Last one in, first one out

Zoals ik al op mijn kantoorklompen aanvoelde, komen er grote veranderingen aan. Heel snel. Straks horen we allemaal via Zoom gezellig hoe ALLES anders moet en gaat. Om ons groepje het beste te maken. En de grootste. En de mooiste. En de leukste. En weet ik veel allemaal voor jeukwoorden. Managementbullshitbingo.

Meestal als het management taken en bedrijven gaat samenvoegen en het woordje efficiënter gebruikt, dan gaan er koppen rollen. Of mensen moeten werk gaan doen wat ze niet ligt, maar wel zeer efficiënt is dat jij dat doet.

En aangezien ik hier het laatst bij het clubje ben gekomen, voorzie ik een soort van Strike. Dat ik mijn bolwlingschoenen uit de berging mag pakken om weer weg te rollen. 

Afbeelding van H. Hach via Pixabay 

Out!

Disclaimer: Niet op feiten gebaseerd, maar op buikgevoel. En ik heb een enorme buik!

No shit

Gezellig even met mijn dochter haar boodschappen gaan doen. In mijn eigen durp. Waar er nog gratis parkeren is. Kon ik met de kleinkinderen even bij een speelpleintje blijven, nadat we bij de supermarkt waren geweest en zij lekker snel door de diverse winkels rauschen. Kleindochter zo blij met haar mini-winkelkarretje in de supermarkt. En ik blij met al die losse winkelmuntjes in de zak van al mijn jassen. Is dat "horder" zijn toch nog ergens goed voor.

Kleindochter moest naar de wc, dus toch nog maar weer even langs mijn huis gereden, dat is dichterbij. Helemaal blij ging ze naar de wc boven. En deed daar een werkelijk enooooooooorme grote boodschap. Dat is nog wel eens een dingetje. Haar vader gooit er gewoon een luier om, maar daar leert ze niet van dat als ze aandrang heeft, ze naar de wc moet. Dus dat frustreert haar moeder. Maar nu ging het supergoed. Was trots op haar. Goed gedaan lieverd! Dat je als oma zelfs blij kan zijn met een op de wc-poepend kleinkind. Nooit gedacht dat ik zo'n kneuterige oma zou zijn! 

Daarna naar hun nieuwe huis en helpen de boodschappen en kinderen naar boven sjouwen (geen lift). Ingewikkeld, in je uppie met 2 jonge kinderen, waarvan de jongste 10 maanden is en uiteraard nog niet zelf de trap oploopt. 

Genoten van de lunch samen bij hen thuis en dochter wilde nog even langs een winkel bij haar in de buurt. Ga maar even alleen joh. Lekker snel op de fiets en jongste was eindelijk in slaap gevallen. Andere kleindochter mocht Netflix kijken. En liet zien dat ze bijna de handstand kon. En gaf mij instructies hoe ik de afstandsbediening moest gebruiken. (!!) Voelde mij nogal een digibeet. Bij een kind van vier he...

Haar slaapkamer met Unicorn (Eenhoorn) behang moest ik ook bewonderen. Zij zegt dus altijd Unicorn. 

Zusje was weer wakker geworden en even haar poepluier verschoond. Smerig natuurlijk, maar voor je bloedjes doe je dat met liefde. 

Deze week was de eerste week op de nieuwe school van oudste kleindochter bij haar nieuwe huis. Papa die niet meer thuis woont. Een nieuw zusje. Zoveel veranderingen. Je zou voor minder in je broek poepen. Maar ze vindt de school leuk zegt ze. En zit nu in groep twee. Viel me wel tegen dat ze me niet even voorlas. 

Was heerlijk om ze weer even in hun eigen omgeving te zien. De gordijnen hingen, maar ik vond ze niet heel strak opgehangen aan de rails, te veel ruimte tussen de haakjes. Ze had niet genoeg oogjes meer gaf ze aan, dus dat ga ik nog wel voor haar regelen. Maar overal hangen gordijnen of jaloezieën. En perfect waterpas. Alles zelf opgehangen en ik kreeg mijn boor-en schuurmachine en waterpas en ijzerzaagje etc. weer retour. 

De keuken is prachtig geworden. Aan beide kanten van het standaardkeukenblokje heeft ze er een stuk (van hetzelfde materiaal, via via gevonden) aan laten zetten en in een deel daarvan een ingebouwde inductieplaat. Andere deel een vaatwasser, die nu ook ingebouwd is. Zonder een keukenkastje ervoor hoeven opgeven. Er moeten nog wat puntjes op de i worden gezet, maar de basis ligt er.

Alles ziet er nu strak uit en niet allerlei losse elementen die weer lastiger zijn schoon te maken. Ze is gewoon voordat ze dit huis kreeg toegewezen in de buurt gaan kijken en aangebeld bij nieuwe bewoners (het hele blok is gerenoveerd en vernieuwd) om te zien hoe zij de keuken hadden ingericht. Want wel een Youtube filmpje gehad van de kale flat van de Woningbouw. Met een onhandig ingericht keukentje.

Wat een slimme dame! Had ook al helemaal een beeld in haar hoofd hoe ze graag wilde dat het eruit kwam te zien. Dus dacht in mogelijkheden en de lange termijn. En kreeg dat voor elkaar. 

En ze schakelde veel mensen in haar netwerk in. Ook slim. 

Van de week gaat ze mijn moeder en een zus van mij ophalen om het huis te laten zien. Oma woont niet om de hoek, maar ergens in het midden van het land. Moet ze dus vier keer heen en weer rijden. Mijn moeder durft niet zelf te rijden (helemaal naar de grote stad over de snelweg), alhoewel ze onlangs nog een nieuwe auto kocht. Jammer; zo verkleint ze haar wereld. Die zus durft ook niet te rijden. Ook al jarenlang niet. Mijn dochter had een keer een auto gehuurd speciaal voor haar om weer de snelweg op te durven en dat samen met haar te oefenen. Maar ze krabbelde terug. Te eng. Niet eens in die auto gezeten om het te proberen. Snap het wel, maar toegeven aan die angst werkt verlammend. Voor mij een grote spiegel hoe ik het niet wil. Wat je voorland is als je niet doorpakt. Jezelf bij de lurven durft te grijpen. 

Het scheelt wel dat ik hele grote lurven hebt. Makkelijk voor het grijpen.

Overdenking voor het weekend

 What if today was your "last" day, Cellie, or this week was your "last" week, and heaven had 10,000 angels waiting to serenade you, dancers waiting to dance with you, and reporters waiting to interview you? 

Is there a grudge you'd still hold? Something you'd still regret? An unhappy memory that would matter more than forever and ever? 

Nada, baby - 

  The Universe

Druk

Interessant uitgangspunt voor deze film. We zouden eigenlijk constant 0,5 promille alcohol in ons bloed moeten hebben om een aangenamer en creatiever leven te hebben,  bedacht een Noorse filosoof. Of hij gelijk heeft? Want; Hoe functioneer je dan. Elke dag een prettige roes? Heb je telkens iets meer nodig om dit effect te krijgen?

Het effect van twee glazen wijn, maar dan de hele dag door aanhoudend (dus dan moet je wel iets meer drinken dan die twee glazen). En wat doet dat met je lijf? Je hersencellen en je lever. Wat het voor de Gall&Gall doet snappen we wel.

Ken genoeg, vooral mensen van mijn leeftijd die stevig drinken. Ik noem dat stevig, zij waarschijnlijk sociaal normaal gedrag. Het is maar net wat je referentiekader is. Elke dag een glas wijn bij het eten. Vooruit twee. Glaasje sterke drank als je thuiskomt. Of lekker die halve liters pils naar binnen laten glijden, ijskoud op een warme dag. Kratje op het balkon of in de kelder. Het is maar net waar je aan gewend bent. 

Merk, nu ik al lang vrijwel niets drink - ik mag in het weekend 1 glas van mijzelf en vaak heb ik er dan niet eens zin an - , dat het effect van slechts 1 glas wijn al genoeg is om lichtelijk aangeschoten te zijn. Slaap dan onrustig en dat is het me niet waard. Ook nogal sneu, in je eentje drinken. En bang voor een hellend vlak. In je eentje binge-eten is ook sneu uiteraard, maar daarom doe je dat ook in je eentje :)

Heb een heel assortiment sterke drank in huis voor gasten, maar ben blij dat ik het niet aanraak. Niet naar grijp en nodig heb om even weg uit de realiteit te zijn. Vind het wel heerlijk en kon er altijd goed tegen, maar ga er heel bewust mee om. Want ik schat in dat ik nogal verslavingsgevoelig ben. Dat ik in plaats van eten, dan mijn heil in drinken zoek. Iets om mijn emoties te dempen.

Snoof ik nou maar gewoon cocaïne!

De Baas

Op mijn werk is een directe manager met vakantie. Voelt direct een stuk rustiger. De nerveuze energie is weg. Grappig, want ik werk nog steeds thuis en toch voel ik het. Plus iedere keer instructies die toch niet kloppen achteraf of gewoon systeemtechnisch niet kunnen. Dat ik dan achteraf mijn "I told you so" dansje kan doen. 

Oude werk-truc: altijd vrij of voor of na De Baas nemen, dan heb je extra lang rust aan je hoofd. Niet minder werk; alleen die rust. Maar ja, mijn verlofaanvraag werd afgekeurd, dus ik moet nog effkes doorwerken. Tot de blaadjes gaan vallen. 

Hij straalt geen rust en zeker weten uit, maar oh oh oh...als de zaken maar goed in het nieuwe systeem staan, want anders...(ja, anders krijgt het bedrijf zijn centjes niet; dat snap ik ook wel; om maar iemand te citeren: ik kom niet uit een ei). Maar kennelijk ben ik gevoelig voor dat soort nervositeit. Kan er niet zo goed teugen zeg maar. Daar moet ik dus zelf mee aan de slag, want die ander gaat niet veranderen en zeker niet voor mij. Misschien is het ook wel bedrijfscultuur. 

De manager die ik hiervoor had; geweldig. Ga je gang maar en ik heb er vertrouwen in. En op tijd een veer in mijn reet en daar ging ik weer. Nieuw project erbij? Doen we. Nog meer? Kan ik. Wil ik ook, want mijn kracht ligt in goed luisteren en analyseren wat er echt loos is. En zaken uitzoeken; hoe zit dat nou echt? En zelf bedenken hoe ik eea opzet en uitwerk. 

Dat mis ik bij deze manager. Dat er vertrouwen is. In mijn kunnen. In mijn (werk)-ervaring over het algemeen. Hij is ook niet van echt managers-vlees gemaakt. Maar omdat hij er al zo lang werkt, promotie gemaakt (vul ik zelf in).

Moest enorm lachen toen ik de nieuwste afleveringen zag van Grace and Frankie en iemand haar functie Supervisor noemde in plaats van De Baas.

Het 'omkatten' van functienamen is ook iets wat geliefd is als er nieuwe managers zijn aangesteld. 

Kende trouwens iemand die altijd heel fel werd als het woordje 'Baas' werd gebezigd. "Ik heb geen Baas; een hond heeft een Baas!"

Gulzig

Wat een beetje zon al niet kan bewerkstelligen. In mij, maar vooral in de tuin. De vlinderstruik (stekje van Helene), geeft paarse hoornvormige bloemenpluimen en die zitten vol insecten. Vlinders, hommels, bijen, wespen. 

Zag een megagrote hommel helemaal geel van het stuifmeel van de Chinese Roos en die gulzigaard kwam ook nog even langshoppen op de Vlinderstruik. Is er nog wat te kanen hier?

En die Vlinders. Allemaal even snel in mijn pauze gezien, al ver in de middag die pauze, maar ik werd er licht en luchtiger van.

Afbeelding van emmess via Pixabay 

Mom

Heerlijke serie met foute zwarte humor. Pourquoi Pas schreef er ook al over. Al heel wat jaren fan van. Schreef een paar jaar terug over het servies in die serie (wat in meerdere CBS-series voorkwam).

Grappig nu de moeder bij een therapeut loopt, ze ontdekt dat ze ADD heeft (nou...daar ben ik ook al jaren 'bang' voor en dan ook weer 'dankbaar' dat me dit misschien wel heeft geholpen om in mijn hoofd ergens anders te zijn dan bij de misere) en dan dit labeltje als excuus voor alles gebruikt.

En ze verwacht dat haar therapeut haar helemaal uitlegt hoe zij in elkaar zit. En ze zit er klaar voor om weer eens teleurgesteld te worden:

Bonnie: We'll discuss this later once Trevor tells me how I feel.
Trevor: I don't tell you how you feel.
Bonnie: Which is another way you're letting me down.

Moest enorm lachen om haar trucje om als je wat ergs gezegd hebt (nou ja; een bom heb gedropt) stil te blijven, tot die ander reageert. Oude techniek; werkt altijd. Behalve als je Bonny heet (en ADD hebt).

Maar vervolgens ook haar therapeut gaat 'helpen'. Want de smaak te pakken.