Wat verdien je?

Leuk format op tv (volgens mij alweer afgelopen) over wat men denkt wat iemand in een bepaalde beroepsgroep verdient. Allemaal mensen in de panels die zelf ook niet bepaald weinig verdienen.

Er waren maar weinig mensen bereid om hier open over te zijn en op tv te vertellen wat ze bruto verdienen per maand.

Nee, nodig me dan liever uit voor een programma over "hoe vaak doe je het per week".

In sommige landen is er totale openheid over salarissen. Is het gewoon te vinden online wat iemand verdiend per jaar. En daaraan gelinkt - stel je begaat een verkeersovertreding - wat je moet betalen. Dus niet een vast bedrag, maar gelinkt aan je inkomen.

Het was voor velen een shock hoe weinig een zzp-er verdient bij een regionale krant. € 0,13 per woord. Voor haarzelf ook, maar gelukkig had ze een partner die goed verdiende zei ze snel.

Jemig!!

Dat is nou precies waarom er nog steeds van dat soort kaboutersalarissen aan vrouwen (meestal vrouwen moet ik politiek correct schrijven) worden betaald. Omdat het om een 'baantje' gaat. Iets voor 'erbij'. Geen kostwinnaarschap. Want dan zou mevrouw het niet redden. Nu is het voor de 'leuke' dingen. En nemen teveel vrouwen genoegen hiermee.

Wat verdient Astrid Joosten

Nu moet ik zeggen dat ik niet echt schrok van het jaarinkomen van Astrid Joosten (€ 14.000 per maand) maar me wel realiseerde dat haar maandsalaris nog niet eens mijn jaarinkomen is.

Wat ik wel verdien (maar dat voel ik nog te weinig) is dat ik me omring met mensen die het goed met me voorhebben. Die me niet 'een lesje willen leren'. Of wat mijn psycholoog gisteren hierover zei dat het Passief-Agressief gedrag is.

Dinsdagochtend: Wachten op een appje van ManmetHond dat we gaan wandelen - hij heeft een auto en komt hierheen en dan een uur later dan de normale tijd appen dat hij zich verslapen had en oh ja...het had ook niet gekund vandaag want hij moest op een tijdstip dat we nog ergens samen aan de wandel zijn,  elders zijn.
Dus hij wist het allang.
Ik had inmiddels geen zin om weer zelf aan de bel te trekken, want had al 3 x eerder voor Pierre Snot met wandeloutfit klaargestaan. En 2 weken geleden wel 2 uur met hem hierover gebeld; wat er nou precies aan de hand is en wat de echte reden is van zijn kinderachtige gedrag.

Sta je daar me je wandelschoenen in de aanslag, je kleding op een eind lekker buiten wandelen aangepast (toch maar een hemdje onder mijn trui aangedaan, want het was op dat moment een aantal graden onder nul). En geen afspraken gemaakt vandaag, want er stond al een Wandelafspraak.

Kon mezelf dus enorm zielig vinden en zie je wel......ik ben voor niemand belangrijk genoeg om zich aan een afspraak te houden te gaan denken.
Of ik kon direct mijn jas aandoen, sjaal om, handschoenen aan en gaan!!! Ik vind mijzelf belangrijk genoeg om te gaan wandelen. Met me, myself and I. De enige betrouwbare persoon vandaag. Ik hou me wel aan de afspraak met mijzelf.

En zo zag ik heel veel merels in het bos, allerlei vinkjes en op de achtergrond waren mannen heel veel bomen aan het omzagen, want die hadden de Iepenziekte las ik eerder. Straks een hele kale achtergrond en wachten tot de jonge boompjes weer wat volume hebben. Jammer, want die Iepen stonden er al jarenlang.

Het was knalblauw de lucht, lekker friskoud, zag alleen maar hardlopers onderweg en liep nog een extra stuk want wilde na afloop bij het winkelcentrum een bolletje witte Acryl halen voor een mini-dasje voor mijn kleindochter. En om iets te doen te hebben met mijn handen en mijn frustratie dus niet weg te gaan snoepen, maar iets anders te doen.

Wilde thuisgekomen het liefste de gordijnen dichtdoen en me verstoppen, want voelde me iemand die toch niet de moeite waard is, ondanks al dat stoere alleen-lopen. Of misschien wel juist doordat alleen-lopen. Kan ook geen Valentijnsgedoe meer zien momenteel. Stop die ballonnen maar ergens waar de zon nooit schijnt.

En dan heb ik ook nog eens met mijzelf afgesproken dat ik beter oplet op wat ik in mijn mond stop (ok...die van hem dus ook nooit meer) en niet ga troost-eten.

Vooruit: verder breien maar weer. Alle klussen weer gedaan voor vandaag en de gemeente wederom bellen over de status; daar heb ik nu 'de kracht niet voor'. Tenzij de postbode rond 18.00 toch nog iets in de brievenbus dropt.

Poets 'm erin

Maandag is vrijwel altijd een prettige dag. Omdat het mijn rondje Bless the House dag is en ik het daadwerkelijk prettig vind om mijn huis schoon en opgeruimd(er) te houden.

Deze maand is het ontrommelmaand; iedere dag een kwartiertje besteden aan dingen opruimen (=wegdoen/weggeven/weggooien) en daardoor meer ruimte in je leven te maken. Waarom zo lang vasthouden aan dingen die je in feite maar 1 x gebruikt en daarna niet meer.

Verder vanochtend een beetje duf opgestaan, maar ik dacht tegelijkertijd dat dat geen bal uitmaakt. Ik ben wakker geworden en alles doet het nog. Bed afgehaald, alles in de wasmachine (nou ja..niet het onderlaken, want ik hou van wit bij wit en bonte kleuren ook bij elkaar; de PVV-wasmethode zeg maar). Oh ja en lekker mijn haar gewassen.

Zo heerlijk dat mijn wasmachine draait en ik gisterenavond alvast alle prullenbakken leegde en de vuilnis in de klikko deed. Die staat al aan de stoeprand. Wat een luxe dat je vuilnis opgehaald wordt.

Verder was een opdracht van de Flylady voor vandaag om de pitten van mijn fornuis eens lekker te schrobben en het fornuis zelf ook. Niet zo hard dat je de nummertjes eraf schrobt, maar ga er maar eens lekker een kwartiertje tegenaan. Bijna therapeutisch schoonmaken! Dus sopje gemaakt en alle losse spul daarin gedonderd en zo direct even een kwartiertje poetsen.

En straks ook nog even mijn Stippensjaal, die af is, een beetje persen. Niet teveel, want geen echte wol maar van de Zeeman, maar ach...het breien zelf is zo heerlijk rustgevend. Op de bank zitten en dan toch iets doen haha!

Dan zal de was ook wel klaar zijn, dus die kan opgehangen worden. Gewoon aan rekjes, al jarenlang geen droger meer. Nu scheelt het dat ik geen kinderen meer thuis heb wonen die veel meer kleding hebben en veel meer willen varieren in kleding en nog sporten ook, dus mijn wasjes zijn veel minder frequent dan toen. En mijn eisen aan kleding ook. Als het maar schoon en heel is. En lekker ruikt.

Was is klaar en opgehangen; altijd mijn dekbedhoes binnenste buiten, want zo leg ik hem ook op mijn bed met de wrap-methode. Dus waarom 2 x omdraaien als het niet nodig is.

En als het weer kan, dan hang ik mijn was lekker buiten. Behalve mijn onderbroeken. Hahaha...echt! Niemand hoeft te weten wat voor tenten ik om mijn riante kont trek. Die hang ik dus altijd binnen aan een rekje. Altijd. Zo heeft iedereen wel een raar ding. Tsja...ik heb meerdere rare dingen, maar goed..daar word ik voor behandeld door Dr. Rossi.

Kan iemand zich nog voorstellen dat je begin jaren 70 van je moeder een gordeltje kreeg, met een soort van luier van (bad)stof met 2 knoopsgaten aan ieder eind en daar moest je dan maar je menstruatie mee doorkomen. Doorlekken? Tsja....En die doeken in een emmertje gooien zodat de badkamer altijd naar ijzer rook. Naar het bloed uit die lappen. En die hingen dan ook aan de waslijn. Pas na een aantal jaren kwamen de weggooibare maandverbanden op de markt en het pak lag altijd helemaal achterin de linnenkast verstopt, want stel dat iemand zag dat je een vrouw was die ongesteld is.

Toen mijn dochter ongesteld werd heb ik haar gevraagd wat ze wilde gebruiken (ze wist al langer dat ik tampons gebruikte) en wat er voor opties waren en dat ze zich kon verschonen, wanneer ze wilde.
Toen ze na een paar keer zei dat ze eigenlijk liever tampons wilde gebruiken, maar niet zo goed wist hoe, heb ik haar laten oefenen en aangegeven hoe ze kon voelen dat ze goed zaten. Spiegeltje erbij en hopsa. Geen schaamte of wat dan ook, maar gewoon; je bent een vrouw en dit is je lijf. Zorg er goed voor. Ik heb mijn eigen moeder nog nooit bloot gezien. Nooit.

Alles wat ook maar iets met je lichaam te maken had/heeft was schaamtevol. Dan valt het nog mee dat ik met de douchedeur open kon badderen en naar mijn kinderen toe geen valse schaamte had. En zij ook niet.

Enfin; lekker van de hak op de tak. Zo'n beetje hoe mijn eigen Dr. Rossi haar therapie doet. Ik gedij daar toch minder op dan ik dacht, merk ik nu en word er wat ongedurig van.

Vanmiddag weer en dan ben ik nu al mezelf moed aan het inpraten dat ik op de fiets moet. Al 3 weken niet meer gefietst. Het fietsen gaat wel, maar op- en afstappen en dan denken dat ik onderweg misschien opeens moet stoppen en ik dan op de grond flikker en ik nooit meer op kan staan. Ontzettend voor lul lig, iedereen zal zeggen: Ja, maar als je zoooooo dik bent, dan moet je ook niet meer gaan fietsen. Wat een domme fiets heb je dan ook. Dom dik sloom wijf. Dat is wat die fiets me laat voelen. Oh fuck.

Jajajajajajaja....ik weet het; onzinnige angsten. En toch heb ik ze.  Naast nog wat meer issue's maar goed; laat ik maar eens wat fornuisspullen gaan poetsen. Da's zichtbaar resultaat.

Johnnie Walker

Gisteren kwam mijn dochter onverwachts langs. Ze had eventjes een auto tot haar beschikking en op de achterbank (jaha...in een autostoeltje hoor) kraaide kleindochter van pret. Dochter moest nog wat boodschappen doen en vroeg of ik zin had om mee te gaan. Daar was ze speciaal voor omgereden, want die boodschappen kan ze ook in haar eigen woonplaats doen. Ja, leuk om even gezelschap te hebben en met iemand te praten.

En natuurlijk te zien hoe kleindochter het maakt. Altijd leuker dan een filmpje of foto.

Stonden in de rij bij een grote drogistketen en ik zag iets qua vitaminen waar een vriendin goede ervaringen mee heeft. Maar jemig...wat duur. Nou zei mijn dochter, betaal ik het wel voor je.
Ze is een lieve schat, maar dat wil ik gewoon niet.

Ga eerst nog een tijdje door met mijn 'Vasten' weken (geen koek, snoep, Tony Chocoloney en zijn maten, lekkere verse broodjes en oude ook niet), meer groenten en kijken wat dat als resultaat geeft. En bewuster meer bewegen.

Ook keek ik dit weekend op Netflix naar documentaire "Fork over Knives" over hoe voeding allerlei welvaartsziekten kan verbeteren en in sommige gevallen zelf kan 'genezen'. Niet door 2 Foodfitmeisjes gemaakt, maar artsen en op basis van langdurige onderzoeken wereldwijd. Zeer interessant.

Dus in het kader van Loop 'm erin weer een eind gewandeld vanmiddag. Moest mij echt weer over mijn tegenzin over alleen lopen zetten, maar ook mijn dochter zei al dat ik gewoon een lekker muziekje op mijn iPhone moest zetten dan loop je zo een kilometer of wat zonder er erg in te hebben.
Muziekje nog niet gedaan, maar het was lekker koud, want me aan onderstaand liedje deed denken en dan loop ik sowieso wel lekker met het vooruitzicht op een warme kop thee als ik thuiskom. En een goed gevoel, want toch maar weer gedaan.

Minirokjes-Zwijmel

Toen ik de radio ontdekte, hoorde ik allerlei songs die al wat ouder waren op het moment dat ik ze hoorde, maar vond ze evengoed helemaal hip. Of ik hoorde ze bij een vriendin die wel al een radio 'mocht'. En minirokjes. Van suede, met van die knoopjes aan de voorkant. Ze leek wel een beetje op de zangeres van de groep, ook prachtig blond haar. En een nog leukere oudere broer.

En leuke ouders. Die elkaar zomaar kusten of de armen om elkaar sloegen. Die niet elkaar afsnauwden. Ik dacht dat ze een toneelstukje opvoerden, want ouders die aardig zijn voor elkaar? Da's niet normaal toch. Mijn kinderwens ging wat verder dan een minirokje met knoopjes aan de voorkant.

Vandaag warme truiendag

En het is aan te raden de kachel vandaag een graadje lager te zetten dan je gewend ben en dan een warme trui aan te doen - als je meedoet met Warme Truiendag. Brrrrr...14 graden da's niet veel en laat het nou net wat frisser zijn de laatste dagen. Nee...voorlopig staat hij op 15 graden. Daarmee doe ik het hele jaar al mee met Warme Truiendag.

Met die trui zit het wel goed; ik hoef nooit zulke enorm warme en dikke truien aan want krijg het vanzelf warm. Liever draag ik dan wat laagjes als het echt koud is.

Doe mijn kachel altijd pas tegen het eind van de middag hoger, als het begint te schemeren en dan nog steeds nooit hoger dan 18,5 graden. Behalve als er visite is. Vooruit, in de eerste plaats doe ik dat omdat ik zuinig moet zijn en daarna omdat ik nadenk of alles klakkeloos warm stoken wel echt nodig is. Ik raak snel gewend aan wat lagere temperaturen is mijn ervaring en dan ervaar ik juist een 'warm' huis als te warm.

Kreeg vanochtend toevallig een berichtje van mijn nieuwe energiemaatschappij met de meterstanden vanuit de slimme meter. Zo even nakijken of het klopt. Yep; klopt! En dan wachten op de eindafrekening van mijn voormalige leverancier. En de welkomspremie!

Kan me herinneren dat mijn Finse schoonzus midden in hun winter binnen in een hemdje liep. Buiten was het -20 graden, maar binnen zeker boven de 22 graden. Ze wilde het altijd lekker warm hebben binnen. Tsja..doe dan een trui aan binnen of iets met lange mouwen. Hun huizen zijn wel echt gebouwd op het kunnen weerstaan van kou. Dikke muren en driedubbele beglazing in hun ruiten.

Mijn stippensjaal is bijna af. Dan nog alle draadjes afwerken en dat zijn er heel wat, dus wie weet; als het echt gaat vriezen kan ik 'm nog een keertje omslaan. Shalom!

Zag ook in mijn opzeggingsbevestigingen dat ik 1 foutje had gemaakt vorig jaar. Dacht een proefabonnement aan te zijn gegaan voor een korte periode; blijkt dit voor een jaar te zijn en pas per november 2018 opzegbaar. Jemig de Pemig. Ben ik net aan het schrappen, blijk ik zoiets door de vingers te hebben laten slippen. Nou ja...niets aan te doen denk ik. Goede les: altijd alles GOED doorlezen. Al wil ik er best nog wel een telefoontje aan wagen volgende week. Maar nu is mijn energie op.

Mijn gemeente houdt zich trouwens ook niet aan de afspraak dat ze dinsdag eea zouden opsturen.  Of de post ligt nog in het vakje "uitgaande post" en moet dan nog door 4 andere handen gaan en afgestempeld worden of zo. Traag als dikke stront zou mijn vader zeggen.

Net snel een rondje - tussen 2 buien door - gelopen. Zag een mooie brede regenboog, maar die stond er maar eventjes. Blij dat ik 'm toch zag. Geeft me altijd weer hoop.

Doen jullie nog mee met Warme Truiendag?

Luizenmoeder-back in time

De eerste keer dat ik met hoofdluizen in aanraking kwam toen was ik een jaar of 18.Iedereen thuis had ineens ontzettende jeuk op zijn hoofd - vooral achter je oren herinner ik me - en pas toen viel het kwartje. Niet bij mijn moeder, maar bij een geadopteerd broertje. Die herinnerde zich dit uit zijn kinderhuis-tijd.

Daar werd iedereen, jongen of meisje, gewoon kaalgeschoren, dan hadden de luizen niks om zich aan vast te klampen. Goedkope maar effectieve oplossing.

En hij keek achter de oren van een zus en prikte er zo een volgezogen hoofdluis uit. Ieeeeew!!! Herinner me nog hoe hij 'm liet knappen tussen zijn nagels. Ook iets wat hij van vroeger kende.

Maar de hoofdluis hadden ze op de lagere school opgelopen. Veertig jaar terug zo'n beetje. Toen al waren er dus hoofdluisplagen.

Dus naar de apotheek en daar werd ontzettende vieze stinkende shampoo gekocht - het hele huis en jezelf rook dagen naar kattenpis en iedereen in het gezin moest een behandeling ondergaan. En daarna kammen met een speciaal aangeschaft luizenkammetje, boven een krant, dan vielen de dode luizen er zo op. En diegenen die nog leefden die popte je lek.  Lekker als je lang haar hebt dat kammen.

Nu ik dit zo typ, krijg ik alsnog jeuk...herinneringsjeuk kennelijk! Gatver...want vond en vind ik hoofdluizen smerig!! Beestjes op je hoofd. Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr... Dat zijn wij niet gewend.

Dat 40 jaar later er nog steeds hoofdluizen rondwaren en vooral nog steeds op basisscholen verbaast me eigenlijk. Die beestjes zijn niet klein te krijgen kennelijk. Waar schaamluis vrijwel uitgestorven is, want geen schaamhaar meer om zich aan vast te klampen, de kale doos is al een tijdje in de mode, is hoofdluis rijk aanwezig.

Wel zijn de inzichten in hoe je hoofdluisbesmetting kan voorkomen veranderd. Veel kammen schijnt goed te zijn. En al te schoon haar is ook niet goed.

Toen mijn kinderen jong waren waren er ook wel hoofluismeldingen, maar heel blij dat dit niet te vaak was, want ga maar eens lekker krulhaar kammen met zo'n fijn luizenkammetje. Een gewone kam komt er al niet doorheen. Als ik al naar het haar van mijn dochter keek, schoten de klitten er al in.

Toen ze met hun vader naar zijn thuisland gingen, ging er standaard een flesje anti-luizen shampoo mee, want ik herinnerde me dat ik daar de hoofdluis vrolijk naar me zag zwaaien, zo groot waren ze en zo aanwezig ook.

Als ik op fora lees dat kinderen uit de klas worden gestuurd bij hoofdluis, dan frons ik toch wel mijn voorhoofd. Alsof je lepra hebt. Die luizen zijn allang lekker naar alle hoofdjes overgesprongenlopen. Die hebben in die ruim 40 jaar zoveel ervaring opgedaan, daar kan geen Luizenmoederbrigade tegenop!

Ja, of we moeten alle basisschoolleerlingen ook standaard kaalscheren. Lijkt me niet. Nogal koud in de winter.

Zolang er hoofdhaar is, zal er ook wel hoofdluis zijn, vooral waar er veel hoofdjes bij elkaar zitten. Ik vraag me af: is er op kantoor nooit een hoofdluisbesmetting?

Schrappen en snijden

Op mijn lijst stond voor vandaag een aantal zaken uit te pluizen en te schrappen qua vaste donaties en abonnementen die van proef/gratis naar betaald dreigden te gaan. Ook die staan al klaar in mijn Excel overzicht. Nu nog even de gegevens erbij zoeken.

Dus gebeld (fijn als je geen telefoonbereik hebt) of een ouderwetse brief geschreven. En uiteraard staat er in alle scripts van de klantenservice dat je dan opeens een grote korting kan krijgen of een donatie kan doen die nog minder is. Maar dat doen we momenteel allemaal maar niet, want ik kan niet overzien wat er financieel nog staat te gebeuren in dit jaar qua inkomsten.

Zoals ik al eerder schreef doet de Fanclub 'raar'- ik krijg geen overzicht op de vaste dag en zoals het zich laat aanzien dus ook geen uitkering. Maar mijn ervaring is ook dat als ik nu aan de bel ga trekken ik een slapende hond wakker maak en dat is niet goed. Slapende honden van fanclub wakker maken.

Misschien is het morgen al weer 'normaal' het betalingsverkeer. Wordt die medewerker wakker die mijn uren moet doorgeven aan de afdeling betalingen. Nu moet ik maar wel wat van mijn spaargeld overboeken anders kan de huur morgen niet afgeschreven worden.
Blijft lastig, per week betaald worden. En zo weinig ook. Maar goed. Het is niet anders en ik ben blij dat ik op die manier inkomsten heb.

Dus ik probeer mijn stressgevoelens daarover onder controle te houden. Adem in......en adem uit. En ben ontzettend blij dat ik geld kan overboeken van een spaarrekening.

Nu moet wil ik de rest van de dag even niet meer aan moeilijke zaken denken of ze doen. Ga ik straks nog maar wat slopen strijken; daar word ik altijd rustig van. Hoop ik.
Jemig; wat is financiele onrust toch enorm kut met peren altijd.

Had nog op de valreep de punten op mijn Hema klantenkaart aan de voedselbank gedoneerd. De Hema is denk ik de enige organisatie waar je punten kan sparen die maar een jaartje inwisselbaar zijn. Nou had ik er niet zo veel; maar het lijkt me wel vreemd en helemaal niet klantenbindend deze korte houdbaarheid van punten.
En ook op de valreep toch maar wel een kleine aanvullende tandverzekering genomen. Dat kon ook nog tot en met vandaag.

Gisteren liep ik een stuk te wandelen en zag een vogeltje in de bomen heen en weer hippen. Ik kende het vogeltje niet (hij mij ook niet) en zocht even in de tuinvogel-app. Waarschijnlijk een Appelvink. Wat leuk die gids; maar ik vrees dat ik steeds meer een soort van Baardmannetje word (vooral als ik niet epileer) Uren naar vogels turen.

En vanavond allemaal even naar de volle maan turen: een mooie blauwe supermaan.

Nu maar even snel naar de brievenbus, want het is tijdelijk even droog!