Onze normen en waarden

 

Thierry de slingeraar

Er was een supermarkt heropend in ons dorp en men deelde voor de klanten gratis drinken en iets lekkers uit. Ging eerst maar even 'rustig' mijn boodschappen doen en mijn nieuwsgierigheid bevredigen. Hoe zag het eruit daar.

Megadruk. En veel ouders met kinderen. Verkeerde tijdstip uitgekozen voor 'rustig'.

Had ik kunnen weten. Veel boodschappen voor stuntprijzen en mijn hele dorp liep met een appeltaart voor maar 99 cent rond. 

Vond het zonde dat ik mijn hoorapparaten had ingelaten. Wat een lawaai; gillende kinderen, schreeuwende ouders, zoekende klanten naar die Appeltaart...en bij de kassa toch nog omkeren voor die Appeltaart...scoren die Appeltaart (diepvries). Leek me nou echt niet lekker, diepvries-appeltaart.

Was dus snel klaar ermee en dan moest ik nog afrekenen. 

Winkel is veel groter geworden maar nog maar 2 kassadames en de rest mag je allemaal lekker zelf scannen en afrekenen. Waardoor er direct chaos was want was een soort van letterlijke trechter(vorm) waar je in terecht kwam, omdat er in die hoek ook hun drankenzaak zat, dus nette rijen, daar doen Nederlanders niet aan.

Maakte me niet druk. Tijd zat. Geduld ook, want wat zou het uitmaken als ik me opwond? Ook niet op laten naaien door de mensen achter me die wel een beetje ongeduldig werden. 

Enfin. Daarna een kopje gratis koffie gehaald. En een paaseitje. Bij dat tentje stonden veel scholieren voor een gratis iets. De croissants die ik bij het naar binnen gaan had zien liggen waren op. Maar de thee niet, dus namen ze allemaal thee en slingerden de theezakjes lekker door de winkelstraat. 

Oh ja, jongens en hormonen.

Niet door mij. Die hormonen. Maar gewoon door de leeftijd.

Radeloos

Kwam uit mijn werk halverwege de dag en liep op de automatische piloot naar de uitgang van het station om de bus te pakken. Uitgang afgesloten, er werd verwezen naar een andere. En daar ook weer naar een andere uitgang. Zag door de ramen al veel ambulances staan en politie. Er was iets aan de hand. 

Kon er online niets over vinden, maar het was dan ook net gebeurd, lees ik nu en ik ben blij dat ik er niet bij was. Iemand van het dak gesprongen. Zag dat er grote schermen werden opgehouden door hulpverleners. 

Hoe je erbij komt om dat juist op die plek daar te doen? Hoe kom je op dat dak. 

Stomme gedachten. Voegt niets toe. Waarschijnlijk ten einde raad of psychotisch.

Afbeelding van Loke via Pixabay 

Maar zat nogal in mijn hoofd bij iemand die ik vrijdag aan de telefoon had en die om hulp vroeg, want zou dakloos worden. Met kind. 

Was blij dat ik een beetje her en der kan informeren waar deze client kan aankloppen, maar laat op de dag zit alle opvang vol. Wat client ook aangaf. Want gevraagd om terug te bellen.Alles vol. En uit schaamte zo laat pas aankloppen voor hulp. 

En stoorde me eraan dat de informatie die mijn leidinggevende nodig had om aan wat touwtjes te trekken (volgens hem dan), onderop zijn stapel belandde en toen ik nogmaals vroeg wat de status was er nog helemaal niets mee gedaan was en tsja...hadden "we" dan eea niet eerder kunnen oppakken was toen zijn commentaar. Jemig; ik pak altijd alles direct en snel en ook nog eens goed op. Wat een rotopmerking. Of hij niet ziet hoe druk het is. Nee, hoe druk ik het heb.

Pffffff....oh ja natuurlijk frustratie bij mij ook omdat alles wat er op mijn lijstje aan vragen/eisen aan hem nog helemaal niets mee was gedaan. Prio nul zo lijkt het. Dat raffelde hij ook ook aan het eind van de dag even af. En alweer omdat ik hem daar nogmaals op wees. 

Had toen al zelf het hele rondje sociale kaart gebeld en al mijn contacten daar terwijl dat niet echt mijn werk is. 

Maar dus geen contact meer kunnen krijgen met die hulpvrager na het weekend en dan vraag ik me echt af hoe dit verder is gegaan. 

Pieker iets te veel merk ik. En maak lange dagen. En dan heb ik gewoon een dak boven mijn hoofd en nul schulden. 

Dag veelzijdig talent!

 Nooit meer zoiets als dit:

Of deze creatie, vaak geciteerd door mij en mijn broer.

Of deze zussen, wie (her)kent ze niet?

De lijst is eindeloos. 

Nou, nog eentje dan:

Kijk vrijwel nooit naar Khalid en Sofie, maar toevallig maandagavond wel. En zag vele Wim de Bie herinneringen. 

Jullie nog leuke of aparte herinneringen aan Wim de Bie? En zo ja, welke. 

Te dronken

Was vrijdag al erg laat, omdat er nog iemand aan onderdak geholpen moest worden, uiteraard laat op de dag en ik niet einde werktijd mijn pen wilde neergooien, zonder goed advies aan die client voor het weekend. En daarna nog even met de nieuwe Paus napraten over wat zaken die ook nog geregeld moesten worden. Wat hij goed en ook direct deed en daardoor kon ik verder. Leidinggevende had dat lekker laten liggen. 

Dus besloot een trein later terug te nemen dan normaal. Toch weekend. En toch niemand die op me wacht. Maar ook geen zin om zaken af te raffelen en me te moeten haasten naar het station en als een hijgend hert in de weer propvolle trein te moeten zitten. Even tot rust komen.

Nam ik ook nog eens het boemeltje en ook die had her en der vertraging. En de bus naar de bushalte waar mijn fiets staat, daar stapte ik vrolijk in, maar ik hoorde al snel, zelfs zonder hoorapparaten (die gooide ik in de trein eruit en in mijn tas)), luid geschreeuw. Van dronken en vooral agressieve mannen.

Besloot om dus maar op de volgende bus te wachten. Zo geen zin in agressiviteit. La maar! Zij zaten/stonden/hingen helemaal achterin de verlengde bus en toch had ik er geen zin in. 

Uiteindelijk stapte iedereen uit. En hoorde ik van andere passagiers dat de ene man een wond had met bloed en spetters. Zag wel dat er een lege fles drank vastgehouden werd. Misschien kapot gegaan/gegooid/gevallen daarna.

Anyway. Ook de volgende bus ging later weg want de collega liep naar de chauffeur van bus 1 om hem te assisteren met deze dronken heren. Beveiliging erbij en toen we weg reden kwamen eindelijk de marechaussees erbij.

Toch nog wat meegemaakt. 

Fris

Las onderstaand in een Flow-nieuwsbrief. Toch leuk, dat je 'fris' genoemd wordt. Nu had mijn collega het over zijn moeder, die toch al wat ouder was zei hij en niet zo veel om handen had daardoor, beetje zorgelijk.  Vroeg hem hoe oud zijn moeder dan was. Mijn leeftijd! Geeft me ook wel een beetje een idee hoe er over 60plussers wordt gedacht. One foot in the grave.

Toen hij hoorde dat ik dezelfde leeftijd als zijn moeder had, zei de schat dat hij dacht dat ik tien jaar jonger was. Ja, lekker fris deze Citroenvlinder. (Zo voel ik mij helemaal niet hoor, maar doet een mens wel goed).

Die eikelmuis, die blief ik niet zo; vele eikelmuizen tegengekomen in het dagelijks leven en die voornaam hebben ze niet voor niets. 

Afbeelding van OpenClipart-Vectors via Pixabay 

Allemaal beestjes

Vorige week werkte ik thuis toen ik opeens een bruine rat over mijn terras zag wandelen. Op zijn dooie akkertje, alsof het zíjn terras was. Ik schrok me wild. Nu woon ik bij het water. En dat er sowieso van alles in je tuin kan wonen, besef ik ook. Maar geef mij dan liever een frisse citroenvlinder, of Victor, onze huisegel die we met stukjes appel verwennen. Kan ik meteen meedoen met de jaarlijkse tuintelling, waarover later meer.

In Limburg zijn ze overigens wel blij met het signaleren van een knaagdier: de zeldzame eikelmuis is daar na jaren weer terug. Dat en nog meer nieuws lees je in deze goed-nieuwsbrief. Een fijn weekend gewenst, met louter aangename verrassingen,

namens het Flow-team,

Maaike
Managing Editor

Te druk

Was iets te vroeg bij de bushalte vanochtend (moest een klikko buiten zetten en had hiervoor iets teveel tijd berekend) en kon een bus eerder pakken. 

Heel vol! Lekker hangen tegen elkaar. De man schuin naast me op de klapstoel had zoveel aftershave op dat ik hieraan moest denken:

Jullie wel eens bedwelmd door een parfumlucht?