Huisdier of niet; kies verstandig

Op de vraag wat ik zelf echt zou willen als ik niet al mijn argumenten,  zoals daar zijn: - mijn kinderen zijn allergisch voor katten, -ik heb geen budget voor een huisdier en al helemaal niet voor de dierenarts, dus kan ik niet goed genoeg zorgen voor een dier, wat ik wel belangrijk vind, oh ja..hondenbelasting, ook al niet betaalbaar, - altijd oppas nodig als je ergens heen moet (alsof ik dagelijks ergens heen moet hahah! - uit de kast hoefde te halen, maar gewoon alleen maar mijzelf zag met dat huisdier.

Nogal egocentrisch; dat beestje moest zich dus maar aan mijn behoeftes aanpassen. Ik wil iets te knuffelen hebben want niemand knuffelt mij, dus kom maar door kat/hond/ezel/varaan etc.

Toch betrapte ik me erop dat ik op straat keek naar de type honden die er voorbij kwamen. En de honden die ik al kende van vrienden. De hond van man (wilde bijna schrijven 'bijt Hond)met Hond. De hond (een klassieke teckel, zo'n Takkie) van een tante van mijn vader. De hond van mijn overgrootmoeder (ja echt...dat zijn herinneringen van ruim vijftig jaar terug), een boxer die altijd leek te kwijlen als hij je boven aan de trap van het bovenhuis stond op te wachten. Hond van een lieve blogster, de honden van een lieve Freundin.

Allemaal leuk, maar toch kom ik altijd weer terug op het aspect dat ik verantwoordelijk ben voor een goed leven voor zo'n dier. Goed voedsel, goede zorg etc. Van Man met Hond zag ik van dichtbij hoe hij zelf bijna in elkaar klapte van de stress toen zijn hond een operatie nodig had door een ongeluk en hij de kosten hiervan niet kon dragen. Eigenlijk kon hij zich uberhaupt geen hond veroorloven, maar gelukkig had hij groene vingers. Hij gaf mij meerdere malen aan dat juist zijn hond hem zin in leven gaf. De reden om wel op te staan, om naar buiten te moeten. En de liefde van de hond die onvoorwaardelijk was. Nooit teleurstelde. Achteraf gezien nogal triest omdat hij ook nog een volwassen kind had en een kleinkind. Maar die stelden dus kennelijk teleur in de liefde.

Katten vind ik ook heerlijk. Heb nog steeds een kras op mijn hand van een kat die ik met mijn huisgenoot had en waarschijnlijk te vroeg uit het nest was gehaald en je opeens aanvloog. Lekker met zijn klauwtjes richting je ogen. Of een dikke haal op je armen, handen, benen. Toen dachten we eigenlijk helemaal niet na of we geld hadden voor een dierenartsbezoek, maar vonden het gewoon leuk een kat. En dus kwam er een kat. En kochten we bij de visboer een wijtinkje, voor de kat. De goedkoopste vis toen.

Toen mijn kinderen jong waren en ik met ze alleen woonde, kwam er een hamster. En nog een hamster, en nog eentje. Want die diertjes leven niet zo lang. Altijd weer verdriet als het beestje op apegapen lag. Maarten van Rossem zei van de week het al in De Slimste Mens, dat als je kinderen bekend wil laten maken met de Dood je een Rat (of een ander klein knaagdier) moet nemen. Die leven niet zo lang.

En een vis, maar dat vonden we allemaal nogal saai. Door de allergie werd er niet aan honden of katten gedacht. En allergie betekent dat zodra ze in een omgeving waren met katten, ze allebei opeens Aziatisch leken, met van die oogjes zoals De Luizenmoeder al zei. Zodra we in de trein richting huis zaten, slonk de zwelling weer. Want mijn moeder had opeens 4 katten in huis. Aanlopers en/of afdankers. En die kregen zoveel liefde en aandacht dat ik stilletjes wel eens wilde dat ik een kat was.

De andere oma van mijn kleindochter heeft een kat. Dus kleindochter leert gelukkig ook hoe leuk het is om huisdieren te hebben. En hoe je met dieren omgaat.

Had nog even kort wel een muis, maar die heb ik vermoord. Dus ook kennelijk nogal selectief in wat ik huisdier noem of niet. En wie mijn onvoorwaardelijke liefde dan wel of niet mag krijgen.

Nee; voorlopig geen huisdieren en extra verantwoordelijkheid die ik niet kan dragen. Gelukkig komen er in mijn tuin dagelijks een aantal vaste buurtkatten een rondje doen (ik roep altijd dat ze aan alles mogen snuffelen, maar niet mogen poepen in mijn tuin!) en dan vragen ze wanneer het Kattenkruid weer bloeit, dus even aaien kan ik dan zo ook.

Zag een aantal vogels in de tuin die ik niet herkende dus maar de app van de Vogelbescherming op mijn telefoon gezet. Bleek het gewoon om een paartje ordinaire vinken te gaan. Gelukkig geen Blinde Vinken.

Of deden die ook mee aan die Bird Box challenge?