Heet Rijk Wijf!!

Mijn broer uit het Hoge Noorden logeerde hier en ik kon natuurlijk niet de kachel overdag uitlaten (nou ja..uit, heel laag zetten), zoals ik altijd doe om te besparen. Dat is niet fijn voor bezoek en dus ook niet voor hem. En hij heeft geen extra speklaagje zoals ik, ter isolatie.

Dus zette ik mijn thermostaat op 20 graden met de intentie om die later naar 20,5 of nog hoger te draaien als hij het nog koud had. Man.....leek wel of ik opnieuw in de overgang was. Zooooooo heet had ik het.

Hij gaf aan dat de meeste mensen daar de kachel minimaal rond de 22 graden hebben staan standaard (zijn het allemaal bejaarden??), maar goed, meestal vriest en sneeuwt het vanaf oktober al. En hebben alle huizen driedubbele beglazing. En is het stukken kouder dan hier. Langer koud en donkerder ook dan hier. Drogere kou ook. Enfin..in januari van dit jaar liep ik er nog. Joehei!! Met de papierproppen nog in mijn schoenen hahah (au..).

Maar ja...toen ik hem op het vliegtuig zette heb ik de CV weer laag gezet. Standje overdag. En de ramen en tuindeur lekker wijd open. Voelde me bijna weer 'normaal' en niet meer een heet wijf.

De laatste dingen die administratief moeten worden geregeld checken. Is de overstap naar de nieuwe zorgverzekeraar in orde? Heb nog geen papieren ontvangen, maar wel bevestiging van de aanmelding. Moet ik mij zelf afmelden bij huidige? Als ik over een maand een weekendje weg wil/mag naar een vriendin - dus buiten de gemeentegrenzen - , is de aanvraag er op tijd (maar ook niet te vroeg). En van alles kopieen maken.

Aha; krijg net de post binnen met de polis nieuwe zorgverzekering. Online zag ik al in hun FAQ dat zij de afmelding verzorgen bij mijn huidige verzekeraar. Kan ik dit ook weer afvinken.

Heb ik alles betaald? Kijk nog een keer alles goed na in de administratie. Reserveer vast voor de premie zorgverzekering die - ivm overstap - in januari altijd later wordt afgeschreven maar dan wel twee keer direct in dezelfde maand, voor de huidige en voor de komende maand. Maar teveel reserveren is ook weer niet goed, want dan heb ik braaf 'teveel' gespaard om voor kwijtscheldingen in aanmerking te komen, dus goed nadenken hoe en waar ik dat reserveer.

Dankbaar DAT ik nog alles kan betalen, dat ik nog elke dag van 2019 te eten had (eigenlijk veel te veel nog!), een veilig bed om in te slapen en elke dag zelfstandig de deur uit kon en vooral durfde. En helemaal dankbaar dat ik twee lieve sociale kinderen heb en als bonus het kleinkind. Het lijkt allemaal zo 'normaal', maar ik begin steeds beter in te zien dat alle bovenstaande zaken voor veel medemensen er niet zijn of nooit zullen komen. Of ervan afgesneden zijn.

Geen wilde plannen om het Oudjaar uitbundig te vieren. Heeft er ook mee te maken dat als je geen eigen vervoer hebt, je na 20.00 uur vast zit, want dan rijden er geen bussen en treinen meer. En ik vind niets zo vervelend als ergens 'vast' zitten. Afhankelijk zijn van anderen of je weg kan als je weg wil. Verplicht moeten overnachten.

Maar ja...ken genoeg mensen met een auto voor de deur die alsnog nergens heen durven, dus het hebben van de opties betekent nog niet dat je dan ook die optimaal benut of benutten kan. Die vrijheid zit voornamelijk in het koppie. En dat snappen is al de helft van het beseffen dat ik in 2019 toch wel heel veel goede zaken heb meegemaakt en ondernomen. Met (be)hulp en bemoediging van lieve familie en vrienden.

En heel blij dat ik veerkrachtiger ben dan ik zelf voor mogelijk hield, toen de Zwarte Hond nog op bezoek was en ik ook belandde in een financiele situatie die ik altijd vreesde. Mijn vooruitzichten zijn nu nog net zo als begin 2019 en toch voelt het allemaal luchtiger en te dragen. Want uiteindelijk blijft er maar een ding wat echt van waarde is. Liefde. Liefde geeft licht aan het leven en maakt het lichter. Niet te koop in de supermarkt of online. Of met een Gold Creditcard (ook nog 'verkocht' in een vorig leven haha).

Voor je het weet is een jaar weer voorbij, een decennium voorbij en mijn favoriete uitspraak "komt nog wel een keer" niet meer inwisselbaar. Dus vertel nu dat je van je zoon of/en dochter houdt, ook al doen ze nog zo rot of voel je je rot behandeld of ongezien. Misschien voelen zij dat ook zo. En ontdooit een beetje liefde (en begrip) de belemmering. Liefde in de vorm van aandacht hebben voor de beleef-wereld van de ander. Of eigenlijk; geef zonder hetzelfde terug te verwachten. Wees geen boekhouder.

Ds Gremdaat mag ook weer in de kast. Alles gedaan wat MOET, dus laat ik nu maar eens doen wat niet moet, wel mag en vooral plezant is. Als dat om 22.30 uur alleen in bed gaan liggen is en slapen met of zonder de Vingerprins. Ook prima.

Aan de lampen hangen en wild het jaar uitknallen. Mag ook. Maar dan moet ik eerst mijn lampen steviger bevestigen en een pot bruine bonen verorberen.

Voorbereiden Kerstmis 2020

Als je na de Feestdagen alles weer opruimt, kijk dan na wat je opruimt en hoeveel je nog van alles hebt.

Pakpapier
Kerstkaarten
Servetten
Kaarsen
Versieringen
Electrische kaarsjes voor in of rondom de boom. Of stap over naar goedkopere led-verlichting; allemaal nog in de opruiming.
Etc.

Maak een lijstje en vul nu, nu veel dingen met 50% korting of meer worden verkocht deze zaken vast aan. Dit lijstje kan je volgend jaar zo uit de kast trekken en waar nodig aanvullen. Hoef je in 2020 niet te stressen 'of je alles wel hebt'.

En doe de zaken weg die je echt niet meer gebruikt, maar waar een ander misschien heel erg blij van wordt.

Afbeelding van Annette Meyer via Pixabay 

Ik heb een doos waarin ik nu - en de rest van het jaar, alvast dingen stop die ik kado kan geven straks - DV - onder de boom (en ook voor verjaardagen etc).

Maar nu al nadenken over dat soort dingen geeft rust rondom de Feestdagen en dus minder stress. Heb geen stress gehad dit jaar hoor, maar was blij dat ik al wist dat ik genoeg van alles in huis had. Dus geen impulsaankopen qua leuke servetten of versieringen of denken dat je echt niks meer in huis hebt en alweer 10 pakken servetten onderin een doos aantreft.

Bussen en treinen

Komt de aloude: Oh...bummer....heb nog van die goedkope treinkaartjes en die MOETEN op. Ik kan er kennelijk slecht mee omgaan. Was de laatste maand met mijn hoofd niet echt bij ontspanning, naar verre plekken reizen en mooie dingen zien. En ik viel een aantal keren extra in op mijn vrijwilligerswerk wegens ziekte, dus dat maakt een week ook wat beperkter in opties. En een van de redenen dat ik dat kaartje kocht hoefde niet, want ik kon met mijn dochter meerijden.

Maar om die kaartjes te laten verlopen, dat is ook weer zoiets. Dat stuit de zunigerd tegen de borst(en).

Dus sprak af dat ik niet alle 199 musea hoefde te bezoeken, cultureel verantwoord bezig te zijn, maar ook gewoon even door een stad kon lopen die me aanspreekt. En ik hoefde ook niet al om 09.01 uur in de trein te zitten. (Kaartjes zijn alleen buiten de spits geldig). Laat dat allemaal maar los, maar DOE wel iets.

Even wat anders zien dan de muren van mijn huis. Ging pas heel laat weg en toen ik online dit kaartje reisklaar maakte, zag ik dat het niet onbeperkt was, maar van A naar B. Nu weet ik gelukkig goed hoe de treinbanen in elkaar zitten, dus vulde ik een zo lang mogelijk reis in. Mocht ik 'zin' hebben.

En dus liep ik door Utrecht. Mariaplaats. Neuzen in de heerlijke winkeltjes daar. Het aloude Domtorentje zien liggen bij die ene bakker en terugdenkend aan een oud collega die daar op zijn verjaardag op trakteerde. De echte Dom is ingepakt.

                                                                        Afbeelding van Brian Dorff via Pixabay 

Heerlijk over de Oude Gracht gelopen. Genieten van het feit dat ik niet eens moest slikken toen ik langs de bruidswinkel liep (oud traumaatje), herinnerde me hoe ik bij een dure schoenwinkel op de Vismarkt vroeger al verliefd op (te mooie) schoenen werd. En in de opruiming daar zulke mooie Italiaanse rode schoenen kocht van zacht boterzacht zachter leer met fraaie hakken. Dat mijn Hollandse voeten niet geschikt zijn voor zo'n smalle leest daar kwam ik later achter, maar ach...toen had ik nog geen enkele verantwoording aan mijn hoofd, ontdekte hoe fijn het was vrij te zijn. Niet dat iemand aan mijn familie doorfluisterde dat ze me in de stad hadden gezien en bladiebladiebla.

Zag helaas niet de Italiaanse broodjeszaak op de gracht, maar misschien is die er alleen op zaterdagen, zou best kunnen. Spiekte nog even binnen bij de hoedenwinkel, waar ik ooit mijn hoed voor bij mijn trouwpakje kocht. Die winkel ziet er nog net zo uit als begin jaren 80.

Het grote lege pand van voorheen de V&D in Hoog Catharijne en nu voorheen Hudson Bays. Leeeeeeeeg. Loop trouwens snel door HC heen, want dat trekt me totaal niet.

En hoe veranderd de omgeving bij het station en het station zelf is. Was nog net op tijd terug om nog binnen de marge met dit kaartje huiswaarts te mogen rijden. Niets bijzonders gedaan, niemand gezien, geen schilderijtje bewonderd en toch was ik tevreden. Niks hoeven moet ook mogen namelijk. Vind ik.

De dag erna opnieuw een tripje gemaakt. Maar alweer een beetje met de moed der wanhoop. Dus bedacht ik dat ik dan wel naar het Mauritshuis wilde (al vaker geweest). Mooi loopje vanaf het station Den Haag en kon ik ook nog even daar een rondje doen. Maar hahah...keek kennelijk niet goed op de borden bij de trein gelet toen ik halverwege overstapte, want deze trein stopte niet op Centraal. Nou ja...dan wijzig ik gewoon mijn plannen, die ik toch niet echt hard had vastgelegd en kijk wel waar ik uit wil stappen. Want had alweer een zover mogelijke bestemming genoteerd.
Zwaaide op een station in gedachten naar twee hele lieve bloggers (alhoewel de ene al jaren niet meer blogt) en stuurde ze wat extra kracht en liefde.

Kwam uit in Dordrecht. Als je van het station naar het centrum loopt, lijkt dat op Leeuwarden qua opzet. Of Zwolle. Ook van die stadvilla's en dan sta je opeens in het oude centrum. Het begon al te schemeren trouwens.

Mooie oude panden en ik kocht in mijn favoriete grote matenwinkel voor maar € 4,90 twee sjaals (die passen altijd, elke maat) en werd geholpen door een hele vriendelijke dame en even een praatje gemaakt.

Merkte dat ik al een beetje naar huis verlangde. Wel een stad om een keer (of misschien wel een paar keren) echt goed te verkennen en ik weet dat ze daar ook een fraai museum hebben. Kocht voor de terugweg bij de Hema een ongekoeld flesje drinken, wat in de koeling 2,5 x zo duur was. Maar aangezien het buiten toch koud was, zou dit koel genoeg zijn. En fijn om weer naar huis te treinen. Even een andere dag gehad dan normaal en mijn wereld iets groter gemaakt.

Ballen in mijn broek

Had een stuk gewandeld en ja hoor...daar was de versierde Kerstboom in het bos weer. Zo leuk dat iemand dat kennelijk iedere december weer doet.

Maar merkte ook dat ik in mijn hoofd weer even bij Man met Hond was. Hoe ook hij deze boom bijzonder leuk vond en de hond ook. Hoe ik iedere dinsdag door hem en hond werd opgehaald en we gingen lopen. Meestal ook nog door weer en wind. Hij heeft me geleerd dat ik wel degelijk iets kan op dat gebied.

Maar ook dat er heel even een verlangen was. Naar gezien te worden door hem. Aangeraakt. Of door eigenlijk een willekeurige hem. Ja, daar kreeg ik wel eventjes de ballen van in mijn broek.
Ook omdat ik daar in dat bos natuurlijk alleen maar stellen zag, gezinnen en niet mensen alleen. Die straks in een leeg huis thuis kwamen en dan 'lekker' overdwars in hun bed konden liggen.

Al heel snel snapte ik maar al te goed dat weer contact met MMH aanhalen tot niets zou leiden. Behalve tot frustratie bij mij op den duur. Ik denk zelfs op heel korte duur. Want ik heb door schade en schande geleerd dat mensen niet wezenlijk veranderen. Ook niet als je dat aan ze vraagt. Of zegt dat je last van dit gedrag hebt.

Zolang iemand er kennelijk zelf geen last van heeft..waarom veranderen? En dit zijn ingeslepen gewoontes van jaren en jaren. Of gewoontes? Gewoon gedrag. Leren accepteren dat dit is hoe hij in elkaar zit. Zijn leuke kanten, maar dus ook die veel minder leuke kanten.

En dat gaat niet met mij samen. Tenzij ik mijzelf weer geheel uitgum. En misschien ben ook ik wel te egocentrisch nu dan om nog met iemand samen te kunnen zijn. Te lang alleen geweest.

Als ik alleen maar naar mijzelf kijk, hoe moeilijk het is om mijn eigen gedrag te veranderen, alleen voor mijzelf en ten bate van mijn gezondheid en zelfs dat een opgave is. Dat gedragsveranderingen bij mij met babysteps gaan.

Nee, batterijen (oplaadbare) zijn toch goedkoper. En betrouwbaarder.

Fijne dagen

Wens al mijn lezers Fijne Dagen, hoe je ze ook invult en met wie of waar. Ben dankbaar voor de vele aardige reacties op mijn blogs of juist de bemoedigende.

Heb het goed!

Afbeelding van NickyPe via Pixabay 

Doorgehakt

Zo dan.

Knoop doorgehakt nadat ik van de week op het plaatselijke kantoor ben geweest en me uitgebreid heb laten voorlichten over de ziektekostenverzekering die mijn gemeente aan minima aanbiedt. Vooral over de kleine lettertjes laten voorlichten. En over de acceptatie bij de aanvullende verzekering voor bepaalde zaken.

Want her en der lees ik dat bij sommige verzekeraars je niet zomaar voor een aanvullende verzekering geaccepteerd wordt. Wat ik snap, maar ik wil niet achteraf horen dat ik helemaal geen gebruik van die dienst kan maken, of nog een jaar wachttijd heb.

Dus me goed laten voorlichten en nu weet ik dat ik die knoop durf door te hakken om over te stappen naar deze verzekeraar. En dat ik dan wel weer zie hoe of wat, maar weet dat ik nu klaar ben met hakken.Of eigenlijk het besluit nemen om te hakken. En dus weer rust in mijn hoofd krijg. En wat minder zorgmijder hoef te zijn. Nog wel even in mijn begroting 2020 kijken waar ik de hogere premie van kan betalen, maar mijn potje voor Eigen Risico kan daar wel voor dienen, want dat is meeverzekerd.

Nu alleen nog wat gehakt in de vulling stoppen voor het Kerstgebraad. Ik verzorg dat voor het Kerstdiner bij mijn moeder voor mijn kinderen en kleinkind. Dat is te exotisch voor mijn moeder. Maar prima, dan weet ik dat ze niet toch varkensvlees serveert omdat "'ze' dat toch niet doorhebben".

Oh ja...trouwens over Hak...wat een lelijke slagzin in vergelijking met die Martine Bijl altijd voor ze maakte. Mooie zak..Hak. Bleuh.

Het regent, het is donker. Een dag om weg te kruipen vooral als je her en der leest hoe sommige families elkaar het leven enorm zuur maken en niet alleen rond deze dagen.  Dan is een gezellige en warme familie-Kerst een soort van utopie. Alleen te zien in films. Of reclames.

Hoop zo dat ik niet van dat soort trekjes krijg of al heb. Hoe erfelijk belast ben ik?

Gooi er nog maar een vers gezet kopje koffie in en maak me er niet meer druk over. Heeft totaal geen zin. Hakt er alleen maar in. Ik ben wel uitgehakt. De groeten!

Komt allen tesamen

Omdat allebei mijn kinderen moeten werken met Kerstmis had ik gevraagd of we het dan een andere  keer konden vieren door bij elkaar te komen en als familie bij elkaar te zijn.

Wilde graag dat kleindochter, die gelukkig uit het ziekenhuis thuis is en weer helemaal haar vrolijke zelf is, mijn kerstboom zag. Had er speciaal voor haar van die koekjes aan een lintje in gehangen en de kleine beertjes die al jarenlang in de kerstdoos bleven, toch maar weer in de boom gedaan. Zo schattig.  En op haar ooghoogte. En veel lampjes. Ach...eigenlijk ben ik zelf ook nog een groot kind qua verrukking van versieringen. Dus bevredig ik daarmee ook mijn eigen behoefte.

Dit weekend kon iedereen toevallig en in plaats van een door mij voorgestelde brunch verschoven we de tijd naar later op de dag zodat echt iedereen erbij kon zijn.

Had voor allemaal in de loop van het jaar een kadootje kunnen aanschaffen (vroeg beginnen, als je wat ziet direct aanschaffen (als het budgettair kan he) en dat onder de boom gelegd. Geen grote dure zaken hoor. Dat wilden mijn kinderen uberhaupt niet. Kocht voor kleindochter al eerder een boekje van Dikkie Dik over op het potje gaan. Heel aktueel nu zei haar moeder.

Haalde uit de bibliotheek een kookboek wat ik mijn dochter kado deed voor haar verjaardag en kookte een recept voor een hartige Marokkaanse taart van filodeeg met diverse soorten vis en groente. Want vis is halal en daar had ik rekening mee te houden. En kon het al een dag eerder maken dus op de dag zelf alleen maar opwarmen in de oven. Verder vegetarische pasteitjes als voorgerecht en good old favo ijs als toetje. Heel simpel allemaal, geen haute cuisine, maar het ging mij vooral om samen om de tafel zitten en dankbaar zijn voor alles wat goed is en goed gaat.

Tafel mooi versierd met mijn speciale Kerst-tafellaken, Kerstservies (ooit jaaaaaaaaaaaren terug bij Intratuin gekocht in de opruiming. Wordt dus maar een paar keer paar jaar gebruikt haha), poetste zelfs de zilveren kandelaar die ik kreeg uit de erfenis van mijn Opa en Oma, zette er 3 lange kaarsen in, mooie glazen (al dronk niemand alcohol die avond) en een speciaal lief kinderbordje voor kleindochter met het bestek wat ooit van haar moeder was toen zij kind was.

Dan ben ik al zo tevreden, met het voorbereiden, die kleine dingen, het mooi maken van de tafel, namaaklichtjes in de kaarshouders die op oog- en grijphoogte van kleindochter staan (ivm brandgevaar liever namaak). Die koekjes in de boom hangen.  De geur van stoofpeertjes die door de keuken en het huis geurt.
Dat ik zo'n fijn gezin heb. Dat iedereen moeite doet om te komen, ook al vieren ze geen Kerstmis en de religieuze betekenis ervan ook niet. Of vullen die anders in. Dat ik zelfs een schaal heerlijke koekjes van de schoonmoeder van mijn dochter kreeg. Zo lief!

Leuke discussie aan tafel over hoeveel er vroeger op school eigenlijk werd geleerd over de diverse Godsdiensten. Wat wist je nou echt van de Islam, Jodendom, of Hindoeisme, Of van mensen die nergens in geloven. Of van je eigen geloof. Leg eens uit wat het verschil is tussen Katholiek en Protestants. En dan binnen het protestantse geloof nog al die afsplitsingen.
Hoe weinig kwam je in contact met andersdenkenden als je in een nogal verzuilde omgeving opgroeit. En nog steeds. Wat heeft die Kerstboom te maken met Jezus? Wie is Jezus voor een moslim.

Praten over minder vlees eten. Maar als je vlees eet dan wel goed vlees eten, van dieren die goed behandeld zijn, een dierenleven hebben gehad. Of minder zuivel eten. Fijn dat ik zulke weldenkende kinderen en schoonkind heb. En dat kleinkind na het eten lekker languit liggend ging tekenen en voor mij een tekening op de grond achterliet. Nu al weer weggepoetst hoor. Wel eerst een foto van gemaakt uiteraard.

En alle kadootjes van haar Oom en ouders in keurige stapeltjes onder de boom legde bij die van mij. En bij het uitpakken iedereen hielp en daar zo opgewonden van werd. Het uitpakken vond ze leuker dan de inhoud van de kadootjes. En daar werd ik weer blij van.

Jubelend van vreugde zeg maar!