Langere reistijd; nu lekker thuis.

Had in de ochtend voor vertrek al een paar keer gekeken, maar weer een andere regeling en nu zou die pas 10 minuten later gaan dan mijn reguliere tijd. Dus nam me al voor om in ieder geval een kopje AH to Go koffie te halen. 

Met bonuskaart hoefde ik maar 0,10 cent af te rekenen. Hoe fijn!

Druk in de trein, maar wel een zitplaats. En niet overstappen ergens. Ook heerlijk. We waren maar met 2 andere collega´s op kantoor (van de 16 of 17). De rest werkt niet op vrijdagen of werkte vanuit huis. 

Haast ik me om er op tijd te zijn voor de eerste afspraak met client, kwam hij niet opdagen. 

Gelukkig de rest wel.

Ook nog een heel fijn één/tweetje met collega van de opdrachtgever. Hij hoorde me het advies van mijn collega oplezen en gaf aan dat die client wel even bij hem kon komen, dan werd die afspraak daarvoor direct, dus nu, geregeld. En client kon diezelfde dag nog terecht voor zijn aanvraag. Hij liep een stuk vrolijker weer terug.

Fijn ook omdat hij nu niet het idee kreeg alweer van kastje naar de muur te worden gestuurd. Bedankte de collega ook en mijn plan om nu wat te zeggen over het vele ge-oh, parkeerde ik maar even. Nu niet de juiste gelegenheid. 

Lunch was even ontspannend met de twee andere collega's. Eentje eet niet (of alleen lucht en soms alleen yoghurt of een cracker), maar de andere had her en der verse belegde broodjes ingekocht. 

De middag was druk met regelzaken en veel bellen en toen was het einde werktijd en dan heerlijk naar huis. Nou ja, weten dat de trein ook er weer later is dan normaal, met wederom een omweg. 

Zitplaats, naast iemand die heerlijk zijn weekend blik bier opentrok en op de muziek in zijn oortjes zat mee te swingen en te zingen. Doet niemand kwaad en misschien ook een zware werkdag gehad.

Rol ik laat mijn huis binnen, als eerste omkleden naar relaxkleding, bh in de kroonluchter geworpen en of het eten van gisteren weer in variatie maken of gewoon liever even een Omeletje of iets maken. Er liggen nog champignons en salade.

Kijken hoeveel parate kennis ik nog heb bij 2 voor twaalf. En dan even niks. 

In ieder geval mijn lentedekbed uit de kast gepakt. Die rits ik dan morgen wel vast aan mijn herfstdekbed, maar voor vanavond lig ik warm. Want toen ik terugreisde zag ik dat het 4 graden was. En dan waarschijnlijk in de nacht nog wat graden minder. 

Hoorde onderweg trouwens de podcast van interviews met Micha. Die had nu What Els als gast. Interessant en leuk om als vermaeck te horen. Heel fijn op mijn gehoorapparaten afgespeeld.

Jarig

De oudste kleindochter is jarig geweest. Moest het nog even nakijken, maar ze is toch echt acht jaar geworden. 

Wat vliegt de tijd.

Afbeelding van Alexandra_Koch via Pixabay

Haar partijtje vierde ze al begin van de maand. In zo´n binnenspeeltuinhel. Nou ja, voor de kinderen is het geweldig. Ik kan er niet zo goed tegen. Geschreeuw, gegil en dan binnen ook nog. Oh...lijkt soms net mijn werk. Heel praktisch vierde ook haar zusje haar verjaardag.

Moet eerlijk zeggen dat het praktisch is, maar ze schelen best wel veel in leeftijd en dan doe je toch andere dingen. 

Maar goed, haar feestje en ze vond het leuk, met vriendinnen en vriendjes.

En daar gaat het om. Niet wat IK leuk zou vinden. Want ik ben nog lang niet jarig!

Even met elkaar gepraat via Videobellen en ze gaf me door dat ze dol is op verrassingen. Nou...daar kan ik wel iets mee. 

Slome Sjakie

Kon en wilde mijn warme bed niet uit. Regen op de ramen, drukte op mijn werk. Wel de wekker gezet hoor. Nog even naar een podcast luisteren en dan echt echt echt eruit. 

Eerst maar douchen, wat taakjes in de badkamer en slaapkamers doen. Administratie. Lekkere koffie maken en even verder kijken naar een verrassend fijne Netflix serie A man on the inside. Lekker korte afleveringen ook. 

Sluit ook aan bij wat voor mij belangrijk is: de band tussen ouders en kinderen goed houden. Maar ook, goed zijn voor jezelf. Hoe druk we ook zijn. Hoe druk ik denk dat ik ben. Want dat valt reuze mee in het echt. Kan alleen minder drukte aan momenteel, dus leef op een sudderplaatje, zo kan het overkomen. 

Wordt vooral een beetje moe van de drukte momenteel in het OV door omleidingen en onlangs stakingen. En daardoor twee keer zo lange reistijd per dag.

Maar misschien is minder drama wel het nieuwe normaal. Hoeft het elke dag niet dagboekwaardig te zijn. Niet elke dag bonte belevenissen, maar wel genieten van een heerlijk vers gezet kopje koffie, met een dak boven mijn hoofd, zonder financiële zorgen. In bed mogen en kunnen liggen wanneer ik dat nodig heb. Nou ja, op mijn vrije dag dan. 

Andere dagen gaat om 05.30 uur de wekker. 

Weten dat het met mijn kinderen goed gaat en met hun kinderen ook. Vertrouwen erin hebben dat ik ze goed genoeg heb opgevoed om het leven aan te kunnen. 

Nog wel twee uurtjes thuis gewerkt vandaag. Er komen zoveel aanvragen binnen plus nog het verzetten van reeds gemaakte afspraken omdat men naar de rechtbank moet of gewoon teveel werk heeft en er die week minder afspraken wil. Extra werk voor mij dan weer. 

Nu even lekker groenten snijden en een maaltijd maken. En daarna vooral genieten van Oogappels. En dat mijn oudste kleindochter nu een fietsenrekje heeft :)

Dank voor de reacties op mijn vorige blog. Blij mee.

Breaking

Kocht vorig jaar MAGs, voor de bredere voet. Maar weet nog dat ik ze aanhad en ik moest autorijden en ik letterlijk heb zitten miauwen van de pijn aan één voet, bij één teen. Altijd speelt die teen op als het koud is, of ik stress ervaar. En het was koud en er was stress. 

Daarna niet meer aan willen doen. Maar goed, dat was toen en nu gewoon maar weer kijken. Omdat ik een hoge wreef heb is dit inglijmodel niet heel fijn. Liever nog meer instapruimte, maar dan wel weer daarna aansluitend door veters of rits.

Hier alleen een rits aan de zijkant. 

In het Engels zegt men  Breaking in a shoe. Dat klinkt nog heftiger dan inlopen. Het leer moet zachter worden en naar de voet gaan staan. Dus break me gek momenteel. Weer iedere keer een beetje. 

Breaking in is hard to do.

Iemand wel eens schoenen aan het inlopen?

Image by This_is_Engineering from Pixabay

Kwam trouwens laat thuis. Direct pan op het vuur (opwarmen) vanuit de koelkast. Door naar boven en werkkleding vervangen door Relax-thuisblijfkleding. Iets eten en even wachten tot de soep goed heet was. Lekker, goed voorbereid de werkweek in. En weten dat ik in de vriezer een aantal bakjes heb staan met maaltijden. 

Maar wat maakt die omleiding door werkzaamheden alles laat. Ik rol nu om 19.05 binnen en dan heb ik het gevoel dat de avond al lang is begonnen en er weinig rest dan eten, afwassen en naar bed (alleen).

En dan ook nog nul reacties op voorgaande blogjes. Niemand in mijn Bubble. Doet me denken aan de lunchpauze vandaag. Zat ik ook alleen en pas veel later kwam de rest erbij. Die moesten eerst nog buiten hun lunch kopen. Of gewoon eerst een rondje lopen en dan nog extra een lange pauze. 

Vier

Wat een luxe dat ik ook op mijn telefoon naar het live racen van de F1 vroeg in de ochtend kon kijken (heb al jaren bewust geen tv meer in mijn slaapkamer)  Lekker opgekruld nog in mijn warme bed, waarbij vroeg natuurlijk zeer relatief is, want doordeweeks sta ik dan vrolijk al bij de bushalte.

Maar mooi te zien hoe Verstappen zich beheerste en wist dat het maar om één ding ging. Voor zijn concurrent Noris eindigen. En dat deed hij en daarmee werd hij Wereldkampioen, voor de vierde keer op een rij. 

cc: motorsport.com

Niet slecht voor een Nederlander vond hij zelf.

Vond ik ook.

Voor de rest weinig gedaan. Vond ik zelf. Was gedraaid, soep gekookt, voorbereiden op de nieuwe werkweek en zo dankbaar zijn met mijn lieve kleinkinderen als ik weer even aan ze denk of foto's zie. 

Het soort rijkdom wat niet te koop is en ook nog eens onmeetbaar. 

 

Tunnel en toast

Had heerlijk voor een minibedragje, kadootje van de NS voor mijn verjaardag, een upgrade reizen Eerste klas gereserveerd. 

Uiteraard nul controle. 

Fijne rustige heenreis.

Wat tussen de terugreis lag was ook heel aangenaam, liefdevol en lekker. Het verjaardagsfeest van een vriendin waar ook ik voor uitgenodigd was. Heel fijn om erbij te zijn. 

Toen weer terug. Op het station terug was er al een samenscholing onder het bord met de vertrektijden. Geen vertrek. Gedoe in een tunnel, dus beide kanten op een tijdje geen verkeer. 

Dan maar even het Pizzalied - Effe wachten - . En toen er één trein kwam mijn richting op, zat die uiteraard nokkievol. Ook de Eerste klas. Wat ik snap. 

Maar dus minder ontspannen huiswaarts.

Nou ja...maakt niet uit. Ik had ook al op regen gerekend terug en dat klopte ook. Kan ik niet teleurgesteld zijn, want ik wist het al. En bovendien een waterafstotende winterjas, dus niet doorweekt.

Wat was het heilzaam om zoveel plezier en liefde te ervaren. 

Mooi!

Nu lekker ontspannen, want geen zaken op het programma die NU moeten. Was bovendien vanochtend al om 07.00 uur de F1 aan het bekijken en morgenochtend graag weer voor de echte race. 

Vroemmmmmm..

Jaaaa, weer weekend!

 Maar voordat ik de vrijdag klaar was met werken, ging er wel weer wat aan vooraf.

Gladheid, dus toch maar lopen met de fiets aan de hand naar het busstation. Laatste stukje wel gefietst. Kiezen of ik de laaaaaaaaaaaangzame route nam, maar wel plek, of iets sneller en minder plek. Toch voor het laatste gekozen, want vrijdag en dan is het toch meestal minder druk. Maar ja, vergeten rekening te houden met toeristen die lekker een weekendje naar de grote stad gingen en ook mee moesten. 

Enfin, werken maar. 

Behalve dat ik in de middag bijna niets hoorde, want rumoerig. Ging in een gesprekshokje zitten, maar nog steeds lastig. Bleek dat de draad van mijn headset kapot was, toen ik op kantoor verder ging werken. Daar zat maar één collega. De rest was vrij, werkte thuis of werkt niet op vrijdagen.

Blijf me daarover verbazen, die kleine bezetting. 

Niet mijn verantwoordelijkheid. 

Collega moest ook al eerder weg en leidinggevende was er ook als een haas op einde werkdag vandoor. Dus daarna heel rustig ingepakt en ook weg, maar niet te vroeg, anders sta ik een kwartier te blauwbekken op het station. Waar alle treinen vertraging hadden, geen intercity ging en ik dus alleen maar het boemeltje kon pakken.

Het is niet anders, dus met mijn hoorapparaten in naar een fijne podcast geluisterd en het werd steeds voller en voller en voller in die trein. Zo niet fijn, dat als je zit je alle rugzakken tegen je hoofd aankrijgt bij het passeren. 

De bus terug kwam ook al niet en de bus die kwam was zo vol dat ik met liefde een ritje oversloeg. Dan nog maar langer wachten. Maar ook de rest van de bussen had oponthoud dus 2,5 uur nadat ik mijn laptop uitdeed, was ik thuis. 

Meteen omkleden in fijne relaxkleding, kantoorkleding uit. Eten had ik onderweg al bedacht en dat was fijn en lekker en dan heerlijk niets meer hoeven voor de rest van de avond. Kaarsen aan en ontspannen maar.  

En zo blij dat het niet sneeuwde of regende toen ik naar huis fietste.