Vond ik toch een eikel in mijn tuin. Half afgekloven, dus ik denk dat een vogel 'm verloren heeft onderweg. En ik had nog zo gezegd: GEEN eikels!
Nou ja, gelukkig kon ik heerlijk mijn postzegeltje gras maaien, wat snoeien aan de kolommen met klimop en genieten van het feit dat ik genoeg opslagruimte heb om wat grote zaken, nodig voor de nieuwe toekomst van iemand, op te slaan.
Een toekomst die met het opslaan van gekregen keukenapparatuur wel wat 'echter' lijkt te worden. Helaas.
Keek gisteren ook naar de Toscaanse F1, maar Verstappen zijn auto eindigde al heel snel in het grind. Een trucje wat zijn vader ook vaak deed. Maar nu kwam het omdat een collega hem aantikte.
Op Netflix keek ik ondertussen naar een serie over opruimen, maar dan opruimen tot in perfectie, met doorzichtige manden, rekken, op kleur, met labels etc etc. Mensen die hun boeken op kleur zetten. Omdat dit leuk staat. Zo niet mijn ding. Maar wel grappig om even in die wereld te duiken en te weten dat ik van andere dingen gelukkig word. Alhoewel ik wel weke knieën krijg bij de doorzichtige boxen van Ikea, waar ik het liefst alles in mijn hobbykamer/opslagruimte in zou willen opruimen. Op alfabet en kleur. Toch anaalgefixeerd dus.
Kleren die net niet passen (één maat te klein of te groot) die noem je ambitieuze rokjes/broeken/etc. Kleren die je al had voor je kinderen kreeg, mag je weggeven.
Waar ruim je nou vervelende herinneringen op? In een grote ondoorzichtige doos. Zwart? Met prikkeldraad eromheen?
Jullie een ideetje?
7 opmerkingen:
Nee hoor, er af en toe naar kijken en jezelf feliciteren dat je dat achter je hebt kunnen laten!
Ik heb gemerkt dat verbranden erg goed werkt; als je niets fysiek hebt om te verbranden, kun je misschien iets symbolisch pakken, of het opschrijven en dan dat verhaal verbranden.
Ha Cellie,
lijkt me wel een leuk programma, om een keertje naar te kijken.
Zag Rees Witherspoon voorbijkomen en nog een paar van eh... The Good Girls of was het Women??
Nou ja... leuk om te zien hoe het een zooi kan zijn bij iemand en hoe dat dan opgeruimd wordt.
Hier is het over het algemeen opgeruimd. Kwestie van bijhouden.
Maar vervelende herinneringen?
Dat is bere-moeilijk. Ik ben gelukkig nogal vergeetachtig.
Heerlijk!
Groetjes van Marlou
.
Kon je die herinneringen maar onderspitten. Had de tuin er nog compost van
Tja die herinneringen, geloof mij met mijn ervaring van hulpverleners achter de rug, ze zeggen allemaal loslaten en achter je laten maar ze zeggen nooit hoe je dat moet doen. Ben wel zo blij dat ik mijn moeder alles heb kunnen vergeven want dan komen de mooie dingen tevoorschijn.
En zelfs de dood van pa heeft mij niet verlost en mocht ik het vergeten dan komt hij weer in mijn dromen zo een 4 keer in de week.
Ach veel mensen krijgen Alzheimer, laten we daar op wachten.
Vervelende herinnneringen met spullen keihard in de kliko kletteren! Kon je dat ook maar met mentale herinneringen ook doen! Wat ik soms kijk om mezelf te motiveren om op te ruimen zijn hoe schoon is je huis of programma over hoarders. Tegenwoordig probeer ik ook 1 ding erin twee eruit, nu ook weer een tas ingepakt voor de Emaus stichting, en een klein tasje voor de textielbak. Beetje bij beetje ruim ik steeds meer uit. Probeer ook een kastje of plank per weekend te doen!
Boeken op kleur zetten vind ik ook altijd erg bijzonder. Ik snap wel de gedachte dat het een rustiger beeld geeft, maar hoe vind je dan ooit nog een boek terug?!
Een reactie posten