De verknipte gast

Was het opeens zat. Mijn haar en hoe het viel. Nu heb ik best wel veel geduld met mijn haar, want ik was voor het laatst eind 2019 naar de kapper geweest zag ik in mijn administratie. Oeps.

Nu kies ik heel bewust voor een coupe die kan uitgroeien en dan nog steeds wel ok is (al denk ik dat een kapper daar anders over denkt; die ziet mij het liefst elke 6 a 8 weken in zijn stoel). En toen kwam Corona natuurlijk, waar niemand naar de kapper kon, maar dat was wel het allerlaatste waar ik me druk over maakte.

De zomer kwam. Als het warm is of ik werk in de tuin, dan steek ik het graag op met een grote klip. Makkelijk, geen haar in mijn gezicht en ook corona-proof, want je zit niet steeds aan je gezicht om haren weg te strijken.

En in de nacht in een opgeknoedeld staartje, tegen zweethoofden. 

Het scheelt natuurlijk ook dat ik bewust ervoor heb gekozen mijn haar niet meer te kleuren of blonderen of iets. Dat kleuren, om te verstoppen dat ik grijze haren kreeg, deed ik sowieso thuis, maar daar ben ik een jaartje of twee geleden mee gestopt. Laat maar komen dan, die grijze haren. Maar ze komen niet overal te voorschijn, maar aan de voorkant vooral, bij mijn slapen. Van achteren gezien lijk ik nog een jonge vrouw hahah! 

En dan nu die drang. Bijna komisch. Maar wellicht krijgen we te horen dat straks de kappers ook weer dicht moeten, dus dan kan ik beter van mijn stemming en de tijd gebruik maken om nu te gaan. Niet meer spontaan langslopen en wachten, maar op afspraak. En mijn kappers-potje zat al vanaf begin dit jaar vol, dus dat was ook geen bezwaar. 

Heel fijn. Liep allemaal gesmeerd. Kreeg een mondkapje aangereikt nadat ik mijn handen had ontsmet en de kapster droeg ook een mondkapje. Had ze ook in mijn tas meegenomen van thuis, want je weet maar nooit. Omdat het op afspraak ging zat de zaak nu niet al te vol. Genoeg ruimte om afstand te kunnen bewaren. Niemand in de wachtruimte.

Fijn dat er even iemand met me aan het rommelen was. Mijn hoofd aanraakte. Me aanraakte uberhaupt, want dat dieet waardoor je huidhonger krijgt bevalt voor geen meter. 

Vooral prettig als je daarna door het winkelcentrum huppelt en je haar ook en denkt dat iedereen ziet dat je 'geweest' bent. Niets overbodigs gekocht, alleen vitamine C in de aanbieding. Maar die winkel daar voel ik me niet zo senang. Te vol, te klein en dus weer snel eruit. Wilde eigenlijk wel weer naar huis. Nogal zinloos om te gaan shoppen. 

Toch maakte ik nog een omweg en die was heel fijn. Langs de schapen op de dijk en dan 'het bos' in. De herfst kunnen ruiken en toch zonder jas op de fiets kunnen fietsen. Blij dat ik dat dan hier kan delen, want jemig...kreeg wel een beetje Remi gevoel. Eventjes maar hoor. Laat het maar gewoon weer voorbij waaien.

Had gisteren al een lekker prutje gemaakt met vegetarische blokjes en groente. In het kader van eet eerst de diepvries leeg. Dus had al een week geen boodschappen gehaald. En vooruit; ook omdat me dat budgettechnisch goed uitkwam. Blokjes nog gemarineerd eerst. Dus prutje stond al klaar in de koelkast. Niets koken; alleen opwarmen gisteren.

Oh...bedenk nu dat kapper blij was dat ik een mondkapje op had. Er zat aardig wat knoflook in het prutje!