Dubbel parkeren

Voor mijn huis zijn openbare parkeerplekken. Meestal staat iedereen toch een beetje op dezelfde plek, het liefst vlak voor het eigen huis.

Sommige autorijders kunnen gewoon niet goed parkeren. Twintig keer steken en dan nog op twee parkeerplekken staan. 

De auto van een dochter van iemand een paar huizen verderop parkeert ook altijd dubbel. Ze rijdt achteruit de parkeerplek op en ja hoor, midden op de streep, de wielen elk aan de andere kant ervan. Zo fraai zie je ze maar zelden slecht parkeren. Of wat ik noem, asociaal.

Ook bij het fietsenrek kunnen sommige mensen niet normaal hun fiets in het rek plaatsen. Zie hieronder.

En dan staat die fiets er ook nog dagenlang, vier plekken bezet houdend. Waarom? 

Parkeergarages zijn ook beruchte plekken om mensen die niet goed kunnen parkeren te treffen. Of hun auto zo neerzetten dat jij als een Engelsman de auto in moet en over je pientere pookje moet klimmen naar de bestuurdersplek.

Ooit parkeerde een dame haar auto ook zo slecht op een bedrijvenparkeerterrein. Vanuit mijn werkplek zag ik haar elke dag nonchalant haar karretje op twee plekken zetten. Waardoor anderen dus moesten zoeken naar een plekje.

Dus deed ik een brief onder haar ruitenwissers. Nu...cursus parkeren voor vrouwen. Met speciale aandacht voor tussen de lijntjes blijven. Er zijn nog plekken beschikbaar! Meld je aan! Juist jij hebt dit nodig.

 

Delen

Zondag met mijn moeder mijn Oranje H ema tompoucen gedeeld. Leek me gezellig. Toen ik in de straat aankwam vanaf het station zag een een onbekende auto voor haar deur staan. Oh bugger, hoop niet de schoondochter/zus.

Belde nog even (nogmaals) of het uitkwam en ze was net terug uit de kerk. Ben alleen hoor. 

Wat gepraat en geprobeerd met haar over wat de diagnose Alzheimer voor haar betekent te delen. Lastig, want mijn moeder geeft aan dat 'de dokter' had gezegd dat ze niets heeft en alles in orde is. En zo knap dat ze geen pillen slikt. Dus nee hoor, niets aan de hand. Confabuleert weer een eind weg :) 

Gezegd dat ik snap dat voor haar dit zo voelt. Toch zijn de uitslagen bij de Geriater anders en heeft ze een hersenziekte. Kan ze niets aan doen, dikke pech, maar het gaat niet meer weg en wordt ook niet minder. Kan wel dat het slechter gaat worden. We weten alleen niet op welke termijn dat gaat gebeuren. Legde de link met haar eigen moeder, die heel lang nog thuis woonde tot ze niet meer voor zichzelf kon zorgen en het onveilig werd thuis (gas aanlaten, dwalen). 

Ja, dat wist ze nog wel en ook hoe druk ze toen was met zorgen voor haar moeder. 

Ingewikkelde gesprekken. 

Geen idee of er ook maar iets van blijft hangen, maar in het moment was het goed. Vooral omdat ik met mijn moeder sprak. En niet over haar.

Ging op tijd weer richting station. En had thuis nog tijd om de witte was te draaien en even wat te rommelen en me voor te bereiden op de werkdag. Moet nog veel blogs lezen. Maar dat komt nog. 

Feestje

Toen ik vrijdagmiddag uit mijn werk richting station liep, was daar de vrijmarkt al begonnen. Dus even 'snel' richting trein lopen ging wat minder. Een hele mensenmassa. Op het plein voor mijn werkplek Kermis. En toch maakte het me vrolijk. Want ik zag in de ochtend al mensen zitten op een plek, om die bezet te houden voor de vrijmarkt.

Vond ook dat ik, voor het feestgevoel, in mijn woonplaats bij de H ema oranje tompoucen moest halen. Dus overstap op een andere bus en lopen maar! En ja, later thuis dan, maar doe eens iets anders! Helaas was alles uitverkocht, maar kon ik wel een bestelling voor zaterdag plaatsen. Fijn!

Alweer miste ik het eind van Endeavour. Was in slaap gevallen op de bank. Gelukkig kan ik dit terugkijken. En anders niet. Ook prima. 

Koningsdag regende het pijpenstelen hier. Lang en hard. 

Toch maar de bus gepakt (met de fiets zou ik inderdaad helemaal zeiknat worden) richting winkelcentrum en regenkleding aan. In het centrum was een gedeelte van de vrijmarkt te zien. Iedereen onder plastic, de spulletjes onder plastic en diegenen die dat niet hadden, hadden dus allemaal doorweekte kleding en spullen op hun kletsnatte kleedjes liggen. 

Och...arme kinderen en veel ouders ook. Toen mijn kinderen jong waren ook gedaan. Moest ik ze om 05.00 uur al droppen, zodat ze een goede overdekte plek hadden en de spullen brengen (toen had ik nog een auto) en hopen dat er niets mee terugging :)

Bij de H ema waren er buiten in een kiosk nog voldoende Oranje Tompouces, maar goed; heb wel eens meegemaakt dat er dan ook niets meer was, of de H ema in een kleiner winkelcentrum gewoon dicht was (fijner voor het personeel!). En traditionele troela die ik kennelijk ben, moet ik een H ema tompouce scoren die dag :). Gewoon om het feestelijk te maken. In het kader van zelf de slingers ophangen.

Was ophangen die ik in de ochtend al had aangezet. 

In de middag toch maar in de voortuin flink wezen snoeien. Alles groeit de pan uit en het oogde nogal rommelig. Stond wel in de motregen te knippen, maar voldaan gevoel. 

Alweer de klok repareren. Had een nieuw mechaniek erin gemaakt, maar wijzers bleven hangen Nog maar een keertje checken (batterij misschien op?) en opnieuw doen. Ik heb de tijd tenslotte.

Is nog niet helemaal gelukt, dus nog maar een keer loshalen en opnieuw doen. Klok loopt achter. Past zich aan aan de eigenaar kennelijk.

Vakantie??

Leidinggevende is er een week niet - vakantie. Andere collega's ook vrij genomen. Dus minder bezetting. En ik....ik had weer eens nul planning voor mijzelf gemaakt. 

Gewoon maar doorwerken dus. Beter opletten en ver vooruit plannen; gewoon doen. Iedereen doet dat. Zelfs de nieuwste.

Verstopte buis

En alweer een volle drukke inwerk-dag, nog een bespreking, ook weer een uur van mijn tijd weg en dan ook nog mijn eigen werk doen-dag gisteren. Heb al diverse malen aangegeven dat ik hierdoor (inwerken en nakijken of het goed is uitgevoerd) niet meer volledig toekom aan mijn eigen werk en als ik aan de nieuwe aangeef dat ik haar iets nieuws ( van mijn werk) wil uitleggen dan geeft ze aan dat ze nu al helemaal vol zit qua agenda. Iemand die wel haar grenzen bewaakt. 

Kan snappen dat mijn veel jongere collega's haar traag noemen. De mores hier is dat je eigenlijk direct snel aan de slag gaat. En schone afvinklijstjes hebt. Nu valt er voor haar nog weinig af te vinken, want nog maar een paar zaken zelfstandig gedaan. 

En die van mij zijn van belang in verband met de facturering. En daar wordt mijn leidinggevende natuurlijk weer op afgerekend. En het einde van de maand nadert, dus ook weer een belangrijke peiltijd.

Zo direct eerst even mijn nieuwe paspoort en rijbewijs ophalen (afspraak voor gemaakt) en dan ook maar even langs de bank (gelukkig is er nog een filiaal hier!), want ik merk dat ik te gespannen ben om iets rustig uit te zoeken. Heb wat deskundige hulp nodig bij deze overboeking.

Dus op tijd wakker op een vrije dag en dan ook verder nul inspiratie om wat leuks te gaan. Nul!

Hoop dat het in de loop van de ochtend komt. 

Eerst maar de verplichte nummertjes afwerken. 

Had al vroeg afgesproken, met het idee als het mooi weer wordt kan ik de rest van de dag nog iets doen of langs mijn moeder of zo. Het regende helaas, dus leek wel een werkdag. Regenjas maar weer aan dus.

Mijn paspoort lag klaar. Helaas zat mijn nieuwe rijbewijs vast in de buizenpost. Ja, was wel aangekomen in het gemeentehuis, maar de buis zat verstopt. Dus mijn rijbewijs lag ergens tussen de vierde en eerste verdieping eenzaam te wachten in een buis. Dus gevraagd of ik wilde wachten. Prima; toch geen harde plannen.

Maar een bekertje koffie genomen. Aha...kijk; hetzelfde merk als op mijn werkplek. Wel afwasbare bekers voor bezoek. 

Het duurde nog 3 kwartier en toen zag ik een ambtenaar met mijn roze brevet dit bij mijn contactpersoon afgeven. Hij moest eerst nog de huidige cliënten helpen en daarna mocht mijn rijbewijs, na ik dit gecontroleerd had, ook mee. Weer tien jaar ervan af. Hoezee.

Andere look rijbewijs

Jammer dat op beide documenten een kleurenpasfoto moet worden aangeleverd, maar op beide een zwartwit afdruk staat. 

Toen met de bus naar de bank in het centrum. Nou ja, nog even een stuk lopen, want niet bij de bushaltes. En ook daar liep het anders dan mijn planning. Ook dit bankfiliaal bestaat niet meer.

Sukkel. Had dat nou beter uitgezocht. Enfin. Weer een extra loopje en dat is ook niet verkeerd. 

Kreeg nog nul inspiratie. Keek wel in een kledingzaak, maar spontaan iets kopen doe ik vrijwel nooit. Eerst nadenken of het me staat, of het bij de rest van mijn kleding past (kan ik het combineren) en of de kwaliteit goed is. 

Wel een kop koffie ergens gedronken. Gooide spontaan mijn glas water over de tafel. Ook fijn. En toen naar huis. Beetje leeg gevoel. 

Dan eerst nog maar wat 'nuttige' zaken afhandelen. Afspraak maken voor controle verwarmingssysteem, administratie bijgewerkt, nog maar een keer kijken of ik online hulp kan inroepen bij de bank. 

Uiteindelijk lukte de bankoverschrijving gewoon normaal. Zonder hulp. Logisch nadenken. En alles rustig en secuur uitvoeren. En ja, er stond nog steeds dat ik nog maar één poging over had en dan zou mijn pas blokkeren, maar gewoon via de site ingelogd en niet via de app en toen ging het soepeltjes. Denk echt dat voor mijn stresshoofd dit iets teveel was verleden week.

Maar ook afgestreept. 

Kijk naar wat er allemaal goed loopt!

Zelfs geen verstopte buizen meer!

Happy de Preppie

Blij dat ik zondag al had nagedacht over wat ik maandag ga eten en hoe ik dit het snelst op mijn bordje krijg. Want lange dag, laat thuis en soms nog later want dan rijdt er geen trein, of met vertraging. Kortom; dan weet ik dat ik ervoor moet zorgen dat er iets van te voren is gemaakt (vers) en zo gemaakt kan worden.

Warmgemaakt.

Had pittige kip met groenten gemaakt. In de bus dacht ik al na dat ik dan bij thuiskomst eerst de waterkoker aangooi. Dan kan ik na een paar minuten in dat kokende water Basmati-rijst maken. Mijn Surinaamse vriendin liet me jaren terug zien hoe.

De wokpan met het gerecht uit de koelkast en op een pitje aanzetten.

Wachten.

En rijst afgieten, kijken of de kip warm genoeg is. Opscheppen en lekker eten! En genoeg rijst gemaakt (wilde bijna schrijven "gezet") om morgen ook nog nasi van te maken. Dat gaat beter met koude rijst.

Zag ook dat zondagavond een herhaling van Vera was. Dus die ga ik vanavond lekker rustig bekijken. 

En verder even niets meer moeten *nou ja, de afwas.

Nadenken wat ik morgen aandoe heb ik het weekend al gedaan en gewijzigd, want heel koud in de ochtend. Dus vanochtend toch maar winterjas aangedaan en was er blij mee want zag mensen hun autoruiten krabben.

Op tijd weer naar bed. Vandaag drukke en volle dag op mijn werk gehad. Word beetje leeggezogen door dat inwerken. Laat haar het allemaal zelf doen, maar ze vraagt telkens naar bevestiging of wat ze denkt zegt ze ook direct en dat komt onzeker over. Maar weet ook dat dit is hoe sommige mensen in elkaar steken. 

Happy vandaag dat ik goed nadacht over mijn avondeten. En het er dus zo stond. 

En Happy met zoveel reacties op mijn blog. Lees alles en het raakt me dat ik gelezen/gezien ben.

Ja, maar..

 Loop een beetje vast merk ik. Mijn kop zit te vol. De eerste gedachte meestal als ik wakker werd was wat ik tegen de schoonzus moet zeggen. Of tegen mijn broer. 

Letterlijk.

Maak domme fouten in bankieren voor mijn moeder (verkeerde pincode tot tweemaal toe en nu bevries ik want de derde keer blokkeert mijn pinpas dus..). Bummer! Moet ik niet in het weekend doen als ik niemand van de bank hierover kan bereiken. Even parkeren dus maar.

Ongezien. Nul reacties op wat ik hier schrijf. Nou ja, een paar van de fanclub dan. Zou ik fan van mijzelf zijn? Denk het niet. 

Naar een tuincentrum gefietst dus maar. Eindelijk die potgrond gekocht. Hop; in de fietstas en wat aardbeienplantjes, dat lijkt me vooral zo leuk en lekker voor de kleinkinderen in de zomer. En Rabarber, dat wilde ik ook zo graag in de tuin. Klein plantje, maar die kan de komende jaren gaan groeien.

Even zuchten dat ik geen auto had, niet mijn karretje kon volgooien, maar nadenken wat er in de fietstassen kan. En ook zien dat het superfijn is dat ik a. kan fietsen, b. nog droog over kwam en c. nog kan fietsen! En uiteindelijk weinig gekocht. Hahah...dus miepen over een niet bestaande auto is ook weer onzin.

Zeur dus niet zo. Zie wat er wel kan en goed is. Hou dat vooral in het oog. En de liefde voor mijn kinderen en kleinkinderen.