Bird Box

Zit een beetje in mijn eigen fantasiewereld en daar wil ik liever helemaal nog niet uit, maar het moet wel.

Dus mijzelf bij de kladden en de lurven gegrepen en wat dingen gedaan die gedaan moeten worden. Zoals daar zijn nieuwe administratie-map voor 2019 aanleggen, back-ups veilig stellen, slopen strijken, de was doen en toen wilde ik alweer Peter Pan zijn. Terug naar niks-land.

Het is alweer verleden jaar dat ik buiten kwam en iemand zag en sprak (zooooohe...dat klinkt dramatisch!!), maar ik was te snotterig en te lui. moe.

Volgende week mag ik leren hoe ik moet solliciteren. Want met geen enkele positieve brieven terug, kan ik dat nog niet kennelijk (wat feitelijk zo is) en ach..dan is de medewerker van de fanclub ook weer blij met zijn gehaalde target van zoveel ouwe lullen op de training ingeschreven. En ik ben dan van de straat, eventjes. Hoop wel dat ik mijn reiskosten vergoed krijg, want reizen is kostbaar. En nog duurder geworden.

Toen ik vanochtend de gordijnen in de keuken opendeed zag ik een prachtige regenboog. Daar word ik altijd blij van. En geeft me hoop op andere tijden. Misschien niet beter, maar wel anders.

Voor nu kan ik niet wachten tot het weer donker is en ik in mijn eigen cocon mag kruipen. Als een onzichtbare rups het moment afwachtend tot ik mijn vleugels weer kan en durf uitslaan. Maar momenteel meer een soort van Bird Box challenge aan het nadoen. Met een blinddoek om in het leven staan.

Die film heb ik 10 minuten van gezien, maar ik werd er nogal neerslachtig van. Dus kijk ik een paar afleveringen van Derry Girls en kakel weer op!