Normaal doen

Inspiratie uit een blog van Kakel. Normaal doen, wat is dat eigenlijk en hoe normaal doe ik dan. Het viel mij op dat mensen bij de werkplek van de opdrachtgever me inschatten als normaal, tot ik foto's van de kleindochters liet zien.

Heuh, maar uhm...ze zijn donker? 

Op die opmerking, komend uit de mond van iemand die dat zelf ook is qua huidskleur maar ook altijd op die van mijn huidskleur, antwoord ik graag dat ik ze eerst dubbelgebakken heb. Of elke dag onder de hoogtezon. En een spoelinkje in het vele haar uiteraard. Gekleurde contactlenzen niet te vergeten. 

Dat breekt het ijs, maar geeft me ook aan dat vooroordelen bij iedereen leven (ook bij mij dus). Je ziet er op een bepaalde manier uit, dus je zal dan ook wel bepaalde denkbeelden hebben. Of je gedragen als die 'groep'. 

Mijn ex-man leerde me trouwens dat in zijn land ook volop gediscrimineerd werd op uiterlijk. Heel donker, bijna blauw zei hij, werd minder mooi en goed gevonden. Koloniale erfenis, maar nog steeds zijn er middeltjes op de markt en die worden nog steeds gebruikt om die huidskleur te bleken. 

Ik voelde me nogal abnormaal toen oude omaatjes me daar over mijn armen wreven en uitriepen dat ik mooi was. Mooi door mijn huidskleur? Misschien had ik wel een kutkarakter?!

Feestdagen voorbij, dus tijd om weer normaal te doen. Wat dat dan ook is. Mijn Kerstster haal ik rond 6 januari weg. Nog even wat Licht in deze donkere dagen. 

Eerste rondje financiële administratie bijwerken alweer gedaan. Nu snap ik maar al te goed dat die 'rust' van een vast contract bij wijze van spreke morgen ook weer over kan zijn. Mijn werkgever is van naam gewijzigd. Altijd een veeg teken en waar is dat goed voor. Dat we de oude naam en reputatie maar snel vergeten? Oude wijn in nieuwe zakken? 

Arbeidsplezier, weten dat je op je plek zit, dat moet ik toch echt zelf creëren. En gewoon 'normaal' plezier buiten werktijden om. 

Toch nog even een uurtje aan mijn werk besteed. Ik word heel onrustig van geen overzicht hebben. Zaken die half zijn gedaan. Of helemaal niet. En wil dus niet op mijn werkdag voor verrassingen komen te staan. Wel even onthouden dat uurtje weer ergens te compenseren.

Was ongedurig, kon het niet opbrengen om bij de supermarkt in de rij bij de lege flessen automaat te gaan staan. Veel mensen met 2 volle grote shoppers en dan telkens een piepje horen als de fles toch niet geaccepteerd werd. La maar! Ik doe dat wel een andere keer. Zo geen zin an.

Dus niets leuks of ontspannens gedaan. Oh ja, dat is al vrij normaal. Tijd om eens abnormaal te gaan doen.

Even mijn breiwerk erbij pakken. En mindful breien. Ook fijn dat programma Boedha in de Polder, met dank aan Helene voor de tip! 

Wat het betekent om vader te zijn als je eigen vader nogal afwezig was. Mooi. En helemaal ontroerend was die onderwijzer. 

En hierdoor toch ontspannen de avond in. En een heerlijk warme kop thee.

Hoe doen jullie dat?