernieuwd) om te zien hoe zij de keuken hadden ingericht. Want wel een Youtube filmpje gehad van de kale flat van de Woningbouw. Met een onhandig ingericht keukentje.

Wat een slimme dame! Had ook al helemaal een beeld in haar hoofd hoe ze graag wilde dat het eruit kwam te zien. Dus dacht in mogelijkheden en de lange termijn. En kreeg dat voor elkaar. 

En ze schakelde veel mensen in haar netwerk in. Ook slim. 

Van de week gaat ze mijn moeder en een zus van mij ophalen om het huis te laten zien. Oma woont niet om de hoek, maar ergens in het midden van het land. Moet ze dus vier keer heen en weer rijden. Mijn moeder durft niet zelf te rijden (helemaal naar de grote stad over de snelweg), alhoewel ze onlangs nog een nieuwe auto kocht. Jammer; zo verkleint ze haar wereld. Die zus durft ook niet te rijden. Ook al jarenlang niet. Mijn dochter had een keer een auto gehuurd speciaal voor haar om weer de snelweg op te durven en dat samen met haar te oefenen. Maar ze krabbelde terug. Te eng. Niet eens in die auto gezeten om het te proberen. Snap het wel, maar toegeven aan die angst werkt verlammend. Voor mij een grote spiegel hoe ik het niet wil. Wat je voorland is als je niet doorpakt. Jezelf bij de lurven durft te grijpen. 

Het scheelt wel dat ik hele grote lurven hebt. Makkelijk voor het grijpen.






5 opmerkingen:

  1. Ik begrijp je wel hoor, kneuterige oma. Ik begrijp je helemaal!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn positief en lief blogje.
    Prettige werkweek gewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mijn vriendin heeft ook rij-angst. Hier in de buurt rijden durft ze nog wel, maar verder weg niet. Vroeger reed ze overal naartoe en opeens durfde ze het niet meer en dat is nu al jarenlang zo. Best lastig!

    Ja, een eenhoorn is een unicorn... ik moet toch altijd wel een beetje lachen als zo'n klein pruts dat zegt.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ha Cellie,

    haha.. wat een lieve oma moet jij zijn!
    Dat je zelfs de poepluier van je kleinkindje niet echt erg vindt.
    Sja... zo werkt dat.

    Goede week!
    Marlou

    BeantwoordenVerwijderen

Commentaar wat kwetsend of gewoon stom is haal ik weg. Mijn blog is mijn veilige plek.