Klokje rond

Om 06.45 vertrek ik met de fiets naar de bushalte, daarna de bus en de trein en vrijdagavond reed ik om 18.50 uur mijn straat weer in.

Klokje rond dus. 

Nog donker als ik wegga en bijna donker als ik thuis kom. Toch heb ik nog mijn zomerjas aan. Tijd genoeg om me warmer te kleden en in drukke bus en trein is het meestal warm genoeg met al die hete lijven. 

Blij dat ik gisteren een heerlijke fantasiesoep maakte. Het pakket gaf aan Mosterdsoep, maar daar had ik nul trek ik. Dus een andere variant gemaakt, uit het hoofd. En sommige ingredienten weer in het groentemandje gedaan. Voor een andere keer.

Heel erg drukke dag. Net als de hele week trouwens, want er moet vaart gemaakt worden met het wegwerken van achterstanden. Zoveel vaart dat het bijna onmogelijk is. Maar nieuwe collega en ik hebben flink doorgewerkt en vandaag was de nieuwe manager blij verbaasd. Ook leuker dan het dreigement dat als we niet op tijd die opdracht af krijgen, dat de extra plekken om in te plannen worden teruggetrokken en de collega's het zelf mogen doen. Maar beide manipulatie. 

Zo grappig. Gaan ze me nou een schuldgevoel aanpraten? Nee, daar trap ik niet in. Denk dat ze vergeten dat ik letterlijk hun moeder had kunnen zijn en in mijn werkzame leven al die praatjes al eerder heb gehoord. 

Frappant is dat ik te weinig plekken in de planning heb, maar dat gaat allemaal goedkomen want er is weer een blik sollicitanten opengetrokken en die kunnen volgens het nieuwe management al binnen 2 weken doen, waar meestal 2 maanden voor staat minimaal. 

Moet je natuurlijk geen mensen hebben die het met een afspraak die nog moet komen al zoooo druk hebben, dat er niks meer bij kan. Vervolgens komt die afspraak niet, had de afspraak die ik afzegde ook gewoon door kunnen gaan en moet ik dus twee afspraken opnieuw inplannen. En dank u wel voor het flexibel zijn.

Uiteraard ook nog mensen met heel jonge kinderen, die langdurig en hard moesten huilen (de kinderen dan he). Heel hard en toen kwam er nog een gezin met kind, waarvan kind dacht dat dit hier zo hoorde en ook op geluidsniveau 99 jankte.

Veel bellen, bellen bellen en plannen. En dan soms zien dat mijn nieuwe collega nog niet zorgvuldig genoeg is en smaak A inplant op een verkeerde plek. Dus nog een keer uitleggen en dan even op mijn handen zitten en het haar zelf laten oplossen. 

Daar leer je het meeste van.

Ook nog inloop en direct een afspraak gemaakt. Maar zag een beetje mijn voorland. Eenzame heer, die geen geld had voor nieuwe brillen, daardoor niets meer kon lezen en online was helemaal een brug te ver geworden. Aanmaningen van een waterbedrijf over een jaarafrekening die al zo hoog was, dat ik vroeg of hij 4 x per dag onder de douche ging met ondertussen de kraan open? Hij wist het allemaal niet en was al blij dat hij een afspraak kon krijgen. Slecht gebit en daar was ook geen geld meer voor. 

Alle hulp afwijzend met het aloude (dat doe ik dus ook te vaak) "ja, maar.".

Zo blij dat  ik heel erg op tijd de laptop dichtklapte en maar het weekend begon. Ik was klaar met de werkdag en wilde echt op tijd weg.