Inspirerende zwijmel

Was aan het zoeken naar inspiratie. Tussen alle formulieren van mijn fanclub en opeens bedacht ik dat het in mijn hoofd zit.

De inspiratie, maar ook waar Donna over zingt. Ik hoef me niet als een lam naar de slachtbank te laten voeren (zo voelt dat dan he..). En ik ben niet alleen. Niet echt.

Maar zing lekker mee met Donna.

Yes, I do know how I survive!!!

En kijk eens wie in haar backing koortje meezongen. Niet de minsten!

Het is bijna een passend Paaslied als ik de tekst hoor:

"State Of Independence"

State of life, may I live, may I love
Coming out the sky, I name me a name
Coming out silver word for what it is
It is very nature of the sound, the game

Shablamidi, shablamida
Shablamidi, shablamida
Shablamidi, shablamida

Siamese, Indonese, to Tibet treat the life
As a game, if you please (hey)
Coming up Caribee such a freedom
Derives from a meditative state
Movin' on, believe that's it, call it magic
Third world, it is, I only guessed it

Shablamidi, shablamida
Shablamidi, shablamida
Shablamidi, shablamida

Shablimidi, shablamida
Shablimidi, shablamida
Shablimidi, shablamida

Shot to the soul the flame of Oroladian
(the) essence of the word
The state of independence

Sounds like a signal from you
Bring me to meet your sound
And I will bring you to my heart

Love, like a signal you call
Touching my body, my soul
Bring to me, you to meet me here

Home, be the temple of your heart
Home, be the body of your love
Just like holy water to my lips
(hey, hey)

Yes, I do know how I survive
Yes, I do know why I'm alive
To love and be with you
Day by day by day by day

Time, time again, it is said
We will hear, we will see
See it all in His wisdom hear

His truth will abound the land
This truth will abound the land
This state of independence shall be
This state of independence shall be

Say, yeah -e-yay, yeah-e-yo
Yeah-e-yay, yeah-e-yo...
Be the sound of higher
Love today
Yeah-e-yeah (hey, hey)

Time, time again, it is said
We will hear, we will see
See it all in His wisdom hear

His truth will abound the land
This truth will abound the land
This state of independence shall be
This state of independence shall be
This state of independence shall be
This state of independence shall be
This state of independence shall be...

Fijne Paasdagen!

Wees meer als Sharon Stone

Sliep redelijk, nog wel een keer wakker, maar ik kon mezelf toespreken dat ik gewoon weer verder ging slapen en nee...geen tripje naar de wc. Niet nodig. Slapen!!

Vanochtend direct mijn innerlijke to-do lijst gemaakt, wat moest er vandaag gedaan worden.

Mijn A-team opgetrommeld; me, myself and I en aan de slag met diverse varkentjes die ik moet wassen. 

Medicatie geregeld - gebeld en klaar. Vanmiddag kan ik dat al ophalen. 

Formulieren invullen - Mijn timer gezet en ingevuld wat ik in die tijd kon invullen. Klaar voor vandaag. Klaar, niet meer tijd in investeren!! Morgen weer een rondje.

Bellen wat is inlevertermijn - ook maar weer straks doen. NEE: Burgerlijk ongehoorzaam zijn en ook eens die feestdagen voor me laten werken. Wees eens meer als Sharon Stone op het politiebureau!!

Kreeg van mijn woningbouwvereniging een algemene brief, die naar alle bewoners is gestuurd neem ik aan,  over hoe een tuin eruit hoort te zien. Serious??

"De tegels zijn heel en liggen netjes in de tuin"
"Uw buren mogen geen last hebben van alle planten"
"De boom moet op minstens 2 meter van de erfgrens staan"

Pfff.... Sommige struiken en bomen stonden al in mijn tuin toen ik er kwam wonen, staan niet echt op de aangegeven afstanden. Ik zaag en snoei me al te pletter om de tuin in toom te houden. Sommige buren zeuren over alles en overleggen nooit over het plaatsen van een schutting. Die staat er opeens.
Ik merk dat ik me opwind over zo'n brief en dat ik me aangesproken voel hierdoor.

Maar dat is nergens voor nodig. Dus hou daar mee op, nu! en laat die brief maar lekker waaien in de oud-papierbak.

Ga nog even nagenieten van het feit dat je gisteren energie had om iets moois te bekijken. Dat je je niet liet afhouden door angstige gevoelens, maar bent gegaan. En hebt genoten. Nog niet voluit (want waarom niet een heerlijk kopje koffie ergens?), maar dat moet ik ook nog leren. Want ben ik blij dat Bertiebo me wees op dat Playmobil van Marten en Oopjen. Daar kan ik met een glimlach naar kijken.

Alles wat me doet glimlachen (oh die filmpjes van kleindochter, haar lieve krullenkopje en hoe ze me doet denken aan mijn dochter toen ze die leeftijd had) dat werkt zo veel keren beter dan ingaan op angstige gevoelens. Want dat zijn maar gevoelens en die spoelen zo weer weg.

Je bent er nog steeds. Misschien wel passend in deze dagen, dat je je, net als Sharon, niet in je kruis moet laten grijpen.  Alleen als je dat lekker vindt natuurlijk.

Met € 1,50 kom je toch wel een eind.

Kocht een tijdje terug een aantal losse bus-kaartjes omdat de plaatselijke aanbieder van busvervoer een aantal nieuwe lijnen had geopend (en er tegelijkertijd ook een aantal had opgeheven, maar dat vergeten we maar even). Je kon voor maar € 1,50 per stuk een aantal kaartjes per adres bestellen. Beperkt geldig, maar wel leuk om - nou ja...dat is dan weer mijn sport - er dan maximaal op te reizen. Zo ver en zo veel mogelijk.

Toen ik die brief van de fanclub ontving kreeg ik zo'n idee dat zeer binnenkort mijn 'vrijheid' ingeperkt gaat worden. Misschien moet ik wel leren solliciteren of hoe ik een CV moet opstellen of hoe ik in een lift een gesprekje voer over mijn kwaliteiten. Van dat soort ongein.

Dus bedacht dat het een goed plan was om deze week toch nog maar weer eens gebruik te gaan maken van dat kaartje en van mijn museumjaarkaart. Nu ik nog 'vrij' was. Las al bij Bertiebo over de tentoonstelling High Society in het Rijksmuseum en wilde daar wel henen.

Nu mijn energiepeil nog opkrikken.

Gelukkig had ik alles klaargelegd en uitgezocht welke bussen ik kon nemen om naar het Rijksmuseum te gaan. Dat was niet zo ingewikkeld. Meestal maak ik het in mijn hoofd ingewikkelder dan het werkelijk is.

Jemig; wat was het al druk. Natuurlijk helemaal vergeten dat het dit weekend Paasweekend is. Mijn dochter vertelde al hoe druk het op haar werk was hierdoor, dus ik had beter kunnen weten. Maar ook dat ik merk dat ik een stuk minder goed tegen drukke plekken en mensenmassa's kan.

Wat een rij stond er onder het Rijks. En toch was ik niet heel erg laat, maar ook niet super-vroeg. Dat lukt me gewoon erg slecht; heel vroeg op te staan en klaar voor de dag te zijn.

Ik had heel even de neiging om door de drukte de moed op te geven en naar huis te gaan, maar ik vermande mezelf en uiteindelijk kon ik door de toegangscontrole. Slecht aangegeven vind ik altijd in het Rijks. En nogal rommelig. Waarom niet, zoals bij andere musea, een aparte rij voor museumjaarkaarten. Ik weet dat ik geen ticket hoef te kopen, maar alleen die kaart hoef te laten scannen en dan nog voel ik me altijd een sukkeltje in het Rijks. En moest ik nog bijbetalen voor deze tentoonstelling? Ik vroeg het aan een medewerker en die vertelde me dat ik zo kon doorlopen.

Ook vond ik het tamelijk ingewikkeld die speciale tentoonstelling snel te vinden. Ik wilde eigenlijk alleen die tentoonstelling zien. De rest dat kwam nog wel een keer. Gelukkig liep er een partijtje wat oudere dames voor me die datzelfde probleem hadden (waar is die tentoonstelling nou??) en die werd net de weg gewezen. Drie keer links en dan door een lamellengordijn en dan immer gerade aus.

Hehe...Kwam uit bij het einde van de tentoonstelling met als eerste doek die super Italiaanse bella Donna mevrouw Casati met haar mooie honden. Dus zoals gewoonlijk begon ik aan het einde en eindigde ik aan het begin.

Het was indrukwekkend al die meer dan manshoge portretten. Ook viel opeens het licht overal uit. Later las ik dat er alweer een stroomstoring in het centrum was rond die tijd. Gelukkig duurde het heel kort daar, maar het was wel grappig. Opeens alles donker overal.

En ik denk dat ik nog wel een keertje terug wil. Misschien als het minder druk is. Dat is het fijne van een Museumjaarkaart (verjaardagskado van mijn kinderen), je kan zo in en uit lopen en dan heb je niet het gevoel dat je je dure entreekaartje er toch echt wel uit wil halen dus sleep je je maar door de zalen.

Toen wilde ik alleen nog maar naar de museumshop want wilde voor het kleinkind die Playmobil poppetjes van Marten en Oopjen kopen voor als ze wat ouder is. Kreeg ik er nog een mooie kaart bij ook. Wat leuk!
Het restaurant durfde ik niet in. Te druk, te veel voor de mooie mensen en ik was al tamelijk gespannen merkte ik.

Eerst maar even een doosje fruitstukjes bij de Albert Heijn op het Museumplein gehaald en dat op een bankje opgegeten, terwijl er een lagere schoolklas op het gras speelde. Nou ja...selfies maakte a la Kim Kardashian. Gelukkig hadden ze nog allemaal gewone kontjes.

Toen de bus terug genomen, overgestapt en doorgereden tot het eindpunt van die andere bus en ik zag uit mijn ooghoek mijn ex-werkgever voor zijn pand staan. Brrrrrrrr....ik zou het liefst doen wat kinderen op schoolreisje doen aan het eind. Onder de bank me verstoppen.

Toen een andere bus gepakt en naar dat GeelBlauwe warenhuis gereden en daar gratis koffie gedronken, even een plaspauze en voor een euro wel 4 blauwe afwasborstels aangeschaft. Verder niks..oh ja...nog 1 zwart lijstje want ik had een serie van 3 etsen gemaakt. Eentje lag er nog in de grenen lijst te wachten op een hippere omlijsting. Timer gezet op mijn telefoon want de bus komt maar 1 x per uur daar.

En toen was het ballonnetje leeg. Had nog een keer heen en weer en op en neer kunnen bussen, maar ik vond het wel prima zo. Voor die € 1,50 had ik zeker wel 10 maal de waarde gebruikt.

Goed is toch niet goed genoeg

Van de week de uitslag van mijn bloedwaarden gekregen in verband met mijn diabetescontrole. Die waren beter ten opzichte van 2 maanden geleden. Mijn bloeddruk was nog steeds binnen de normen, gewoon normaal gelukkig (he...iets wat normaal is joehoe!!). Ik ben wat afgevallen (dat gaat enorm langzaam, maar het gaat wel).

Het was prettig om door die cijfers bevestigd te krijgen dat structureel meer bewegen, beter op mijn voeding te letten en op de stresscontrole in mijn leven,  zijn vruchten afdraagt.

Mijn praktijkbegeleidster was dan ook enorm tevreden. En toch vond de huisarts het nodig dat ik er nog een pilletje bij ging slikken.

Wa?

Als beloning juist niet minder medicatie en een forse aanmoediging om door te gaan met zelf mijn verantwoording blijven nemen voor mijn gezondheid en er alles aan te doen wat in mijn mogelijkheden ligt, maar nog een pilletje erbij??

Dus ik bedankte.

Geen extra pillen erbij, maar juist laten zien dat ik het belangrijk vind om er zoveel mogelijk zelf aan te doen.

En over 3 maanden weer meten is weten.

Komt er net vandaag een brief van mijn fanclub binnen. Of ik nog wel recht heb op mijn ziektewet-uitkering. Dus vult u maar Een Dik Pak formulieren in dan bepalen WIJ wel of u in staat bent om te werken.

Alleen al het zien van die enveloppe met hun logo verhoogt de bloeddruk;
En wat nu?
Moet ik zo'n Arjan Lubach-kom-tot-een-besluitboom maken.... Stel dat a....dan b? Stel dat a niet...dan c?? Stel dat....

Het is het gevoel afhankelijk van de mening/diagnose van anderen te zijn. Er er geen drol aan te kunnen doen. Niet zelfstandig (meer) te zijn.

Maar is dat werkelijk zo?

Foto van Pixabay

En ook: denk nou eens goed na over hoe je de afgelopen tijd/jaren altijd keurig binnen de lijntjes hebt gelopen en wat je dat opgeleverd heeft.

(Nep)Collecteren kan je leren

Was mijn lijf gewend aan op een bepaalde tijd vanzelf wakker te worden, vaak nog voor de wekker - ja mensen; ik hoef niks, maar toch zet ik door de weeks graag de wekker - gisteren was ik juist extra vroeg wakker en vandaag op de 'oude tijd'. En toch kon ik mijn heerlijke bed nog niet uitkomen. Een bepaalde dufheid. Uiteindelijk toch maar wel en dan echt bewust de dag beginnen.

Dat begint al met zachtheid voor mijzelf. Niet boos zijn omdat het 'laat' is (en wat is laat???), maar gewoon opnoemen wat ik vandaag zou willen doen. Rondje schoonmaken - Bless the House - ,  een was draaien, mijn haar wassen en vooral genieten van het feit dat het buiten zacht genoeg is om heerlijk in de tuin te zijn. En van de tuin te leren dat er een tijd is dat alles weer gaat groeien. En bloeien.

Het is een klein leven, er gebeurt weinig opwindends en toch is het voor nu goed. Want in die kleinheid schuilt ook zachtheid. En daar moet/wil ik nog alles over leren. Dat die interne kritische stem voorgoed stilvalt.

Oh...aparte ervaring net en geheel goed naar mijn intuitie geluisterd vind ik. En een waarschuwing voor iedereen die 'geeft' aan de deur.

Kwam net een 'keurige' heer aan de deur, met direct zijn pas van de Goede Doelen stichting, onder mijn neus drukkend. ANBI goedgekeurd. Ook met grote koeienletters. En direct nog een keer zijn id pas van zijn stichting. Dat alleen al, wekte mijn argwaan. Toen kwam er een lang en breed verhaal over een eenmalige gift van maar € 7,-- en een bundeltje kaarten die je bij iedere Ramsj voor een Euro totaal kan kopen. Beetje vaag verhaal allemaal. Het ging dus niet over het goede doel, - daar hoorde ik niks over - maar dat het een echt legitiem goed doel was en dat ik echt nergens mijn bankrekening hoefde af te geven.
Met je bankrekeningnummer kan niemand wat trouwens. Maar daar kwam ook weer een lang verhaal over.

Heb "neen" gezegd aan de deur en ben direct gaan googlen op wat er deze week/maand bij onze gemeente aan collectes wordt gedaan. Niet te vinden. Niet dit 'Goede Doel'.

Dus; bij twijfel niet inhalen. En zeker niet denken dat het 'maar' zeven euro is. Stel dat deze 'nette' heer bij 30 adressen een 'vooruit we doen mee' krijgt te horen en zeven euro incasseert. Heeft hij in een dagje collecteren mijn ziektegeld voor een week illegaal verdiend. Zou ik straks ook een zelfgemaakt gelamineerd fantasiepasje (komt zo uit de printer hoor) gaan maken en mijn week-inkomen eens gaan verhogen???

Blij dat ik nog altijd kritisch ben. En vertrouw op mijn buikgevoel. Buik zat!

Net een lekkere witlofsalade gemaakt. De zon schijnt nog steeds, dus in plaats van nu binnen klusjes te doen, pak ik het moment en ga een beetje buiten rommelen. Dat is ook bewegen toch?

Morgen en overmorgen voorspelt men regen, dus nogmaals Carpe Diem!

Vroege hommels door de zomertijd

Op Netflix kan je naast series en films ook documentaires kijken en dat is prettig.

Keek naar een documentaire over mensen die verslaafd zijn aan eten. En een intensieve therapie gingen doen. Om van dat gedrag, die verslaving, af te komen. Intern bij het instituut en daar moesten ze niet alleen de controle over hun eetgedrag opgeven, maar ook alleen maar eten wat hen door een dieetist werd voorgeschreven. Gezond eten in gezonde porties. Er zaten mensen die veel aten, maar dat weer uitkotsten, veel eten, heel veel eten, mensen die anorexia hadden en tegelijk ook veel aten. Heel veel verschillende zaken die onder de noemer Eetverslaving vallen.

Direct viel dus hun eerste buffer weg. Emoties dempen en weg-eten met voedsel. Wat die emoties precies waren of zijn, daarvan waren de meeste deelnemers zich niet eens bewust.

Vond het confronterend. Vooral toen het ging over de triggers die dit veroorzaakten; wat ligt er aan de basis van dit gedrag. Maar ook; wanneer neem je dan je eigen verantwoording. Je kan niet je hele leven de schuld blijven leggen bij je opvoeding, anderen, de omgeving etc. Hoe fijn het misschien ook is om in de slachtofferrol te blijven hangen.

Ik was vanochtend juist vroeger wakker dan normaal, dus ik kon de eerste ronde van de F1 live zien, want het was in Melbourne en dan beginnen ze op onze tijd 07.00 uur. Wat eigenlijk dus 06.00 uur is.
En nu toch maar in mijn nachtkleding op de bank. Kop thee erbij. Fijn begin van de dag zo. Max op no. 6. Niet slecht.

Wetend dat mijn dochter die dag haar werkdag al om 05.30 uur moest beginnen. Dus dat is dan helemaal even aanpakken, want dan hakt dat uur minder slapen er wel in. Ik had het gewoon heel luxe met mijn F1 dingetje.

En daarna even lekker her en der in de tuin wat klusjes - zeer kleine klusjes hoor  - gedaan. Heerlijk om gewoon buiten te zijn. En de groenbak alweer bijna tot de nok toe vol zit. Overal het longkruid op zien komen. Zag ook nog ontzettende dikke en grote hommel. Superhommel. Dus verwees hem naar wat bloemen in de tuin. Een kerstroos die bloeit, de blauwe bloemetjes van de Maagdenpalm. Het longkruid.

Foto van Pixabay

Gelukkig vandaag nog geen hogedrukspuiten gehoord, maar ik denk dat dit niet lang meer duurt. Het tuinseizoen is geopend immers.

Het groene monster zwijmel

Aangezien ik mijzelf erop betrap dat ik vaak, regelmatig en dinsdag jaloerse gevoelens ervaar, onderstaande song uitgekozen.

En waar ben ik dan jaloers op zoal? En wat een oppervlakkig persoon maakt mij dat. Het kleuterschoolniveau amper ontstegen. Het zijn vaak dingen die ik 'voor- de voordeurzaken' noem. Want alles wat er zich in het hoofd van die persoon of binnenskamers afspeelt, daar heb ik uiteraard geen weet van. Dus weet ik dat het nutteloos en contraproductief is om jaloers te zijn en dan toch voel ik dat soms.

Kende deze vooral in de uitvoering van Roxy Music, maar ik vind bovenstaande wel heel erg mooi uitgevoerd. Om jaloers op te worden hahah!!

Het origineel is van John Lennon, dus die plak ik er ook nog maar even bij: