I'm blue-ish of grijs

Gisteren een tas met spullen naar de Kringloop gebracht die al een tijdje in de voorraadkast lag. Totdat hij vol zat. Maar ja....weg is maar weg. En dat stimuleert weer tot nog beter kijken of er zaken zijn waar ik iemand anders blij mee kan maken.

Mijn baas, die van die Ferrari, is verleden maand verhuisd. Vertelde zijn partner dat ze heel veel spullen via Marktplaats konden verkopen. Dacht ik heel even...tsja...weggeven is iets wat natuurlijk niet zo in hun natuur zit. Geld verdienen wel. Dat zal ook wel de reden zijn dat ik nooit een materieel rijk mens zal worden. Of ik ben er te simpel voor of te onberekenend. Of gewoon te lui. Ik denk vooral dat laatste eerlijk gezegd.

Daarna nog even kijken - ik kon mezelf niet langer bedwingen hahah - in een babyspullenwinkel. Gelukkig wel met Sale, maar ooooooooooh...wat schattig, leuk en vooral overbodig allemaal. En wat zijn babykleren uitermate truttig geworden. Of blauw. Of roze. Meer smaken zijn er bijna niet.

Niet gezellige felle kleurtjes, maar allemaal poezelig en snoezelig. Of nog erger...een babykinderwagen met glitters!! Echt! En opeens hebben moeders heule GROOOOOOOOOTE babytassen nodig.

Deed me denken aan een scene uit Absolutely Fabulous, waarin een voorheen supertrendy stel - alles minimalistisch en wit, nu de auto uit rolde met Grote tassen voor baby, alles voor baby en alleen maar over baby kunnen praten...uiteraard in hysterische Ab Fab stijl.

Gelukkig vond ik nog een stoer gestreept grijs/wit ieniemienie truitje. Met lange mouwtjes, want kleinkind wordt ergens in de winter geboren.

Daarna bij een winkel naar binnen gestapt om even te kijken naar het assortiment. Veranderd van naam, hetzelfde assortiment gelukkig en daar kon ik 2 zakken gezonde zaden kopen voor de prijs van 1. Ook daar heel veel verwenzaken. Theetjes, cremetjes....maar ja...laat ik het maar bij lijnzaad houden. Gezond door de havermout. En voor het budget.

Daarna nog maar even door het bos gefietst, als een Bor de Wolf alleeeeeenig. Het was niet koud, maar geen zon te zien en toch was het heerlijk om 2 jongetjes met hun surfplank simpelweg te zien genieten van het meertje in het bos. Of een hond die lekker door het water sprong. Wat zou ik graag lekker willen zwemmen. Onbezorgd. Onbevreesd. Onbesuisd. Onbekeken. Onbedekt.

Vanochtend was het hier loodgrijs de lucht. Loodgrijs, tin-grijs...grijs grijs meer dan 50 tinten grijs. Nu breekt de lucht een beetje open. Goed voor de was. En voor mijn humeur. Toch vreemd dat mijn humeur beter wordt naarmate de lucht blauwer is.  Minder blues met blauw.

Ondertussen vanmiddag van binnen naar buiten en toen ik binnen was zag ik Max Verstappen no. 3 worden in de GP Duitsland. Goede prestatie op zijn supersofts.

En de zon brak een beetje door eind van de middag. Ook fijn.

Hoppa de was weer gratis gedroogd, kan allemaal weer in de kast en nog even een rondje fietsen. Wat me trouwens vandaag helemaal opviel; hele kuddes mensen (nou vooruit bijna iedereen) lopen met zijn/haar smartphone in de hand door het bos te banjeren, zien niets, behalve t schermpje en zijn kennelijk op zoek naar Pokemon figuren. Zo kom je wel buiten, maar of je ervan geniet is vers II.

Het ziet er wel apart uit vind ik.

En dan is de zondag alweer bijna voorbij.

Morgen kan ik weer volop praten. De hele dag hetzelfde.

Dont' ask what your country can do for you..

Had ik net mijn burgerplicht gedaan en het oude glas en papier apart weggegooid, zag ik een oudere man op de grond liggen naast zijn rollator.

Snel naar hem toe en gelukkig zagen anderen hem ook en deden ook wat. Meneer opgeraapt en hij was er nogal laconiek onder. Hij viel wel vaker zei hij. En gelukkig kon hij weer op zijn benen staan en zo te zien niets gebroken.

Wat lijkt me dat rot. Dat je gevallen bent en niet zelf overeind meer kan komen.

Leek me ook een aardige les van boven. Zeik niet; jij KAN nog lopen, overeind komen en nog genoeg tijd over om te zeuren dat je zo'n heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel zwaar leven hebt.

Ga nou eens naar die vijfde versnelling! Wees een Max Verstappen!

En dan nog even dit meekrijgen:

Extra beveiliging hier om de hoek

Laten we het maar klein houden vandaag en dankbaar en blij zijn dat ik gewoon nog koffie kan maken in mijn eigen keuken, dat in vrede op mag drinken achter mijn laptopje en mag genieten van het feit dat ik eind van het jaar een generatie opschuif.

Vroem vroem!!!!!!!

Slapen zwijmel

Slecht geslapen, maar me wel voorgenomen om op tijd op te staan om de dag niet helemaal te verslapen.

Niet dat er 100.000 plannen staan. Niks eigenlijk, maar wie weet krijg ik wel inspiratie om iets leuks te zien, doen of weet ik veel. Of gewoon niks. Boodschappen doen en dat is het.

Dus maar even zoeken naar iets met Slapen in de titel.

Leukerd; mooi om te zien hoe die ukelele wordt gemaakt en ik hou van het kleine van de toon van de muziek. Mijn moeder speelde vroeger dat instrument, begin en midden jaren 60. Maar daarna hing het alleen nog maar voor de sier aan de muur. Jammer dat mijn ouders nooit stimuleerden dat hun kinderen ook muziek gingen spelen. Verder dan de blokfluit ben ik nooit gekomen. En ik had een hekel aan de verplichte blokfluitlessen na schooltijd. Maar ja...dan kon je wel noten lezen.  Joehoe!!

En verder dacht ik vanochtend ook nog aan:

Had ik wel zin, maar was niet echt uitgeslapen. Dus schop onder de kont en douchen en aankleden en zo maar met bejaardenboodschappenkarretje oud papier weggooien, glas in de glasbak en eens kijken wat ik kan kopen met mijn huishoudbudget.

Zou iedere weekend wel iets 'leuks' willen hebben om naar uit te kijken, maar dat moet ik wel zelf verzinnen. 

Nou; eerst maar eens op avontuur naar de supermarkt. Gelukkig regent het niet, dus dat scheelt. Kom op: blijf kijken naar de goede en mooie dingen (oh ja...een stokroos gaat einnnnnnnnnnnnndelijk bloeien!!, meer formaat stokroosje). 

Onbeschreven blad, Ad

Althans, zonder tatoeages. Heden ten dage een unicum. Vrijwel iedere middelbare man/vrouw/vinex bewoner heeft er wel een, of twee of drie of vooruit de hele arm (tot aan waar het overhemd opgerold op het werk wordt) vol.

Zo uniek.
Zo apart.
Zo helemaal van deze tijd.

Was je 30 jaar geleden nog werkelijk uniek ermee, nu ben je kennelijk uniek als je niks hebt. En ben je 25 en zonder tatoeage, dan ben je kennelijk ook een uitzondering. Ik zie overal alleen maar jongere dames en heren met volgeschreven armen (en soms ook benen - lijkt me mooie camouflage voor spataders!).

Ik hoor dan altijd de stem van David Attenborough die in een reportage 2000 jaar na nu deze mode uitlegt aan aardbewoners die dit gebruik niet (meer) kennen.

"Kennelijk was het vermogen om de namen van kinderen of partners te onthouden zeer gering en daarom schreef men die op hun arm. Met watervaste inkt. Een bijzondere gewoonte uit die tijd".


 

Schaam me over mijn vooroordeel

Dat ik gisteren na mijn werk de bus instapte, een donkere man in het Engels aan de buschauffeur een kaartje hoorde kopen. Dat ik naar hem keek en me even verwonderde over zijn zware rugzak en me nog meer verwonderde over mijn schaamtevolle gedachtenreeks.

Naar het vliegveld?
Met die rugtas?
Verder niks?
Zit hij wel rustig?
Hoe kijkt hij?
Zweet hij?
Zit er misschien een bom in die tas?
Jemig...mensch....denk je dat nou echt?????????
Hoe durf JIJ dat te denken?
Nou weet je ook direct hoe de wereld tegen je kinderen aankijkt?

De rest van de reis me geschaamd over deze veroordeling. En dat ik me liet meeslepen door domme angst.

Gelukkig regende het, dus kon ik het schaamtegevoel door het hemelwater laten wegspoelen.

Zoek de zon op: da's fijn Madeleine

Vorige week trok ik het niet zo goed op en met mijn werk en ik keek op de weersverwachtingen en zag dat het vandaag ook een zonnige dag zou kunnen worden. Let vooral op het gebruik van de werkwoorden. Dus vandaag niet naar mijn werk en vrij genomen. Leek me fijn, een lang weekend. En ja, volgende maand dan maar wat minder inkomen. Opladen is me ook wat waard.

Wilde vanochtend mijn was buiten hangen, maar zag dat het regende. Regen!! Dat hadden we niet afgesproken. De rest van de plannen vielen ook een beetje in het water daardoor.

Dan maar binnen hangen die was en de ramen lekker tegen elkaar open.

Ondanks dat ik uiteindelijk niet ergens heen ben geweest, toch wel een voldaan gevoel over vandaag.

2 broeken ingekort
1 broek  taille aangepast
1 werkrokje van mijn dochter verbouwd tot zwangerschaps-werkrok

De laatste broek was nog eigenlijk op de valreep, ik droeg 'm namelijk al maar stoorde me eraan dat hij net een tikkie te lang was. Wel een K (Korte Benen) maat. En ook al gewassen. 

Dus hoppa, naaimachine weer gepakt, garen erbij gezocht en omzomen maar.  En ik moet zeggen; het is  1,1 cm verschil, maar staat direct beter. En voelt ook beter, niet meer dat gesleep.

Van de week zag ik in de bus een vrouw zitten met een omgezoomde broek door middel van nietjes. Tsja...is ook een methode al lijkt me het niet echt lekker voelen die nietjes. Niet hoor.

La maar gaan Sjaan!

Gisteren en vandaag gewerkt aan het opruimen van donkere gevoelens door te doen alsof ik met vakantie ben, nou ja...aan het lichter maken van die gevoelens, want ze mogen er wel zijn. Niemand is altijd optimist, behalve meneer Ratelband.

Altijd tjakkaaaaa

Dus een lekkere stapel boeken uit de bieb gehaald en even langs de markt gefietst en daarna weer naar huis, onder de parasol (pffff...warm al) een Cafe au (soja)lait en een Spakenburgse croissant. Niet verantwoord, maar geeft wel een vakantiegevoel.

Wilde nog even op de markt in de grote stad kijken naar elastiek voor project voor dochter, dus hoppa, even op de fiets naar de bushalte en in de bus (kost niks extra want werkabonnement, maar dan moet je wel in de juiste bussen stappen, ander gaat het nog van je OV-tegoed af! ) en richting stad. Zag op de fiets nog een appetijtelijke herenkont in een zeer strak, beetje doorzichtige (vast al een oudje) wielrennersbroekje. Altijd goed voor het zomergevoel.

Op de markt ontbraken een aantal kramen en precies ook de kraam met ritsen, knopen, elastiek en dat soort zaken. Nou ja....dan maar weer richting huis. Wel heel druk in de stad, toeristen en alle terrasjes vol.
En ook nog voorgenomen dat ik even bootjes ging kijken bij die rivier waar ik elke dag naar mijn werk langskom en het aantal bootjes per mooie dag groeit.

Ik hoef er zelf geen een te hebben om te genieten. Grappig dat mensen zo relaxed zijn op het water, dat ze zwaaien en dan zwaai ik vrolijk terug. Zal wel te maken hebben dat mensen voor meer dan 70% uit water bestaan.

Zag 2 speelgoed speedbootjes langsvaren, de ene Rob en de andere Bob en in die boten zaten ook een Rob en een Bob. Deden allebei hun best om harder dan de ander te varen. Met hun kaboutermotoren. Ook weer een grijnsmoment.

Even dacht ik dat ik ex-man en zoonlief op een terras kip zag eten, maar wist dat zoonlief momenteel aan de andere kant van de wereld zit, dus was ik denk ik zelf nogal kippig. Of te lang in de zon gezeten bij de bootjes. Ik snap ook waardoor ik even een soort van vlaag van ongenoegen voelde. Paps gaat wel met vakantie met gezin en zoonlief hielp daarbij. Maar heeft geen zin om me daarover rot te voelen. Blijf kijken naar mijn eigen dingen. En uit eigen blik. Misgun mensen nou geen geluk en word geen zure ouwe muts! Toevallig weet ik dat het gras daar helemaal niet groener is want tegeltuin.

Ook nog mijn eigen groene gras gemaaid en nog even een uurtje gelachen door op YouYube naar Taxi met Maarten Spanjer te kijken.

In de avond ijs gemaakt van een bak kwark, kost niks extra maar is wel lekker om kwark op een andere manier te eten, met veel minder suiker dan ijs uit de supermarkt.

Ben al blij dat ik dit allemaal hier kan delen, want dat mis ik soms wel; even iemand aanstoten en dan kunnen verzuchten dat het allemaal zo slecht nog niet is.  Of even een aai over je bol. Of nog liever een ander lichaamsdeel. Is toch anders als je ook dat zelf doet. Het verrassingselement is geheel weg.