Niks gezien

Had mijn wekker gezet en nog een extra keer eruit om aan het begin van de nacht te kijken of er al minder wolken waren, want er zou alweer een mooie metorietenstorm - de Boötiden te zien zijn. Mits het onbewolkt was natuurlijk.

De wekker ging vroeg in de ochtend, maar nog steeds helemaal bewolkt zo te zien. Toch maar contactlenzen ingedaan, dik vest aan en beter kijken. Was dat geen open stuk? Oh nee...dikke donkere wolk. In het Noord-Oosten zou de storm het best te zien zijn. Ook richting het westen gekeken, maar ook daar dikke wolken en geen heldere hemel.

De volgende keer is pas in 2025 2085 las ik, maar of ik dat nog haal? Dan zou ik 125 jaar moeten worden en goed zicht hebben. En een onbewolkte lucht uiteraard. En dat de verpleegrobot me naar een raam wil rijden.

Maar besef ook dat die vallende sterren er wel degelijk waren. Alleen zag ik ze niet door de bewolking. Net als soms de bewolking in mijn hoofd. Waardoor ik schitterende dingen niet 'kan' zien.

Foto van Pixabay

Vanochtend merkte ik dat ik de koffie die ik aan het maken was, ook weer echt rook. Wat heerlijk!

Blijven kijken naar alle mooie en kostbare maar niet met geld aan te schaffen zaken doen me goed. En de humor blijven inzien van bepaalde situaties.

Net even een rondje naar het postkantoortje gelopen. Wat een slappe benen nog. Eigenlijk twijfelde ik nog of ik het wel zou doen; een verjaardagskaart naar een familielid van mij sturen. Zij reageert niks, noppes, nada op mijn berichten dat ik me nog te ziek of eigenlijk niet op mijn gemak voelde een tijd terug, of op mijn kerstwensen of nieuwjaarswensen. Dat voelt tamelijk kut vervelend haar gedrag, maar ze doet het ook bij anderen hoorde ik. In haar geval is Alzheimer niet erfelijk, maar ze gedraagt zich al een tijdje of ze vergeten is wie er voor haar op de bres sprong jaren terug. En dat moest bekopen door als raar te worden bestempeld in diezelfde familie. Alweer raar, zoals ik altijd raar deed. Oh ja...geen dingen onder het kleed willen vegen.

Nou ja...toch maar een kaart en postzegel aan haar besteed, maar voelt een beetje als Parels voor de zwijnen.