Alle muziek-herinneringen uit de jaren 70 en 80 kwamen weer moeiteloos terug. Maar ook hoe ik in het huis van de vriendin veel muziek van haar hoorde. Andere bladen las dan een Margriet. De Ebony!
Leuk om iets te hebben om naar uit te kijken en we spraken af op een plek voor ons allebei makkelijk te bereiken. Zij kwam uit haar werk. Ik niet.
Wat een geweldig concert was het. Dat kwam ook omdat Giovanca haar eigen verhaal erdoor weefde maar ook het verhaal van de jaren zestig en ongelijkheid en bovendien vertelde dat ze die avond een thuiswedstrijd speelde want ze was hier opgegroeid. En dat haar moeder in de zaal zat. Veel zwaaien, applaus, gejuich en aanmoediging, meedansen. Dat merkte je in haar uitvoering. Nog meer passie. Lijkt me zo bijzonder om je dochter op het podium te zien optreden. Sprak haar moeder na afloop nog even aan, want vond het verhaal van haar dochter zo mooi. Net als haar optreden.
Goede backing-groep, fijne muzikanten, lekkere feedback uit de zaal en die Diana...heel veel zat er nog in mijn hoofd van haar liedjes. En wat er toen die tijd in mijn leven speelde. En in het leven van mijn vriendin.
Dat ik pas vanochtend de gang in rolde, dat hinderde niet. Had geen dringende afspraken. Geweldig dat ik dit mocht meemaken.
4 opmerkingen:
"Vanochtend de gang inrolde...." klinkt geweldig!
Wat geweldig zeg en ja dat brengt heel veel herinneringen. Dat doet nuziek soms
leuk, dat is een concert daar had ik ook nog wel 2 dagen hoofdpijn voor over :-)
Dat klinkt als een heel leuk uitje.
Een reactie posten