Met de nieuwe strengere maatregelen in het hoofd toch nog maar wel wat voorraadboodschappen gehaald. Jahaaaa..o.a. wc-papier. Dus vroeg in de ochtend al mijn rondje gelopen en een kar vol dingen waar je beter mee- dan om verlegen kan zitten. Dan voel ik mij wel een brave huisvrouw met mijn boodschappensleurhut op wieltjes.
Ook maar een mondkapje in mijn jaszak gestopt. Want mocht het nodig zijn, dan is het fijn om die bij de hand te hebben. En ik was ze trouw na ieder gebruik, dus niet een kapje wat je zo kan wegzetten en dan blijft het staan door het opgebouwde snot.
Daar was ook weer de dagelijkse afwijzing op een sollicitatie. Heerlijk. Zo fijn dat de routine ononderbroken door blijft gaan.
Blij dat de zon schijnt deze dinsdag. Dat is een andere aanblik en gevoel dan druilige regen. Vond het gisteren zo kil aanvoelen dat ik een vest aantrok eind van de dag. Had zin om mensen te zien vandaag, maar andersom niet. De week van de eenzaamheid was nu al begonnen, zo voelde het eventjes.
Toch maar even een stukje gefietst. Dan is de tussenjas toch weer te warm. En zonnebril wel handig, maar dat helpt niet als je 'm thuis in het kastje laat liggen. Direct een traanoog.
Jemig de pemig zeg. Wat een zeurlogje.