Heb een vrij kleine garderobe. En nu ik weer werk en af en toe onder de mensen kom, is het prettig dat ik wat variatie heb. Iedere keer een andere sjaal om is een manier. Afwisselen met oorbellen. Al denk ik zelf dat niemand daarop (wat heb ze aan?) let, behalve ikzelf. Kocht december vorige jaar een jeans. Had nog een zwarte. En een broek die als ik kritisch kijk eigenlijk voor thuiswerken prima is, maar voor extern net wat te sleets is. En te groot. Dus 3 broeken voor het winter- en voorjaarsseizoen. Dat is niet veel. Daar mag er zeker eentje bij. Doe eens gek; misschien wel twee.
Voor de zomer heb ik een donkerblauwe linnen broek, een witte (die is al 22 jaar oud) linnen, eentje die ik in de zomer in de opruiming kocht, ook van luchtige stof maar wel Duitse kwaliteit. Maar dat is het dan wel. En wat bermuda's maar die zijn dus echt niet voor de werkvloer geschikt (vind ik zelf).
Dus ook daarover nadenken. Dat werken ook betekent dat je meer geld aan kleding uitgeeft. Misschien kan ik wel representatiekostenvergoeding onderhandelen. Al hoorde ik het verhaal dat men mijn wellicht voorganger ooit ook in een nylon pak wilde hijsen, zo'n pak waar je zo lekker de hele dag in loopt te zweten en je bijna tegemoet glimt. Dat komt dan uit de koker van een wethouder (Hekking type denk ik); dat ideetje.
Als je dan snapt dat veel wethouders doorstoten naar de landelijke politiek, dan snap je wel waar de wereldvreemdheid vandaan komt.
Opvallend in onderstaand filmpje is dat beide soorten brillen weer helemaal In de mode zijn. Gordon heeft zijn bril van de Burgemeester geleend en de wethouder-bril zie ik ook veel te vaak.
Vandaag vrij; Hemelvaartsdag. De zon schijnt in de tuin en ik ga straks het gras even maaien. Over die ontwikkelingen op mijn werk, daar mis ik heel erg feedback van collega's. Die zie ik nauwelijks. Iedereen zit een beetje in zijn eigen bubbel. Als ik naar kantoor kom, voelt het als een duiventil. De ene keer zit er weer een compleet andere bezetting dan de andere en niemand die mij 'kent'. Dus doe ik mijn best om wel iets van sfeer te creëren. Kijk op de interne online kalender en feliciteer collega's die een jubileum vieren of jarig zijn. Mailtje sturen is zo gepiept en verstevigt de band.
Maar ik mis inderdaad het even slap OH-en in de ochtend. Iedereen schijnt superdruk te zijn, met zonder uitzondering het bordje druk druk druk druk online. En ik weet niet hoe het 'normaal' is, want dat heb ik hier nog nooit meegemaakt. En ik heb bovendien een functie die ook nog eens nieuw is. Dus kon ook niemand om raad vragen. Of kijken hoe ik het niet wil. Er lag geen handboek soldaat. Pionieren dus. Kan ik goed, veel ervaring mee in het verleden en vind ik ook nog leuk.
En toch vind ik dat thuiswerken wel heel erg prettig - als afwisseling. Dat het kan. Soms. Vooral geen reistijd, want die komt bij het 'oude normaal' weer terug en ik weet nog hoe druk de bussen altijd waren, want zeer populaire lijn (stopt bij onderwijsinstituten). En de trein idem.
Veel dus om over te onderhandelen. En ik weet dat ik daar goed in ben. Ook al lijk ik misschien een zacht ei hier. (Dat is misschien wel de basis van mijn succes; dat mensen niet doorhebben dat ik ook keihard kan onderhandelen en goed snap hoe het spel gespeeld wordt). Heb jarenlang in een commerciële wereld gewerkt. Onderhandelingen met grote bedrijven gevoerd en gewonnen van de concurrent. Miljoenencontracten.
Kopje koffie erbij en genieten van een zonnige Hemelvaartsdag en Suikerfeest (al kan het zijn dat dit voor sommigen pas morgen begint). En dat ik vrij ben vandaag. Even niks. Al weet ik dat sommigen zouden zeggen dat ik al heel lang niks heb of doe. Of het niet zoveel voorstelt, want ik heb niets opgebouwd; geen kasteel voor het nageslacht of die zak met geld.
Maar gelukkig ook geen negatief kapitaal en wel heel liefde voor mijn kinderen en kleinkinderen.
Jullie nog plannen voor vandaag. (Praten met iemand is voor mij al wild hahaha!)
5 opmerkingen:
Als je kapitaal bestaat uit heel veel opgebouwde liefde voor je kinderen en kleinkinderen, heb je iets goed gedaan in je leven. Na een sterfgeval, realiseer ik me des te meer dat de liefde die je voelt voor je naasten het belangrijkste is in het leven. Genoeg geld hebben om zonder zorgen te kunnen leven is prettig, erin zwemmen overbodig.
Ik hoop voor je dat je werk toch beter gaat passen. En dat je in ieder geval een paar dagen thuis mag blijven werken als het allemaal weer verandert.
Je zit goed met je lieve kids en kleindochters en bent daardoor een gelukkig mens!
Ik heb het bed verschoond, een Ommetje gelopen van 45 minuten, buiten zitten lezen. Buiten geluncht. Nu het rooster invoeren voor de PVA vanaf 19 mei maar wsl zit dit monument niet bij de gelukkigen die weer kunnen openen. Dus kan er straks weer een deel uit. Het zij zo. Dus... altijd wel iets te doen! Geniet van de rest van de Hemelvaartdag.
Ik had geen plannen voor vandaag toen ik opstond behalve de gewone dingen aan huishouden en lezen in de Zevende Zus.
Maar in de loop vd ochtend belt mijn oudste vriendin dat ze overnacht hadden in hotel half uur hier vandaan en of we het leuk vonden als ze langs kwamen
We kennen elkaar vanaf 5 jaar en zijn nu 71 en onze moeders zijn ook altijd vriendinnen geweest, dus alle rommel in de kast en heerlijk gelunched en even gewandeld, we zien elkaar minder dan 1x per jaar en bellen 2x per jaar, toch ga je gewoon verder waar we gebleven waren.
Ik kan me goed indenken dat thuiswerken prettig kan zijn. En dat een combinatie thuis-uit heel fijn is
Ach dat opbouwen. Bij je dood neem je het niet mee. Maar je liefde wordt herinnerd.
Een reactie posten