De audicien kon de dome er gelukkig vrij eenvoudig met een speciale lange pincet uitvissen. Ook zonder pijn. Ook fijn. Maar niet aan zitten frotten, dus de schade was beperkt. Maar direct een aantal van die dingen meegevraagd. Die dome-pjes.
Daarna moest ik weer snel door naar huis met de bus en de fiets en doorrrrrrrrwerken. Maar helemaal uit mijn ritme en ik moest echt goed mijn kop erbij houden, want zorgvuldig werkje. In de ochtend was ik daar ook al mee bezig en dat werkt toch minder prettig in een rumoerige omgeving. Er is weer eens iets omgegooid in de planning en dan is het maar weer meeveren en afspraken omplannen.
Wat ik uitermate 'interessant' vind, is dat mensen denken dat ze tegen mij gewoon kunnen spuien over 'die buitenlanders (gewoon in jouw stadje geboren, dus hoezo buitenlander?). Waarom? Omdat ik dezelfde kleur heb? Het met mij hebben over 'ze'... (meestal gebruiken ze dan nog 'hun' ook. Ocherm!).
Altijd verbijsterd als ik dan na al die verschrikkelijk eerlijkheid even wat foto's laat zien van 'ze'. Dat was 40 jaar geleden al zo en nu nog steeds.
Ik kan niet geloven dat mensen die dit soort dingen werkelijk denken, op dit soort werkplekken zitten. En ook weer wel.
Dopje (of dome zoals ze dat noemen) van mijn ene gehoorapparaat zit of nog in mijn gehoorgang of ligt ergens in huis, maar in ieder geval ben ik 'm kwijt.
Dat betekent na de ochtend naar huis, naar de oorwinkel en laten kijken of het nog in mijn oor zit en sowieso nieuw dopje halen, want nu is dat apparaat onbruikbaar.
Was vrijdag uit mijn werk even een winkel ingelopen. Zag iemand bij een van de vele koffiemachines op mijn werk op een andere verdieping, die een hele leuke kerst-mok had. Ze vertelde dat er wel 3 bekers heet water in kunnen, dus dat scheelt ook weer bekers en dus minder afval en heen en weer lopen. Dus vroeg haar waar ze die had gehaald.
Die winkel (leek een soort kleine V&D) liep ik dus in en wow....wat veul! Zoveel keuzes en dingen en spullen. En boven nog veel meer. Werd er accuut onrustig van. En kon dus nul keuzes maken plus dat ik de trein wilde halen, dat winkelt ook niet echt ontspannen. Was nu wel een keertje stipt einde werktijd ingepakt (oh nee, klopt niet want ik was al een half uur eerder begonnen) en richting huis vertrokken, dus nu wel wat tijd over. En ik me dus afvroeg of ik uberhaupt nog wel iets nodig had. Wel een hele leuke kerstafdeling. Erg leuk zelfs. Vond het ook prettig te merken dat ik daar zelfs een beetje plezier in had. Beetje snuffelen, kijken wat er nu te koop is. Wat luchtigheid.
Zaterdag de doe-dingen gedaan die ook moeten (de was, opruimen en iets terugbrengen wat niet was wat ik hoopte) en toen was het al middag en had ik nog niets luchtigs en leuks gedaan. Wat mijn voornemen is. Voor de balans met de drukte en zorg rondom mijn werk en andere zaken. Meer luchtigheid bewust inplannen dus.
Dacht aan het blog van Bertiebo over de tentoonstelling over Hockney en keek online of er nog plek was. Nog eentje! Dus nu niet te lang wikken en wegen en dan toch de trein voorbij laten rijden; Doen!
En zeker omdat mijn museumjaarkaart op de mat lag vrijdag. Blij dat er niet bijbetaald hoefde te worden, maar dan nog is dat nooit tientjeswerk. Maar dus ook daardoor weten dat als ik het helemaal niks vond, of toch te druk, dat ik er dan zo weer uit was. Met nog minder dan 28 seconden kijktijd per schilderij! Zonder (financieel) schuldgevoel.
Was uiteraard vroeger dan mijn tijdslot aanwezig, maar in de rivier voor het museum lag de stoomboot van Sinterklaas en die had kennelijk audiëntie want telkens kwamen er weer ouders met kinderen op de kade. En pieten die dan het verkeer even ophielden. Wat blijf ik dat leuk vinden om te bekijken. En had ik graag daar met de kleinkinderen gestaan, ze de lol en plezier van dit feest meegeven. Maar ja de andere ouder was aan het ouderen deze week.
Heb ze wel een schoenkado opgestuurd. Dat was nog te groot voor de brievenbus, al zat het wel in een bubbelenveloppe, dus moest weer terug mee naar huis (had het op een werkdag meegenomen, omdat ik daar langs een brievenbus kom) en weer omgepakt naar iets kleiner formaat. Ben een slechte hulppiet.
Vond de tentoonstelling wel interessant, maar ontzettend druk (ja...zaterdagmiddag he..) en kon het niet volop tot me nemen. Mooi? Tsja...eerlijk gezegd sprak het me niet enorm aan, zijn stijl van schilderen. Maar me voorgenomen om er nog een keertje heen te gaan, gewoon een keertje door de week, dan hoop ik dat het minder druk is en ik langer dan 28 seconden voor een schilderij sta. Het museum zelf blijft een geweldige plek. En al met al deed het me goed om even een andere invulling aan mijn weekend te geven dan alleen maar nuttige zaken en lezen.
Heb mijzelf nog iets kado gedaan wat al ruim 10 jaar 'op' was. Gunde het mijzelf niet, te duur, was het echt wel nodig? En nu met 30% BlackFriday korting vond ik dat ik dat wel mocht. Want wie weet hoe de zaken er volgend jaar voorstaan en nu kan het, mag het en wil ik het. Omdat ik dus al zo lang eigenlijk helemaal nooit meer van dat soort artikelen koop, vond ik het wel een kostbare investering. Maar rekende dus maar om wat het me per dag zou kosten (gebruik het niet dagelijks) en hoe lang ik kan doen met zo'n geur. Heel lang. Goede inspiratie vanuit een ander blog hierdoor.
Om het schuldgevoel weg te poetsen gaf ik een soortgelijk bedrag aan een goed doel. Tandartsbusjes die het hele land intrekken om gratis mondzorg te geven voor mensen die zich dat niet meer kunnen veroorloven. En jaren rondlopen met een rotte kies of ontsteking. Had de petitie al getekend dat mondzorg voor volwassenen weer terug moet in de basisverzekering.
Lekker gewerkt, vooral door kunnen werken, want er was niemand, helemaal niemand op kantoor. En al helemaal niemand in het gebouw waar wij werken, want standaard is vrijdag de 'thuiswerk' dag of de dag dat als je parttime werkt er niet bent. En oh ja...voetbal op tv van dat Oranje clubje.
De leidinggevende had gewoon op alle verzoeken om een dagje vrij te krijgen, ja geantwoord, zonder na te kijken of er wel het minimum aantal hulpverleners aanwezig waren, of omdat men het zo zwaaaar heeft hoppa jij hoeft ook niet te komen en dus zat ik het fort in mijn eentje te bewaken, plus de inkomende telefoontjes en de diverse mailboxen die ik beheer. Naast al het invoer en uitvoerwerk. En spontane zaken die spoed hadden. En omplannen van afspraken.
Maar ook nul aanspraak, lunchpauze gewoon maar achter mijn bureau en doorwerken, nogal saai, maar dat ben ik ook momenteel vind ik, dus dat past goed.
Moest wel grinniken om een vergaderverzoek voor in het nieuwe jaar. Oh? Ben ik dan nog bij het clubkse?
Laat thuis, maar daar had ik al rekening mee gehouden. Had nog een stuk van de zaterdagkrant om te lezen, dus prima en door het voetbal (denk ik..) was het niet eens druk in de trein. Bedacht nog even of ik nog langs de supermarkt zou gaan op weg van busstation naar huis, maar nee hoor...niet nodig.
Lekker naar huis, omkleden in relaxte (nachtjapon en dik vest) kleding, alle werkspullen en kleding opruimen, nog even snel schone slopen op mijn bed gedaan, kan ik er straks zo inspringen en dan het eten opwarmen wat ik gisteren al gemaakt had.
Kaarsjes aan en dan de blik op oneindig en verstand op nul. Dat laatste gaat vrij simpel. Twee tandjes lager en klaar.
Van de week kwam de trein en ik zag al dat het een heel kort treintje was. Veel te kort om alleen al op dit station iedereen van een zitplaats te kunnen voorzien. Dus alweer hutje aan mutje hangen, zitten en niet fijn. Het opgepropt zijn. Na een lange drukke werkdag. Met grote tas en laptoptas.
Bij een tussenstop werd er ook omgeroepen dat er niemand meer bij mocht. De trein zat vol. Propvol. Japans propvol. Dus bleven veel passagiers op het perron staan, zonder mee te mogen.
En dan ook nog wederom vertraging, haha hoorden wij de omroeper zeggen, u merkt wel dat we heel langzaam gaan, maar dat is fijn want u staat daardoor niet te wankelen, dus blij dat ik op mijn eindstation aankwam - ook nog met moeite, want ook daar moesten er weer heel veel passagiers bij en in en wachten totdat iedereen eruit was..poepoeh.
En dan de bus net zien wegrijden en weten dat je ook daar moet wachten, maar dat kon ik wel hebben na zo'n horrorrit.
Om dit alles een beetje te omzeilen ga ik al eerder van huis dan nodig en ook weer later weg, maar het lijkt steeds voller te worden. Moeten we allemaal weer op kantoor zijn? Of werken we juist weer op kantoor omdat het daar 'warm' is.
Warm krijg je het in ieder geval wel van lekker dicht tegen elkaar aan staan/hangen/zitten. Heel warm. Zweterig warm.
Kreeg het ook warm toen ik besloot lekker op de fiets richting het GROTE winkelcentrum alhier te gaan. Beter fietsen dan de bus want zonnetje en blauwe lucht en ik krijg mijn portie beweging (klem zitten in een trein is toch echt weinig beweging) dus hoppa, jas aan, handschoenen en gaan. Handschoenen en jas veel te warm uiteindelijk. Had een rondje in mijn hoofd waar ik allemaal heen moest en wat ik moest regelen en zo lekker dat dit allemaal gelukt is.
Zonder drukte (niet gaan als de kinderen uit school zijn), maar gewoon prettig. En ben ik ontspannen, dan krijg je dat ook terug. Had voor mijn verjaardag een nieuwe oude telefoon gehad van mijn dochter en qua model paste mijn oude doorzichtige hoes prima. Maar had pas vorige week door dat de camera op een iets andere plek zit en de oude hoes deze half bedekt. Ja...logisch dat je foto's nogal uhm..slecht waren. Nieuwe hoes aangeschaft.
Dingen voor mijn hoorapparaat opgehaald. Kon je niet online bestellen, maar moest je voor naar de winkel. Heel fijn dat ze gratis zijn en onder het pakket vallen.
Geen zin om de Hema in te gaan. Veel te druk en te warm. Wat ik daar moest halen, dat had geen haast en geen prioriteit. Wel langs de bibliotheek om een gratis boek op te halen en vooruit ook een boek uit de collectie (maar wederom geen zin om lang te zoeken, nul inspiratie en concentratie momenteel).
Thuisgekomen even kijken wat ik nog zou willen doen die middag. Oh ja, mijn voortuin even ontdoen van de bladeren die op mijn stoepje zijn blijven liggen, voornamelijk uit mijn eigen boom. Dus eigen stoep eerst.
Heerlijk dat het bijna af is, als het begint te regenen. Mag ik, met een karweitje wat afgevinkt kan worden, even niksen. Alhoewel; had me voorgenomen nog even een uurtje te gaan werken (Dat werden er twee). Hoeft niet van de baas hoor, maar die heeft totaal nul overzicht en die roept alleen maar dat het vroeger nog veeeeeel drukker was.
Alleen vergeet hij erbij te zeggen dat we met iets meer FTE's waren, zo hoorde ik van collega's die er al jaren werken. Dus appels met peren vergelijken. Bovendien doe ik dit werk al een tijdje en hou mijn eigen tellijsten bij en zie dat het iedere maand meer en meer wordt. Mensen die aankloppen om hulp dus.
Hou niet van dit soort Rutte-achtige manier van antwoorden. Zeg dan gewoon dat het inderdaad aanpoten is met minder mensen, maar wel meer werk. Volgende week een veroordelingsgesprek en dan zal ik dit zeker ter sprake brengen.
Zo geen zin meer in dit soort omtrekkende bewegingen. Ik ben toch niet dom?
Nu de laptop uit en even verzinnen wat ik ga eten. Oh ja, had van mijn dochter hele dunne plakken kipfilet gehad gemarineerd, dus die kan ik in de airfryer bakken en dan in de salade doen in reepjes. Ook kreeg ik een zak met zoete aardappelen frites mee en dat lijkt me wel goed erbij smaken.
De afwas doen, kleding voor morgen klaarleggen en dan ontspannen de avond in.
If, once upon a time in your life, Cellie, suddenly and without warning, an event, a person, or some unexpected good news changed everything for the better, it can only mean one thing…
Chances are astronomically high it will happen again.
