Come fly with me

Geweldig nieuws: mijn zoon heeft een baan als piloot!!

Gisteren hoorde hij dat hij een goede sollicitatie heeft gedaan, goede grading en hij is aangenomen. Echt zo ontzettend blij voor hem. Dit is waar hij vanaf zijn derde al van gedroomd heeft. En nu gaat het dan ook echt gebeuren.

Me so happy!

Minder

Vandaag bij de dieetiste woog ik 20 kg minder dan toen ik begon!! 20 kg minder...Zoveel heb ik er nog niet eerder afgekregen. Ik bleef meestal rond de 10 hangen...dat bleef eraf en kwam er heel langzaam weer aan.

Wat een goed gevoel is dat. 20 kg minder vet! Wel jammer dat het van bovenaf start; eerst een dunner hoofd, dan dunnere schouders, borsten en achterkant rug. Naar mijn gevoel heb ik nog een zeer grote buik en maag. Toch gaan jasjes dicht die eerder alleen open gedragen konden worden, dus dat zal ook wel niet kloppen dat gevoel.

Ben er nog lang niet hoor, maar ik ga ik ben in beweging en er gebeurt eindelijk iets. Interessante informatie gehad over welke voedingsstoffen verslavend zijn waardoor je er juist meer en meer van wil eten, terwijl je weet dat het niet goed voor je is. Maar je lichaam heeft kennelijk die kick van de endorfinen nodig. Die je, doordat je slecht voedsel eet, minder makkelijk zelf aanmaakt.

Merk dat bij stress je minder makkelijk afvalt, wat mijn dieetiste ook bevestigde. Ook dan maakt je lichaam stoffen aan die het moeilijker maken om af te vallen.

Nou heb ik op mijn werk zeer veel stress. Vacature die niet opgevuld is en waar mijn leidinggevende verwacht dat ik iemand inwerk die nog net weet waar de AAN knop van de PC zit. En de voorgangster heeft er een potje van gemaakt. Dingen niet in de administratie gezet, zaken niet opgevolgd. Grote puinzooi, maar door haar charmes hebben de leidinggevende nooit eens gedacht; he....maar waarom zo weinig sales?
Maar ja..goedkope oplossing want de tijdelijke kracht staat nou eenmaal op de loonlijst en anders betalen we hem voor niets doen. Nu houdt hij mij van mijn werk en een andere collega die uit zichzelf ook maar aan het helpen slaat. Dom...want zo ziet de leidinggevende natuurlijk nooit dat dit geen fraaie oplossing is. Ik waarschuw hem voor het effect op mijn werk van dit inwerken, maar of hij daar rekening mee houdt?? Ik denk het niet. Verder had ik deze week dagen met alleen maar overleggen. Van het ene overleg in het andere...aan echt werken kwam ik niet toe. Om gek van te worden.

Een paar weken terug kocht ik voor mijn zoon een outfit voor sollicitaties. Een pak, een overhemd, een riem, een paar schoenen en een stropdas. In een kleur groen die hopenlijk hem volgende week zeer veel geluk brengt. Verder moest hij voor zijn brevet nog wat uurtjes in de simulator vliegen wat nogal kostbaar is. Nou had ik een lijfrente afgekocht die al 10 jaar niets stond te doen en door de administratiekosten steeds minder waard werd en een klein bedrag ontvangen. En dat maar aan hem gegeven. Als hij binnenkort met een groene stropdas werk heeft dan zit dat wel snor.

Het is nu 22.00 uur en ik zit nog achter de werklaptop. Ook te werken. Pfffff...ga toch weekend vieren mensch!

Heuh?

Ja, inderdaad: Heuh. ..de weegschaal gaat langzaam maar zeker naar de 95 kg... Ik kan niet geloven dat ik zo doorzet. Ben ik dat wel; de eeuwige afhaker?

Of ben ik dan toch een doorzetter? Moet ik ook dat (zelfingesleten) imago afleggen.

Heb nog niets nieuws gekocht. Doe het met wat ik nog heb en zo valt het ook niet echt op dat ik toch echt een paar maten slanker ben. Zo maar weer eens een salade maken :)

Ben vandaag vrij, maar de hele ochtend nog allerlei administratieve klussen voor mijn werk gedaan. Omdat ik het gezeik echt meer dan zat ben dat de administratie toch niet helemaal klopt of perfect is. Tsja...had je maar een boekhouder moeten aannemen en geen verkoper. Die hebben in principe altijd hekel aan administratie. En vooral als dat gaat onder hem mom van ...zo moet het en niet: Zo is het handig!

Maar goed, ik heb maar zelden een fijn CRM systeem meegemaakt en ik zit thuis en heb net de was op kunnen hangen, dus wat zeur ik nou.

Als het goed is gaat mijn zoon dit weekend voor het eerst een Boeing 737 landen. In het echt, dus niet in de simulator. Zo ontzettend indrukwekkend. Dat hij dat kan! Dat kleine snotjochie, die eeuwige grapjas.....ook hij is een doorzetter. Niemand geloofde in hem en er waren tijden dat hij ook zelf twijfelde, maar dat brevet geeft toch echt aan dat hij geslaagd is in zijn persoonlijk missie. Nu nog even die megalening afbetalen. hahaha..

Ik denk dat ik hem heb geleerd dat als niemand je gelooft, maar je zelf weet dat je het in je hebt, je juist mag en kan vertrouwen op je eigen kracht. En dat doet hij al een tijd lang. Trouwens...dat zie ik ook terug bij mijn dochter. Die was vanochtend al om 07.00 uur op haar werk, gaat daarna nog even sporten en dan gezellig uit eten met vrienden. En tussendoor nog studeren.

Ooit schreef ik ergens dat ik het idee had dat iedereen mij maar een Loser vond. Geen huwelijk, geen eigen huis, geen grote bankrekening, geen verre reizen. Al mijn broers en zussen schenen het zo voor elkaar te hebben in hun nieuwbouwkoopwoningen, hun 2 auto's, hun dure vakanties en iedere week een andere outfit.

Nu zie ik langzamerhand in dat wat ik heb, geen materiele zaken zijn, maar onmeetbare zaken die me altijd een rijk gevoel zullen geven. Eigen kracht, geloof, hoop en liefde. Ik mag er zijn. Hoe minder plaats mijn lichaam inneemt, hoe beter ik het zie. Ik mag er zijn!

De meeste dromen zijn bedrog...

Ik droomde vanacht over mijn vader. Ik met hem op stap maar was hem onderweg kwijtgeraakt. Ik vroeg nog aan een zus of zij hem had gezien, maar die begreep niet waar ik me ongerust over maakte.

Vandaag kreeg ik een bericht van mijn moeder dat mijn vader (hij heeft al een aantal jaren Alzheimer) een verzorgster had verwond; bewust.  Buiten Alzheimer was hij hiervoor ook nog psychiatrisch patient en had zijn hele leven al problemen met het bedwingen van zijn impulsen (lees woede-aanvallen). Juist die kant van zijn persoonlijkheid was een beetje vergeten, doordat hij door de Alzheimer milder leek te zijn geworden.

Het verbaasde me dan ook niets. Dat er iets met hem was gebeurd en de inhoud van het bericht. Het was me al aangekondigd in mijn droom. Ik ben mijn vader immers al jaren kwijt.  De laatste keer dat ik bij hem was moest ik hem helpen op de wc en de poep van zijn handen wassen. Hij begreep nog wel dat het niet zo goed was - poep op je handen - maar bleef toch maar doorgaan met voelen of alles eruit was..(sorry als het te grafisch is..).

Nou heb ik me voorgenomen om de komende tijd over de winnende combinatie van de Staatsloterij te gaan dromen. Dat lijkt me winstgevender. :)

En tjakkaaa......de -100 kg grens is genomen. Wat zeg ik....97,8 kg schoon aan de haak vanochtend!!!
Ik kijk al met verlangen uit naar de 95 kg grens. Ik taal helemaal niet naar Paaseitjes. Zo heerlijk; want dat was altijd een niet te vermijden snoepcraving. Hele zakken gingen er moeiteloos doorheen.
Ik ben er nog niet...want ik weet dat ik nog steeds kan verlangen naar brokkelige oude kaas..mmmmm..

Maar goed...net weer keurig een kop soep met extra groenten genomen. En dat al 3 maanden lang nu. Gewoon niet meer snaaien.

Was net even in een grote stad (niets te doen; je moet toch iets...hahah) en zag in de grote maten winkel hele leuke dingen. Tegelijkertijd dacht ik: Wat nou grote maten winkel. Daar wil ik eigenlijk NOOOOIT meer iets MOETEN kiezen. Ik wil graag een doorsnee maat en niet XXL of XXXL of maatje 54 (wat nou maatje)... Gewoon door de straat lopen zonder te moeten voelen dat "men"mijn kont wel erg breed vindt. Of mijn buikwel erg zwangerachtig... Gewoon normaal zijn.

Of nee...dat klopt niet. Niet meer opvallen doordat je lichaam niet past bij hoe je je voelt. En waar ik zelf iets aan kan doen. Uiteraard niet door iets wat aangeboren is. Dat hoofd dat zit er nou eenmaal :)

Vrijheid

Vanochtend kwam ik heel toevallig mijn ex-man tegen toen ik op zoek was naar een tweedehands tuintafel bij de Kringloop.

En hij vertelde me dat hij het helemaal gehad had met zijn huidige vrouw. Ja, want ze zat al twee maanden te zeuren dat hij met mij in de auto naar de diploma-uitreiking van onze zoon was geweest. Ze vond het raar dat hij niet in zijn eigen auto was gegaan.

Mmm...als dit echt waar is - en dat weet ik niet want ik hoor alleen zijn kant - dan moet deze vrouw toch echt gaan beseffen dat de reden dat we in één auto reden gewoon economisch was. Buiten dat zaten ook mijn moeder en de vriendin van mijn zoon in diezelfde auto, dus het was nou niet een intiem ritje van 2,5 uur en 2,5 uur terug. En al was hij de laatste man op deze aarde; dan nog zou ik echt never nooit meer iets met hem willen beginnen, doorstarten of herhalen.

Maar wat heerlijk die vrijheid van weten dat ik na dit gesprekje gewoon weer mijns weeg kan gaan en de hele dag kan doen wat ik wil. Want direct kwamen er weer vlagen terug van hoe het was, met die man getrouwd zijn. Mijn persoonlijkheid had ik laten uitgummen. Ik was niemand, alleen maar goed voor een braaf imago van christelijke hardwerkende Nederlandse vrouw, maar op geen enkel punt goed genoeg voor zijn hoge eisen. Niet mooi genoeg, niet slank genoeg, niet leuk genoeg, niet netjes genoeg, niet..

Dat ik dat na toch zo'n 18 jaar gescheiden te zijn van deze man nog haarscherp voel en beleef. Brrr...

Maar wat me totaal niet verbaasde is dat de beste man doodleuk zei dat hij genoeg van het gezeur van zijn huidige vrouw had en erover dacht om weg te gaan. Dat was altijd zijn manier om met problemen om te gaan. Gewoon weggaan.

Weg bij je kinderen
Weg bij je vrouw

Oh nee...dat was ik toen. Maar nu lijkt het erop dat hij nog niets geleerd heeft en er opnieuw een gezin straks zonder vader zit.

Goh, wat ben ik blij dat ik destijds heb ingezien dat ik meer waard was dan niemand te zijn en mijn kinderen recht hadden op een evenwichtige rustige leefomgeving. En ik eruit durfde te stappen. Ik hem heb verlaten en mijn en ons leven naar een beter plan heb getrokken.

Yes I can!

Zo..nu even bonen malen voor een heerlijk kopje koffie.

Imago

Met jonge onervaren managers is mijn ervaring dat ze in het imago geloven wat waarschijnlijk ooit hebben meegekregen van een functie. Ik werk in een functie waar ik veel bij klanten zit en daarvoor een auto van de zaak heb.

Helaas is ons bedrijf niet zo professioneel dat ik een goede backoffice heb, dus ik moet en mijn eigen klanten vinden, zoeken en creeeren, mijn offertes uitwerken en al die potentiele klanten bezoeken. Vooral dat bedenken aan wie ik onze business kan verkopen is zeer tijdrovend. Het is geen dozenschuiverij wat mijn bedrijf doet, maar maatwerk en dan ook nog op een hoog niveau. Dus zorgvuldig met die klanten omgaan dus.

De manager had mij ooit in een onbewaakt ogenblik laten weten dat hij dacht dat accountmanager de hele dag in hun dure bolide bij klanten zaten en eigenlijk nooit op kantoor waren te vinden. Dat zag hij te weinig bij mij. Ik was in zijn ervaren mening teveel op kantoor.

Dream on jongen! Wie zorgt er voor het vullen van de database, het maken van de offertes, het nabellen van die offertes en het bijwerken van ons crm systeem?? Ik heb geen dure secretaresse noch assistente.

Maar goed; hij wil mij graag zo min mogelijk zien....en dus zorg ik ervoor dat ik elke dag op pad ben. En aangezien we selectief aan het Nieuwe Werken doen, heb ik vandaag, in de zon, aan het Nieuwe werken gedaan. Druk druk druk....en oh...ze zal wel weer druk in haar dure bolide naar klanten zijn. Heeul goed.

Een collega van mij is uitermate bedreven in het opwerpen van imagostof. Ze dendert op haar zwaargewicht (waarom zou ze anders zo stampen) hakken door het kantoor en altijd met papieren in haar hand, Truus de Mier imiterend. Tuttututuut...Zo druk.
In feite heeft ze in de paar maanden dat ze (tijdelijk) bij ons werkt 3 afspraken bij klanten gehad. De rest is netwerken, bla bla en qua omzet komt er ook niet veel vandaan. Hoe is het dan mogelijk dat zij Geweldig wordt gevonden. Is het omdat ze die mannen om haar vinger windt? Ze verblindt zijn en gewoon niet de cijfers checken. Of graag naar bla bla luisteren. Naar pro actieve praat, naar marktpenetratie etc etc...

Jaloers? Ja..natuurlijk. Ik ben het zat om iedere keer van die jonge manager te horen dat ik toch echt minimaal elke dag een afspraak moet hebben en hoe meer ik de deur uit ben hoe beter terwijl ik 80% van de omzet binnenbreng. Daar wil ik nu wel eens de vruchten van plukken.

Uit protest heb ik dus, na een afspraak, niet mijn bolide weer naar kantoor gereden, maar naar het dichtsbijzijnde zonovergoten terras. Daar dus zitten werken (zo braaf ben ik dan weer wel) en genoten van de zon. En druk druk druk natuurlijk.

Dat moet je dan de volgende dag luidkeels melden en traject bla bla ziet er goed uit en traject bla blie gaat ook voorspoedig.

Het zint mij helemaal niet; dat doen alsof. Ik werk liever gewoon hard en wordt op mijn resultaten en inzet beoordeeld. Helaas gaat die regel niet op. Imago dear, denk aan je imago.

Het is altijd lente in de ogen van de..

Lente!!

Zo voelt het wel vandaag. Heb heerlijk koffie gedronken in de tuin, krantje erbij..wat rommelen in de tuin. Wat geweldig. En dan ook nog gezwommen in de ochtend (helaas niet in het zwembad in mijn tuin, maar in het gemeentelijke bad), maar tsjonge...weinig reden tot klagen toch??

Hoorde vandaag een professor in de wetenschap Geluk zeggen dat geluk = the others. Oftewel; het kunnen delen van geluk.

Daar heb je geen extra inkomen voor nodig, wel mensen.

Nou mensen; hierbij deel ik mijn bovenstaande geluksgevoel. (Moet ik niet naar mijn saldo kijken...daar word ik niet gelukkig van, maar als dat alles is..).

En geluk is ook wakker worden met een droom nog vers in je hoofd. Een man die in mijn bed lag en me een veilig en geliefd gevoel gaf. Het is lang geleden dat ik daaraan toegaf. Die behoefte. Dat ik graag onderdeel van een paar wil zijn en niet altijd dat label Gescheiden vrouw wil blijven dragen. Happy single mom?? Soms...vaak, regelmatig, maar ook vaak missen dat er iemand voor mij is. Iemand die zegt: Joh...maak je niet zo druk om dat gekonkel op je werk. Kom even zitten; heb voor je gekookt, boodschappen gedaan..Relax!

En geluk is ook op de weegschaal staan en zien dat ik nog precies 1 kg moet afvallen om onder de magische 100 kg grens te komen.

Geweldig!!

Het gaat volgens plan. Niet te geloven dat ik uberhaupt een plan volg!  :)