Politie

Toen ik vanochtend vroeger dan normaal naar mijn werk vertrok, stond er al een politieauto vlak bij mijn huis geparkeerd. Op een niet-parkeerplek, op de stoep.

Schoot er direct een gedachte door mijn hoofd dat er iemand dood was. Tjsa...de vrolijkste thuis! Want waarom zouden ze er anders zo vroeg zijn.

Een jaar geleden bijna werd mijn tante zo gevonden. Haar dochter appte zeer zeer regelmatig met haar en ze reageerde al een paar uur niet. Dus dochter heeft uiteindelijk de politie gewaarschuwd, die helaas mijn tante dood naast haar bed vond. Ze wonen nogal uit de buurt, dus eventjes langsfietsen was geen optie. 

Gelukkig dezelfde dag gevonden. 

Niet weken later als de buren het aantal vliegen toch wel wat veel vinden. Of mijn worst-case scenario. Niemand die je mist. Nou ja...dat is nou ook weer overdreven, want kom ik niet op mijn werk, dan gaat er wel ergens een belletje af. Bij HR staat mijn dochter als achtervang-telefoonnummer.

Moet ik natuurlijk niet net in de vakantie dood naast mijn bed liggen. 

Gaar

Lastig dat de telefooncentrale het al een week niet goed doet. Wel als ik thuis werk. Dus ook maar maandagmiddag naar huis gegaan, want ik moest veel bellen. Had een drukke dag; moest een collega van een andere vestiging even uitleggen en online laten zien hoe ik in een applicatie zaken voor Vroegsignalering regel. 

Nu had ik voorheen een manager die daar altijd snel snel snel doorheen fietste, maar ik ben zorgvuldig en leg het dan ook op die manier, stapje voor stapje en uitleggen waar je vooral op moet letten, uit.

Kreeg feedback dat ik het duidelijk uitlegde, dus vertrouw erop dat dit zo is. 

Lunch schoot erbij in. En daarna toch maar richting huis, want geen doen op die manier werken. En nu wel beetje gaar. 

Gelukkig niet half-gaar.

Morgen weer een dag. Op tijd stoppen en dan de boel de boel laten. 

Blij dat mijn broertje toch niet halsoverkop ook langs gaat komen en vandaag geniet van een dagje met zijn Porker en andere Porkers in een zonnige stad aan de zee.

Thuis hou ik alle gordijnen dicht, zodat het relatief koel blijft. Vanochtend vroeg alle deuren opengegooid. Kijken of dat zo morgen ook kan. Maar men verwacht tropische temperaturen. Nu was het vanmiddag 'maar' 27 graden.

Tropenrooster? Extra vroeg beginnen = extra vroeg klaar? Zoiets

Zat vroeger op een lagere school in een gebouw in Finse stijl. Was in de zomer altijd bloedheet, dus vaak tropenrooster meegemaakt (in mijn herinnering dan).

Lekkere groene maaltijdsalade gemaakt. Genoeg ingrediënten op voorraad. Heerlijk. Kleding voor morgen al uitgezocht. Ook altijd fijn. Tot en met de oorbellen aan toe. 

Jammer dat ik moet reizen, maar het is even niet anders. 

Spa

Baalde zo van mijn eigen lamlendigheid door alle familie-gezeik en daarbovenop ook nog niet normale drukte op mijn werk. Dat ik me terugtrok in mijn hol. Waar er niets gebeurt om ook maar iets te prikkelen, uit te dagen. Of os te komen.

Dus na een heel lang telefoongesprek met de beste en oudste (ze zijn al meer dan 70 jaar vriendinnen) vriendin van mijn moeder, wist ik dat ik of me lekker kon wentelen in de zwaarte van alles, of iets leuks verzinnen.

En ik had vrijdagavond al iets fijns gedaan; oppassen op de jongste kleindochter. Was ik zaterdagochtend pas thuis. Mijn zoon kwam uit zijn werk en alsof kleindochter het aanvoelde werd ze toen net even wakker. Het duurde even voor ze weer in diepe slaap was, dus het liep een beetje uit, maar ach...de bus komt nog wel en de volgende dag niets te doen. Dus beetje moe, maar leuk moe. Uit bed direct mijn beddengoed in de wasmachine. Kon het lekker buiten drogen en ruikt dan extra lekker (nee, ik deed niet ook mijn dekbed in de machine).

Ging naar de supermarkt voor lekkere ontbijtbroodjes, beetje feestelijk mocht best. Mijn zoon was weer een jaartje ouder mogen worden. Was er niets vers nog, dat hebben ze daar wel vaker op zaterdag. Oven nog niet klaar of de afbakker ligt nog in bed. Zoiets dan. En geen energie om ergens anders heen te gaan. La maar. 

Maakte lekkere koffie en at iets anders. Kan ook. 

Rommelde wat in de tuin. Er is altijd wel iets te doen in een tuin. Met planten dan. 

Las de krant. Dat was prettig. Las een boek. Nog prettiger. Haalde de was van de droogmolen. Maakte mijn bed weer lekker schoon en fris op. Even geen dekbed in de hoes wegens warmte. 

Dus na dit alles in aktie gekomen: snel via de app van het Rijksmuseum een tijdsslot geboekt voor zondagochtend zodat ik iets had om naar uit te kijken en voor uit bed te moeten. 

De toeristenbus genomen en die uiteraard, midden in de vakantietijd, vol met toeristen en hun hele grote rugzakken, koffers en nog meer koffers. Stralend mooi weer. Was blij even een andere omgeving te zien. 

Begonnen met eerst maar een lekkere kop koffie. Had ik net mijn bestelling bijna online geplaatst, kwam er een man mijn bestelling opnemen. Heul fijn en lekker snel en persoonlijk. Even genieten dat ik dit allemaal kan. Ook financieel. 

Volgde een tour via mijn app en via mijn gehoorapparaten kon ik alles op mijn telefoon goed horen. 

Na een uurtje of zo had ik genoeg kunst tot mij genomen en wilde eruit. In de museumtuin deden de fonteinen het weer. Zo zomers!! 

Even zitten kijken hoe anderen zich nat spetterden. Zalig!

Daarna de bus naar richting huis genomen (wel nog overstappen, maar dat boeit niet; voor mijn werk maak ik dat ritje dagelijks), lekker de fiets uit de stalling en naar huis de F1 bekeken. Ook leuk. En dan nog tijd over om in de tuin wat te doen, nog wat te lezen. Allemaal prettig. Zonder druk. 

Something rotten in the state of Denmark

Zou volgende week nu wel samen met mijn moeder naar het ziekenhuis gaan, voor de vervolgafspraak, dus geregeld dat ik alweer een dag vrij kan krijgen (lastige periode, iedereen vrij, voel ik me nog schuldig ook dat ik alweer weg moet), een auto geregeld (ook lastig want F1 weekend in België en autoverhuurbedrijf stuurt daar hun hele wagenpark heen. Dus weinig keus. Auto is even nodig want rondom station waar ik moet zijn rijden wekenlang geen treinen).

Mijn broer uit het buitenland wilde daar ook graag bij zijn, dus ook hij bijna ticket geregeld en vrij genomen en ook hij bezig een auto te regelen.

Heeft de zelfbenoemde medische contactpersoon de afspraak afgeblazen. De schoonzus. Zij had even gebeld met het ziekenhuis of die afspraak echt wel nodig was. Niet eerst even bellen met mij. Ik had haar geïnformeerd over de afspraak, ook omdat de bevestigingsbrief bij mijn moeder in de brievenbus lag. En ook even geplakt en geknipt wat ZIJ schreef over die afspraak (moeder hoeft niet mee!), dat moeder mee moest.

Dat afzeggen las ik pas gisterenochtend in de trein en was echt zo...tsja..van alles en nog wat. Verbaasd en ook weer niet want zo fokking voorspelbaar. Ook het verslag van de casemanager daar vond ik wat van. Want broerlief was daar online bij geweest, maakte als een pro aantekeningen van wat er gezegd is en dat klopt niet met het verslag.

Dat verslag is dan aangeleverd als plak en knipwerk door schoonzus. Dus ik zou heel graag de originele verslagen willen zien. Die toegang daartoe zou ik in mei krijgen, maar is nog steeds niet - door schoonzus - geregeld.

Er is iets rot en ik ruik het.

Als tegenwicht voor die rotlucht een kast in elkaar gezet voor in de tuin, waar ik mijn stoelkussens (hopelijk) droog in kan bewaren gedurende de buitenzitmaanden. Toen ik twee weken geleden een auto huurde *voor snot dus* ook maar even iets gedaan waar ik een auto bij nodig heb. 

In de herfst leg ik ze weer in de schuur. Meer kussens dan stoelen en ook mijn stoelen moet ik nog beitsen net als mijn tafeltjes en ook wil ik nog een nieuw buitenkastje maken, het huidige staat op instorten, maar ook die onderdelen eerst in de beits zetten anders is het volgend jaar ook rot.

Zo blij met mijn nieuwe parasolvoet. Niet meer bang zijn als er een beetje wind staat dat dan mijn parasol weer overdwars ligt. 

Overdwars!

Luchtig houden

Had me voorgenomen de eerste dag van de werkweek het vooral luchtig te houden. Leidinggevende is heerlijk met vakantie, dat geeft al snel een gevoel van veel luchtiger. Een luchtige linnen blouse in een pittige kleur helpt ook altijd. 

Andere, altijd oogje in het zeil willen houdende collega zit overspannen thuis. Nummertje twee van die zeilen, kon iets simpels al niet voor elkaar krijgen dus ook feest. 

Onze telefooncentrale werkte wederom niet optimaal. Clienten kwam niet op hun afspraak opdagen. Maar dat is al vrij normaal. 

Had pas laat gelegenheid om even koffie te halen. Want nog steeds heel druk. 

Toen ik klaar was met mijn werk bij onze balie, ging ik naar boven. Zag dat mensen al desco aten (achter hun beeldscherm) en al eten hadden gekocht. Doen ze meestal bij de vele aanbieders van broodjes en dat soort zaken. Ik neem mijn lunch vrijwel altijd mee van huis. Dan weet ik wat ik eet en kom niet in de verleiding om toch kroketten, patat, hamburgers, pizzaburgers etc etc te halen. En dan zijn zij twintig minuten aan het shoppen en daarna nog een half uur pauze om alles op te eten. Daar zit ik dan ook bij. 

Miep Zuinig met haar trommeltje.

Maar nu zat ik in mijn eentje, iedereen had al gegeten, haast, druk, straks thuiswerken. 

In de middag lekker doorgewerkt, als dat al kan als je niet kan bellen. Had nog een zakelijke telefoon dus die maar gebruikt.

En op tijd stoppen. Ik zat er al om 08.15 uur. De rest rolt om 08.45 tot 09.00 uur binnen. En gaat gelijk met mij weg. 

Trein had vertraging. Boeien. Ik kon zitten, was op weg naar huis en van plan daar alleen te doen wat echt noodzakelijk is. Eten maken, afwassen en de spullen voor morgenochtend klaar zetten. En nog op tijd voor de bui in huis. Hoera.

Luchtig!

Zwaar

Zo blij dat mijn zoon me even kon helpen met sjouwen van een 40 kg zware parasolvoet. 

Wilde perse een zware voet, want mijn huidige waaide toch nog vaak om, ondanks ook wel 30 liter water, maar een wat minder stabiele constructie. De parasolstang kon er niet diep genoeg in zeg maar. Ik zoek diepgang en zwaarte. 

Ook bij parasolvoeten.

Enfin. Waar ik dacht dat ik 'm kon halen, was de vestiging gesloten op zondag. Zoonlief kon me alleen op zondag helpen. 

Waar ze 'm zouden kunnen hebben, hadden ze 'm niet. Dus uiteindelijk toch maar online gezocht en gevonden en ook nog ergens bij een dorp in de buurt. Laat je zoiets zwaars bezorgen komen daar nog extra euro 30,-- bij. En of de bezorger dat ding dan ook nog eens in de achtertuin zet? 

Dan is het prettig om iemand te hebben die je erheen brengt en ook nog eens het sjouwwerk voor je doet. Hij zou zijn "hondje" meenemen. Heuh?

Hadden ze nu ook een huisdier?

OK..eerst maar uitzoeken wat dit was dan. Een plankje met flexibele wielen dus. Om in en om het huis dingen mee te verhuizen/vervoeren. En hij is in zijn leven al vaak verhuisd dus meer en recentere ervaring dan ik.

Maar bij de doe-het-zelf-winkel aangekomen bleek dat de voet al op een karretje was gezet. Die mee naar de auto, hij tilde 'm in de achterbak en ik weet niet of ik 40 kg alleen had kunnen tillen. Nou ja, ik schat in van wel, als het moet kan ik dat, maar gewoon heel fijn dat hij het voor me wilde doen!

Hij tilde 'm ook weer uit de achterbak op het hondje, hondje kwispelde door mijn huis, naar de tuin en daar zette hij 'm ook nog in elkaar voor me.

Nu schijnt even de zon, dus zo even uittesten, maar wachten totdat mijn terras droog is, want op de plek waar de oude voet stond liggen modder en nog wat wormen. Dus dat eerst even opruimen, maar droog zand is makkelijker opvegen dan natte zooi.

Het past, het staat, alleen geen zon. 

Waarom denk ik nu aan Brigitte Kaandorp en haar befaamde; Ik heb een heeeeel zwaar leven!!

Uiteraard, Tongue in Cheek!  Zware sjouwdingen, heeeel zwaaar. 

Lach even om alles. Om het fijne dat er mensen zijn die me willen helpen. Zie ook de lichtheid der dingen. Kijk dan!!

Heeel erg.

Opgepast op jongste kleinkind. Rechtstreeks uit mijn werk door en dan haast ik me en stop in de ochtend alles in mijn werktas en kom ik daar aan, dan moet er nog omgekleed, gegeten etc. worden. Dus ik gaf al aan dat ik me dan minder had hoeven haasten als ze zo laat pas weggaan. Van nog een beetje werken kwam niets, kleindochter wilde eten, moest poepen en daarna gezellig een beetje spelen. En daarna was ik moe, dus geen focus meer op werken.

Ook ingewikkeld te horen dat mijn incestbroer en familie op bezoek waren geweest bij mijn zoon. En (ik zou bijna zeggen uiteraard, maar dat is niet eerlijk) hun visie gaven op hoe erg dement zijn oma nu toch was.

"Als hij haar nog goed wilde zien, moest hij nu komen".  

Dramaqueen. 

Dat zei de verpleeghuisarts de laatste week van mijn vader. Toen hij dood ging. Maar toch niet in dit soort termen praten over een vrouw die nog thuis woont en kan wonen. Die nog elke dag haar AVG-tje kookt. Elke dag haar routines volgt. 

Bah!

Feit is dat je ouder wordt en dingen minder gaan. Maar echt niet dat mijn moeder al zover heen was als mijn vader toen. 

Word ik bijna weer in mijn allergie geduwd. Of beter gezegd laat ik me duwen. En alweer dat gevoel dat mijn mening er niet toe doet. Of dat ik het toch helemaal fout doe en zie.

En of, zo vroeg mijn zoon, ik het niet erg zou vinden dat ik straks hierdoor geen contact meer heb met zus en broers. 

Lijkt me heel rustig! En trouwens; dat geen contact hebben is al jaren zo, alleen dan oppervlakkig. Koetjes en Kalfjes. 

Ik laat ze niet meer toe in mijn leven, want mijn ervaring is dat ik daar teveel pijnlijk ervaringen mee heb. En zij nooit over de brug komen, maar ik altijd weer over de vrede moet gaan onderhandelen. Altijd. De rest komt nooit over de brug totdat ik weer een poging waag. En dan voelt het niet oprecht. Willen zij ook met harmonie? 

Zo klaar mee.

Moest ik nog aan mijn zoon vertellen hoe die lieve schoonzus me uit zat te schelden of mijn zus die jarenlang door haar man was verkracht een borderliner noemde. En de andere schoonzus, zij die nooit praat, toen opeens wel uit de hoek kon komen en ook vond dat ik niet zo moest zeiken. Zo gaan we het nu regelen. Klaar. Uit.

Ik ga maar eens weer lekker doorlezen in het boek van Sara Kroos - Rood is Ja. En herken daar maar al te veel in. Van de lieve vrede willen bewaren voor het mooie plaatje naar buiten. Alle zes op een familiefoto. Enig! En zo goeeeeeeeeeeeeeeeeeed ook, die adoptiekinderen erbij. 

Wie kijkt er eigenlijk naar dat mooie plaatje?? Wat als men ontdekt dat de appel rot is van binnen. En is dat belangrijk, dat oordeel? Ben jij ook rot dan, als onderdeel van? Klopt het dan, dan je er eigenlijk niet mag zijn. Geen plek voor iets rots? Niks waard. 

Jemig...te heet hoor voor dit soort overdenkingen!

Mijn parasolvoet is kapot, dus heb ik 'm provisorisch gemaakt, maar als er een beetje wind staat, dan waait hij toch weer om. De ring waarmee je de parasol kon vastklemmen is helemaal afgebrokkeld, dus weinig te klemmen. 

Met mijn zoon (voor de spierkracht en auto) ga ik een nieuwe afhalen. Wel duur, maar ja, ik vind alles duur. Gewoon te zuinig voor mijzelf denk ik. 

Dus moet het uitrekenen hoeveel jaren ik met de oude heb gedaan en wat dat per dag was, dan is de verwachting voor deze zeker hetzelfde en dan vallen de kosten ook weer mee. De afschrijving bedoel ik. 

Kon het goed uithouden in de hitte van vandaag. Geen ventilator gebruikt en zelfs in de tuin een beetje kunnen rommelen en lezen. Op de weerapp stond er in de avond dat het NU regende, maar niets van gemerkt, behalve donkere wolken. 

Jullie nog een beetje uit kunnen houden in de hitte?